ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 22 χρονων αντιμετοπιζω σοβαρο προβλημα με τους γονεις μου. Θελουν συνεχως να με ελενχουν για το που ειμαι τι κανω κ με ποιον. Με βριζουν με τα χειροτερα λογια (σαβουρα π....ανα κλπ) ... κ δεν μπορω να καταλαβω τι πραγματικα θελουν κ τρωγοντε με τη ζωη μου. Πηγαινω σε ενα δημοσιο ιεκ που το ηθελα παρα πολυ δεν ξενυχταω δεν αργω να γυρισω σπιτι κ γενικος δεν κανω κ δεν εκανα ποτε τιποτα απο αυτα που κανουν ολα τα παιδια στην ηλικια μου. Ο πατερας μου ηταν παντα επιθετικος. Απο μικρη ηλικια με χτυπουσε για διαφορους λογους οπως γτ δεν πεταξα τα σκουπιδια η γτ δεν διαβασα για το σχολειο και για οτι αλλο μπορει και δεν μπορει να βαλει στο μυαλο του. Ειχα φτασει στο σημειο στα 12 εκτος απο 3 αποπειρες αυτοκτονια (μια απο αυτες κατεληξα στο νοσοκομειο) να κανω κ μηνυση στον πατερα μου ο οποιος εχει μαυρισμενο ποινικο μητροο πια για ενδοοικογεννειακη βια. Απο τα 15 με διωχνει απο το σπιτι με αππτελεσμα να κοιμαμαι σε φιλους κ σε γνωστους ακομα κ σε παγκακια ... εχω φτασει 22 χρονον πια κ η υπομονη μου εχει εξανληθει ... λογο 3ημερου που πηγα με 2 φιλες μου στο εξοχικο της μιας ξεσπασε καβγας οτι τους λεω ψεματα κ δεν ειμαι εκει που λεω. Προσπαθω να τους εξηγησω οτι ειμαι ενηλικη κ δεν ειμαι υποχρεωμενη πια να τους δινω λογαριασμο κ δεν μπορουν να με ελενχουν .. ας με αφησουν να ζησω καποια στιγμη τη ζωη μου και ολα οσα δεν εζησα να βγω να ξενυχτισω να παω διακοπες με φιλους. Οικονομικα δεν τους επιβαρυνω πουθενα. Εναν υπνο κ ενα μπανιο κανω εκει ουτε φαγητο δεν τρωω για να μην μου λενε οτι με ταιζουν. Το θεμα ειναι οτι παλι με εδιωξαν απο το σπιτι και εχω κουραστει. Πρεπει να αφησω τη σχολη μου για να βρω δουλεια και σπιτι. Εχω απελπιστει