ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

απαίσιο αίσθημα. εγωιστικό.έχω εδώ και δύο χρόνια έναν άνθρωπο που μου φέρεται τέλεια. δεν μου έχει δώσει το παραμικρό δικαίωμα να ζηλεύω. μου έχει αφιερώσει τον ελεύθερο του χρόνο χωρίς να το ζητήσω, με έχει γνωρίσει στις παρέες και την οικογένειά του, μου έχει εκμυστηρευτεί ότι εξαρχής του φάνηκα πως είμαι το κάρμα του. και παρόλα αυτά έχω μια φωνή μέσα μου που λέει πως κατι θα γίνει και όλο αυτό θα αλλάξει.αλλά αυτό το διαχειρίζομαι. κανείς δεν είναι κανενός και κανεις δεν είναι για πάντα.αυτό που δε μπορώ να διαχειριστώ ειναι η ιδέα ότι δεν είναι τόσο τέλειος (στα ματια μου) όσο φαίνεται..ακόμα χειρότερα η ιδέα ότι με κοροϊδεύει ή ότι μου κρύβει πράγματα..ανασφάλεια ή ένστικτο, είναι άσχημο συναίσθημα και δεν το θέλω. προσπαθώ να το διώξω,δε θέλω να ζω έτσι. για μένα μετράει κυρίως η ειλικρίνεια και όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. δεν είμαι σίγουρη ότι δεν θα μου έλεγε ψέματα ποτέ..από την άλλη δεν πιστεύω ότι έχω δικαίωμα να τον αλλάξω, αν πχ θέλει να κρατήσει κάτι μικρό για τον εαυτό του (όπως πχ. κατι οικογενειακό τους ή δεν ξέρω τι άλλο).να σημειώσω ότι αυτές είναι εκλάμψεις. σε γενικές γραμμές είμαστε καλά. εγώ θα έλεγα πιο απόμακρη. περνάμε καλά, η σεξουαλική μας ζωή άριστη κι εκείνος κάνει άπειρα όνειρα για μας τα οποία διαδηλώνει από δω κι εκεί. :P εγώ είμαι πιο φειδωλή μετα μεγάλα λόγια (ίσως είναι εντέλει κι αυτός ο λόγος που δεν τον πιστεύω 100%), αλλά στο βάθος κολακεύομαι που ειμαι η επιλογή του.αλλά όταν τρώω αυτή την φλασιά ότι δεν τον ξέρω, ότι υπάρχει κάπου ένας άλλος του εαυτός που εγώ δεν έχω γνωρίσει (ή που και ο ίδιος δεν έχει γνωρίσει), γίνομαι άλλος άνθρωπος. ποσο θα ήθελα να το χαρώ...όσο κρατήσει.