__________________
1.
Α μπα θέλω να σε ρωτήσω για το cat calling. Έχω ψάξει και εχω διαβασει πάνω σε αυτό και γνωρίζω ότι δεν είναι στη μεριά της γυναίκας. Δεν μπορεί δηλαδή να το ελέγξει. Μήπως όμως υπάρχει κάποιος τροπος; Είναι εκνευριστικό να μου χαλάει ολόκληρη η μέρα μου για ένα μάτσο ηλίθιους. Δε μπορώ καν στη σκέψη ότι αυτοί έχουν μανάδες αδερφές και κόρες. Νιώθω πάντα ευάλωτη και εκτεθειμένη όταν γίνεται αυτό και αυτομάτως θέλω να πάω σπίτι μου να κουλουριαστω με μια κουβέρτα και να μη φύγω ποτέ. Νιώθω βρώμικη. Το ξέρω ότι δεν είμαι αλλά νιώθω. Δε σου λέω πως να το μειώσω, αυτό δε το μπορω (Ίσως όμως αν κολλούσαν στο δρόμο επιμορφωτικά φυλλάδια-Ίσως τώρα που θα αρχίσω το Πανεπιστήμιο να το κάνω). Εγώ όμως από τη μεριά μου μπορώ να κάνω κάτι;; Σε θέλω να ντύνομαι σα τη γιαγιά μου, θς ει αι σα να παραδέχομαι τη νίκη τους αλλά συμβαινει τόσο συχνά που λέω ΔΕ ΜΠΟΡΕΊ..κάποια λύση θα υπάρχει.
- ΧριστιναΜαρκατουΤοματοεπιχειρηματιας
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Φυσικά και μπορεί να μην υπάρχει λύση. Δεν έχουν όλα τα προβλήματα λύση. Είναι κάτι που μας έχει μπει στο κεφάλι μέσω της εκπαίδευσης, αλλά είναι μεγάλη πλάνη. Πολλά προβλήματα δεν έχουν λύση, και δυστυχώς είναι συνήθως τα πιο σοβαρά.
Σίγουρα δεν είναι η λύση να ντύνεσαι σαν τη γιαγιά σου. Αυτοί που επεμβαίνουν στην προσωπική σου σφαίρα δεν θέλουν να σε κάνουν να νιώσεις επιθυμητή και όμορφη, θέλουν να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους, συνήθως μπροστά σε άλλους. Η λύση, αν υπάρχει λύση, δεν είναι να τους απαγορευτεί να το κάνουν, αλλά να μη νιώθουν την ανάγκη να το κάνουν, και αυτοί που θα περισσέψουν, γιατί είναι βέβαιο ότι κάποιοι λίγοι πάντα θα έχουν αυτή την ανάγκη, να μη νιώθουν ότι τους παίρνει να το κάνουν, επειδή είναι μειοψηφία, επειδή οι περισσότεροι άντρες (και γυναίκες) το κατακρίνουν.
Εσύ μπορείς να μάθεις στον εαυτό σου να μη νιώθεις βρώμικη. Δεν γίνεται να μην νιώθεις ευάλωτη και εκτεθειμένη, γιατί είσαι· κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι ή μειοψηφία, δηλαδή μόνη σου, ή πιο αδύναμη σωματικά. Γι'αυτό σε επιλέγουν, άλλωστε. Το κάνουν όταν ξέρουν ότι αποκλείεται να έχουν συνέπειες. Μπορείς όμως να μη νιώθεις βρώμικη, αυτό μπορείς να κάνεις. Το άλλο που μπορείς να κάνεις είναι να το συζητάς με φίλους και φίλες, γιατί δεν έχουν όλοι καταλάβει τι είναι αυτή η συμπεριφορά και πόσο επιθετική και τρομαχτική μπορεί να φανεί σε κάποια που είναι μόνη της στο δρόμο.
__________________
2.
Αγαπητη Α, μπα ειμαι 36 ετων, παντρεμένη περίπου 15 χρονια με έναν υπέροχο άντρα, που λεω κ νοιωθω πραγματικα τυχερη που τον εχω διπλα μου. Ενας υπεροχος πατερας 2 παιδιων, σωστος οικογενειάρχης, να μας φροντίζει, να ειναι παντα εκει οσο κουρασμένος κι αν γυρνάει απο τη δουλειά, να μας λατρεύει.....πραγματικα θα μπορουσα να σου γραφω ωρες. Πριν απο μερικους μηνες γνωρισα καποιον, που στην αρχη λες οκ κ μεχρι εκει γιατι δεν σου περναει απο το μυαλο κατι αλλο. Αναπόφευκτα τον εβλεπα καθε μερα λογω δουλειας, ώσπου καποια μερα μετα απο καιρο βεβαια αρχιζω να αντιλαμβάνομαι οτι διχνει ενδιαφέρον το οποιο μερα με την ημερα μεγαλωνε. Να μη στα πολυλογω βγηκαμε για.....καφε 2-3 φορες. Χωρις να θελω να δικαιολογηθω, η περιοδος εκεινη ηταν για μενα πολυ πιεστικη, πολυ δουλεια, σπιτι, παιδια οικογένεια υποχρεώσεις ρουτινα μπλα μπλα μπλα κ ξαφνικα ενοιωσα τελειως εξω απο τα νερα μου. Ίσως γιατι εδειξε κ καποιος αλλος ενδιαφέρον εκτος απο τον άντρα μου? γυναικεία ματαιοδοξία? Ισως γιατι πραγματικα το....γουσταρα? Το θεμα μου ειναι οτι ενω εγω το σταματησα ολο αυτο μετα απο λιγο καιρο γιατι ειχα τυψεις ως προς τον υπεροχο άνθρωπο που εχω διπλα μου? γιατι φοβομουν?γιατί οτι κ να γινοταν την οικογένειά μου ΔΕΝ θα τη χαλαγα, μου ερχονται στο μυαλο εικονες κ θελω να σηκωσω το τηλέφωνο κ να τον παρω να του μιλησω αλλα σκέφτομαι οτι δεν πρεπει κ σταματαω. Νομιζω οτι ειναι κατι σαν αποθημενο κ τον σκέφτομαι μερικες φορες εντονα. Τι να κανω? πως γίνεται απο τη μια να εχω τυψεις για οτι εγινε κ απο την αλλη να θελω να τον ξαναδω?
- Μπερδεμενη
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Αλήθεια αναρωτιέσαι πώς γίνεται να θέλεις να κάνεις κάτι που ξέρεις ότι θα σου δημιουργήσει τύψεις;
Δεν έχεις κάνει ποτέ δίαιτα στη ζωή σου;
Περιγράφεις τον άντρα σου σα να είναι ένας πολύ καλός και αγαπητός φίλος. Δεν ξέρω πότε και πώς, αλλά παραιτηθήκατε από την ερωτική σας, συντροφική σας σχέση, και αργά η γρήγορα θα βρισκόταν κάποιος που θα σου θύμιζε ότι υπάρχει και αυτό στη ζωή. Δεν είναι δύσκολο να συμβεί αυτό μετά από δεκαπέντε χρόνια γάμου, βέβαια, αλλά είναι επικίνδυνο που δεν καταλαβαίνεις καν ποιο είναι το πρόβλημα.
ΥΓ. Μην χρησιμοποιείς φράσεις όπως «γυναικεία ματαιοδοξία». Και μειώνεις το φύλο σου, και ενισχύεις αυτή την ιδέα. Δεν είναι όλες οι γυναίκες ματαιόδοξες. Όλες οι γυναίκες είναι άνθρωποι. Ματαιοδοξία. Σκέτη η λέξη, αν θέλεις να την χρησιμοποιήσεις μόνο για τον εαυτό σου.
__________________
3.
Αγαπητή αμπα, ξέρω οτι η ερώτηση μπορεί να σου φανεί μη άξια απάντησης αλλα δε ξέρω που αλλού να στραφώ. Πρόκειται για την κλασική περίπτωση one night stand, που μάλλον ο ένας απο τους 2 ερωτεύεται πλατωνικά λόγω της απρόσωπης συμπεριφοράς του άλλου, ενώ έχει συνηθίσει άλλου είδους αντιμετώπιση. ήταν η πρώτη φορά που αποφάσισα να ξεπεράσω όλους τους ενδοιασμούς και να κάνω αυτό που πραγματικά θέλω ανεξαρτήτως ταμπού. Έγιναν όλα εντελώς ευσυνείδητα, και πραγματικά πέρασα καλα. Το άφτερ όμως ήταν τόσο απρόσωπο, τόσο άσχημο, και ειδικά η έμμεση δήλωση "δε σε χρησιμοποίησα" και η συνεχής επανάληψη του "ο,τι έγινε μένει εδώ" (ενώ είχε ειπωθεί εντελώς ξεκάθαρα και απο τις 2 πλευρές απο πριν) με σκότωσε. Δε περίμενα λουλούδια και αγάπες, εννοείται, και φερόμουν σύμφωνα με αυτή τη λογική, οπότε πραγματικά απόρησα. Δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι ούτε αυτόν, ούτε το πόσο διαφορετική συμπεριφορά είχε πριν και μετά. Δεν ξέρω τι να κάνω για να μην νιώθω χρησιμοποιημένη και καημένη , όχι για την ίδια την πράξη, αλλα για το πόσο άσχημη κατάληξη είχε λόγω της δικής του αντιμετώπισης . Θέλω τόσο πολύ να επικοινωνήσω μαζί του, να βγούμε ξανά ή οτιδήποτε, αλλα ξέρω οτι το μόνο που θα καταφέρω είναι να με λυπηθεί κατα κάποιο τρόπο. Το οτι νομίζω οτι έχω και συναισθήματα γιαυτόν τον άνθρωπο με τρομάζει περισσότερο απ'όλα. Είμαι άτομο που γενικά δεν δένεται με τον πρώτο τυχόντα και δεν μπορώ να καταλάβω πως συμβαίνει όλο αυτό.
- Μπερδεμένη (και μάλλον ηλίθια)
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Ηλίθια δεν είσαι, αλλά μπερδεμένη είσαι σίγουρα. Η λέξη «πλατωνικά» δεν συνδυάζεται με ένα one night stand, πλατωνικά σημαίνει «όχι σεξ», ακόμα και σεξ στο παρελθόν. Πάει το πλατωνικά, πέταξε, εκτέλεση φάουλ. Μετά πετάς ένα «ερωτευμένη» και βλέπουμε τη μπάλα να τραντάζει μετά το σουτ το οριζόντιο δοκάρι. Λες ότι αποφάσισες να ξεπεράσεις όλους τους ενδοιασμούς, αλλά λες και ότι έπαθες το σοκ επειδή έχεις συνηθίσει άλλου είδους συμπεριφορά, δηλαδή μετά από έξοχη πάσα κάνεις άλλο ένα άστοχο σουτ, δεν έπιασες την κεφαλιά όπως ήθελες, πέρασε η μπάλα έξω.
Αλήθεια, δεν θέλω να μειώσω αυτό που αισθάνεσαι, αλλά πραγματικά, δεν χρειάζεται να χολοσκάς για τον καθένα. Δεν περίμενες αγάπες και λουλούδια, αλλά κάτι περίμενες, και πολύ κακώς κάτι περίμενες. Οι περιπέτειες της μιας βραδιάς είναι ρίσκο, μεγάλο ρίσκο. Κάθε γνωριμία, ακόμη και πλατωνική (εδώ με την κυριολεξία) έχει μέσα της ένα ρίσκο. Ποτέ δεν ξέρουμε ποιος θα μας πληγώσει και με ποιον τρόπο, γιατί ποτέ δεν ξέρουμε καλά τα τρωτά σημεία του εαυτού μας, που δεν είναι απαραίτητα κρυφά. Οποιοσδήποτε μπορεί να επιτεθεί, ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνει.
Οι ενδοιασμοί που έπρεπε να περάσεις είναι μόνο ένας, και είναι ο εξής: δεν παραδίνεσαι όταν κάνεις σεξ με έναν άντρα. Δεν παραχωρείς κάτι. Δεν μειώνεσαι, δεν χάνεις την αξία σου, δεν παίρνει αυτός κάτι από σένα. Δεν σε χρησιμοποιεί γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να σε χρησιμοποιήσει. Είσαι κυρία του εαυτού σου και τον ορίζεις όπως θέλεις. Γι αυτό δεν έχεις καμία απολύτως ανάγκη για καμία απολύτως επιβεβαίωση προκειμένου να κάνεις σεξ με κάποιον, ούτε πριν, ούτε μετά. Απολύτως καμία. Ο άλλος σου φέρθηκε όπως σου φέρθηκε γιατί δεν χρειάζεται επιβεβαίωση από σένα, γιατί δεν νιώθει ότι έκανε κάτι κακό που έκανε σεξ για ένα βράδυ. Μην τα χάνεις από την συμπεριφορά των άλλων, μην την χρησιμοποιείς για να κατηγορείς τον εαυτό σου. Μάθε από αυτήν.
Αν δεν καταφέρεις να κάνεις αυτή τη σκέψη κτήμα σου, μην κάνεις one night stand. Δεν χρειάζεται κι όλας. Σπάνια πετυχαίνουν. Φυσικά και δεν θα τον πάρεις τηλέφωνο. Τι έχετε να πείτε; Απλώς κάνατε σεξ για ένα βράδι. Δεν χρειάζεσαι να τον ξαναδείς.
__________________
4.
Βγήκα μρ έναν τύπο 5-6 φορές σε διάστημα 2 μηνών περίπου γιατί μένουμε σε διαφορετικές πόλεις και κάνουμε εξαιρετικά απαιτητικές δουλειές. Είχε στοιχεία που με ενοχλούσαν (σεξουαλικά ατομιστής ή ψιλοασχετος ενδεχομένως), ελαφρώς κομπλεξικός αλλά είχε μια δύναμη στο χαρακτήρα του και αυτό με προσέλκυσε. Ήταν πιο δυνατός από εμένα και έπρεπε να το "ψιλό παλέψω" για να τον έχω. Μεχρι τώρα λόγω καλής εμφάνισης "είχα" σχεδόν όποιον ήθελα. Ο κύριος με δυσκόλεψε λιγάκι. Αποτέλεσμα του κακομαθημένου μου χαρακτήρα ήταν να τον διώξω κακην κακώς χωρις εμφανές πρόβλημα, γιατι απλά δεν τον είχα του χεριού μου. Πέρασαν περίπου 2 μήνες απόλυτης σιωπής μετα άρχισα να του τηλεφωνώ παλι κάτι ξαναέγινε πριν 3 εβδομάδες αλλά εγω παλι τη γαϊδουριά σημαία και τώρα ειμαστε στο απόλυτο 0. Του έστειλα δυο χαζομηνύματα, δεν απάντησε, 1-2 κλήσεις λίγων δευτερολέπτων και χθες συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα μπαράκι αλλα παραμειναμε και οι δύο με την πλάτη γυρισμένη και δεν ανταλλάξαμε ούτε ματιά. Εγω για να εξομολογηθώ κάτι ψευτολοξες ματιές τις έριξα. Αλλα μεχρι εκει. Και φυσικά εννοείται οταν ήταν πλάτη. Το αστείο ειναι ότι είμαι ερωτευμένη μαζί του, αλλα επειδη είμαι αρκετά ρεαλίστρια αναγνωρίζω ότι προφανέστατα έχει κουραστεί και ενδεχομένως να του είμαι αδιάφορη τουλάχιστον τις τελευταίες δυο εβδομάδες. Αξίζει με κάποιο τροπο να το προσπαθήσω ή να τον αφήσω τον άνθρωπο στην ησυχία του; Η πλάκα ειναι πως στο μαγαζί που τον είδα ειναι ιδιοκτήτης του κτιρίου και ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης σταμάτησε να με κερνάει όλο το βράδυ (ομολογώ απλά τον ευχαρίστησα πολύ ευγενικά και τιποτα περισσότερο) αν και φεύγοντας βγήκε κι αυτός ο καημένος να μου πει ότι με περιμένει την Παρασκευη σε ένα live που έχουν στο μαγαζί... Τραγικό!!! Επίσης να σου πω είμαι 46, μοιάζω το πολύ 35 και όπως λένε οι δυστυχείς θαυμαστές μου είμαι κάτι μεταξύ Belucci και Βανδή. Και κολωπαιδο του κερατά θα πω εγώ ως προς τα ερωτικά μου εννοώ. Τέλος είμαι εργασιομανής και ερωτευμένη με τη δουλειά μου. Και τσιμπημένη με έναν άτσαλο τύπο, που τώρα πια μου ανταποδίδει στα ίσια τη γαϊδουριά μου.
- Mzia
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Είσαι 46, μοιάζεις 35, σκέφτεσαι σαν 24.
__________________
5.
Έχω μία απορία. Στην δουλειά μου είναι ένας συνάδερφος που έχει φέρει εικονίσματα αγίων σε μικρό μέγεθος και τα έχει βάλει κάτω από την επίπεδη οθόνη του υπολογιστή. Άλλος συνάδερφος έχει κάνει το ίδιο, τα έχει βάλει δίπλα στην μολυβοθήκη. Είναι φορές που πηγαίνω σε άλλα γραφεία συναδέρφων που είναι σε άλλον όροφο και παρατηρώ πάνω κάτω τα ίδια. Μία κοπέλα επίσης έχει φέρει ένα δίπτυχο ξύλινο μικρό σε μέγεθος με αγίους και το έχει στο γραφείο της. Μία άλλη έχει βγάλει φωτοτυπία δύο αγίων και την έχει κολλήσει με ζελοτέιπ στον τοίχο πίσω της.
Στο βενζινάδικο που πηγαίνω βλέπω πίσω από το ταμείο το εικόνισμα του αγίου τάδε σε περίοπτη θέση. Σε δημόσιες υπηρεσίες που πηγαίνω.. μία από τα ίδια. Πολλά εικονίσματα. Παντού. Μην πω για τους γιατρούς που πολλοί από αυτούς τα βάζουν όχι μόνο στο γραφείο τους αλλά και στον χώρο αναμονής, δίπλα στα κουτσομπολίστικα περιοδικά.
Γιατί το κάνουν; Νοιώθουν ότι προστατεύονται; Νοιώθουν καλύτεροι άνθρωποι; Ότι διώχνουν τους κακούς ή τα κακά πνεύματα; Ότι έτσι γίνονται καλοί άνθρωποι; Τί τους κάνει να το κάνουν;
Γιατί τα βάζουν σε περίοπτη θέση στην δουλειά; Γιατί θέλουν να το δείχνουν; Γιατί έχουν την ανάγκη να το φωνάζουν;
Εν τέλει, έχουν το δικαίωμα; Στο σπίτι τους μπορούν να το κάνουν γιατί είναι ιδιωτικός χώρος. Στην δουλειά όμως μπορούν να το κάνουν; Το γραφείο ή ο χώρος που δουλεύεις δεν σου ανήκει, έτσι δεν είναι;
-εικονίσματα παντού
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Δε νομίζω ότι όλοι αυτοί έχουν τον ίδιο λόγο. Πιθανές απαντήσεις είναι αυτές που λες, με διάφορους συνδυασμούς. Όμως ναι, μπορούν να το κάνουν, έχουν δικαίωμα να το κάνουν, κι ας το κάνουν, δεν έχεις λόγο να εκνευρίζεσαι, άσε τον καθένα να ζει όπως θέλει. Πρόβλημα είναι μόνο αν σε αναγκάζουν κι εσένα να συμμετέχεις, ή αχ σε αναγκάζουν να στηρίζεις την πίστη τους με δικά σου λεφτά. Ωχ!
__________________
6.
Αγαπητή Αμπα!
Πολυ ενδιαφέρουσα η στήλη σου!Εχω εναν προβληματισμό.Ειμαι 34 παντρεμένη με ένα παιδί.Εγώ και ο συζυγός μου έχουμε 2 καλές δουλειές στο αντικείμενο μας.Το θέμα ειναι οτι εγώ εδω κ περίπου 2 χρόνια επιμένω να φύγουμε στο εξωτερικό.Δεν είναι οτι στο εξωτερικό περιμένω να βρώ τον παράδεισο απο άποψη δουλειάς και διασκέδασης αλλα σκέφτομαι πως επειδή το παιδί μας ειναι ακομα μικρό και εμείς είμαστε νέοι αξίζει ο κόπος να το δοκιμάσουμε ακόμα και αν δεν βγεί τελικά τιποτα η δεν μας αρέσει καθόλου και επιστρέψουμε. Αξίζει να δούμε εναν άλλο τρόπο ζωής και επαγγελματικά να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας και να αποκτήσουμε εμπειρία. Να προσθέσω πως στην Ελλάδα δεν έχουμε βοήθεια απο γονείς και ούτε σπίτι δικό μας, εννοώντας οτι τα δεδομένα εξω θα είναι παρόμοια απο θέμα κόστους ζωής. Είμαι επιπόλαια και αχάριστη? στις εποχές μας δεν παρατάς 2 δουλειές για το άγνωστο και το αβέβαιο. Αν όμως δεν το κάνουμε τώρα μετά με σχολεία και παραπανω υποχρεώσεις δεν θα είναι δυσκολότερο η αδύνατο?
-Δώρα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Για να λες «επιμένω», αυτό σημαίνει ότι ο άντρας σου δεν συμφωνεί. Λυπάμαι, αλλά δεν είναι το ζητούμενο να συμφωνήσουν μαζί σου εκατό άγνωστοι. Δεν χρειάζεται να πείσεις εμάς. Δεν μένουμε μαζί, ούτε θα μεγαλώσουμε παρέα τα παιδί. Για σένα «αξίζει», γι' αυτόν δεν αξίζει. Δεν είσαι επιπόλαια και αχάριστη. Υπάρχουν επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές. Όμως κάποιος από τους δύο πρέπει να υποχωρήσει, χωρίς να βγει απόφαση για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.
__________________
7.
Αγαπημένη Α,μπα, που είσαι τόσο σοφή και μας βοηθάς όλους με αυτή την υπέροχη στήλη,
Η γνώμη σου για την απορία μου θα με βοηθούσε πάρα πολύ, αφού είσαι και κάτοικος του εξωτερικού...
Λοιπόν, είμαι στο πρώτο έτος σπουδών, για ένα πτυχίο που θα λειτουργεί σα "μάθε τέχνη κι' άστηνε και αμα πεινάσεις πιάστηνε", γιατί επαγγελματικά θέλω να ασχοληθώ με τη μουσική. Για αυτό, θέλω να βγω και αν μου δοθεί η ευκαιρία να μείνω στο εξωτερικό. Γενικά είμαι της γνώμης ότι η ζωή στο εξωτερικό, ιδιαίτερα σε μία χώρα που με εκφράζει, και μου προσφέρει την ευκαιρία να ασχοληθώ με αυτό που θα με κάνει ευτυχισμένη, δεν θα μου δημιουργήσει πρόβλημα. Εννοώ ότι, πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να είναι πολίτης του κόσμου, με την έννοια ότι μπορεί να θεωρεί σπίτι του το μέρος στο οποίο είναι πιο ευτυχισμένος, άσχετα αν είναι στην Ελλάδα, στην Αγγλία ή στην Αλάσκα. Εδώ έρχεται η μητέρα μου και μου λέει πως αν εγκατασταθώ μόνιμα έξω, θα έρθει η στιγμή που θα μου λείψει η πατρίδα μου, θα τη νοσταλγησω τόσο πολύ, που θα θέλω να γυρίσω οπωσδήποτε πίσω, ανεξάρτητα από το τι έχω καταφέρει στην άλλη χώρα, και την όποια ζωή έχω δημιουργήσει.. Και ότι σε αυτό θα συμβάλει και το γεγονός ότι πάντα ήμουν συνδεδεμένη συναισθηματικά με την πατρίδα μου, έστω και υποσυνείδητα. Αλλά εγώ δεν την νιώθω αυτή την σύνδεση βρε Αμπα μου, καθόλου δε τη νιώθω. Αντίθετα, νιώθω ότι εδώ πνίγομαι, και δεν έχω τις ευκαιρίες να ασχοληθώ με αυτά που ξέρω ότι θα με ολοκληρώσουν σαν άνθρωπο... Και όμως φοβάμαι να φύγω, ότι μπορεί στην αρχή να είμαι εντάξει και σε 10-20 χρονια ξαφνικα να γίνω ο Οδυσσέας και να θέλω να πάρω ένα πλοίο για την Ιθάκη.
Τι πιστεύεις ότι ισχύει σε αυτή την περίπτωση;
-κουμπάρα του Οδυσσεα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α ΜΠΑ
Αυτό που ισχύει είναι ότι η μαμά δεν ξέρει τα πάντα, και σίγουρα η μαμά δεν μπορεί να δει στο μέλλον.
Για να σπουδάζεις, κατά πάσα πιθανότητα είσαι πάνω από 18, οπότε εδώ και κάποια χρόνια πρέπει να είσαι σε θέση να διαχωρίζεις πότε μια σκέψη είναι δική σου, πότε επηρεάζεσαι, πότε έχεις την ανάγκη να ευχαριστήσεις τη μαμά, και πότε στενοχωριέσαι που δεν σε χειροκροτεί για τις επιλογές σου.
Η συζήτηση που κάνετε δεν έχει νόημα. Κανείς δεν ξέρει πώς θα σου φανεί το εξωτερικό, ακόμα δεν έχεις πάει καν στο εξωτερικό. Καμία απόφαση δεν είναι για πάντα, αν δεν το θέλεις. Η Ελλάδα θα είναι πάντα η πατρίδα σου και θα σε δέχεται χωρίς προϋποθέσεις, και αν δεν γίνει κάτι τρομερά εξωφρενικό, αυτό δεν θα αλλάξει. Αν την νοσταλγήσεις τόσο πολύ, που θα θέλεις να γυρίσεις πίσω, ανεξάρτητα από τι θα καταφέρεις σε άλλη χώρα, θα γυρίσεις. Γιατί να χρειάζεται αυτή η κουβέντα;
Θα σου πω γιατί: γιατί η μαμά σου εκτός από μαμά σου είναι και ένας ξεχωριστός άνθρωπος, με τους δικούς του φόβους, τις δικές του ματαιώσεις, τις δικές του ανεπάρκειες. Όπως εσύ δεν καταλαβαίνεις πότε παίρνεις μια απόφαση δική σου και πότε παίρνεις μια απόφαση για να σου μπει μπράβο η μαμά, έτσι και η μαμά σου δεν καταλαβαίνει πότε σε προειδοποιεί, και πότε σε προειδοποιεί προκειμένου να δικαιολογήσει τις δικές της επιλογές.
σχόλια