ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είδα σήμερα ένα σκηνικό που το έχω δει και το έχω βιώσει άπειρες φορές. Ένας τύπος να προσπαθεί να κάνει πλακίτσα και να πιάσει κουβεντούλα σε ένα Ρωσσίδι που δουλεύει στον φούρνο. Πολύ ωραίο γκομενάκι btw. Το Ρωσσίδι τον κοιτούσε με απάθεια και αδιαφορία μέχρι που πέρασε ο επόμενος πελάτης και σταμάτησε να τον κοιτάει. Ο τύπος, εμφανίσιμο παιδί, πήγε να πει κάτι, αλλά μπλόκαρε και έφυγε. Όταν ήμουν μικρότερος και προσπαθούσα να μιλήσω σε μία γυναίκα, θεωρούσα καθήκον μου να την κάνω να με συμπαθήσει. Καθόμουν σε βαρετές καταστάσεις και τραβούσα συζητήσεις από τα μαλλιά μήπως και αλλάξει κάτι. Και φυσικά, ποτέ δεν άλλαζε... :D Όταν το καλοσκεφτείς θα δεις ότι το πράγμα δεν θέλει προσπάθεια. Δύο είναι τα ενδεχόμενα: ή της αρέσεις, ή δεν της αρέσεις. Αν της αρέσεις, και το χειριστείς σωστά, το πράγμα θα κυλήσει ομαλά. Ότι και να λες θα έχει κάτι να πει και αυτή, θα σου κάνει ερωτήσεις και θα χαρεί να σου δώσει τον αριθμό της η να πάτε κατευθείαν για καφέ. Όταν τρως απόρριψη, με οποιονδήποτε τρόπο, είναι καλό γιατί μπορείς να προχωρήσεις στην επόμενη. Αυτές που φοβάμαι προσωπικά και με ενοχλούν αφάνταστα είναι αυτές που χαραμίζουν τον χρόνο μου. Διογένης