__________________
1.
Αγαπημένη Αμπα,
Ποια είναι η γνώμη σου για την Ivanka Trump;
Απ τα βίντεο που βλέπω, φαίνεται ότι μιλάει πολύ ωραία, έχει καθαρή άρθρωση, είναι ετοιμόλογη, έξυπνη και Μετρημένη.. θεωρείς ότι σαν κόρη μοιάζει στον πατέρα της και λέει ότι χρειαστεί για να τον υποστηρίξει;
-Money Trees
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ευτυχώς που πλησιάζουν οι εκλογές για να χωθεί όλη η οικογένεια Τραμπ εκεί όπου ζει συνήθως, για να γλιτώσουμε επιτέλους από τις φωνές και τις φάτσες τους που βρίσκονται παντού. Η σχετικά κοινή παραδοχή δε, ότι η Ιβάνκα είναι έξυπνη και μετρημένη, πλέον με βγάζει από τα ρούχα μου. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Η καλύτερη εξήγηση που έχω βρει ως τώρα είναι ότι η Ιβάνκα είναι πολύ όμορφη. Στους όμορφους συγχωρούμε απείρως περισσότερα, και στην περίπτωση της Ιβάνκας έχουμε ένα περίτρανο παράδειγμα.
Δεν θεωρώ ότι μοιάζει στον πατέρα της και λέει ό,τι χρειαστεί για να τον υποστηρίξει. Είναι πασιφανές. Μόλις της κάνουν μια «δύσκολη» ερώτηση για τις ανακολουθίες και τις φρικιαστικές δηλώσεις του πατέρα της, απαντάει με τα επιχειρήματα της σχολής Τραμπ: τα μέσα είναι εναντίον μας. Δεν ξέρω αν είπε ο πατέρας μου κάτι τέτοιο (το είπε). Εγώ δεν ξέρω αν το είπε (το είπε, είναι σε βίντεο/συνέντευξη). Δεν εννοούσε αυτό (αυτό εννοούσε, το είπε με ακριβώς αυτά τα λόγια). Δεν είναι ρατσιστής (χωρίς επιχειρήματα). Δεν είναι σεξιστής (χωρίς επιχειρήματα). Ο πατέρας μου αγαπάει τις γυναίκες επειδή σε μένα φέρεται μια χαρά (λυπήσου μας). Αν είναι να μου κάνετε επιθετικές ερωτήσεις, θα φύγω (τα λόγια του πατέρα σας αναφέρω). Χτυπάει το κινητό, δεν σας ακούω, αντίο.
Τώρα που η εταιρεία της με τίτλο «γυναίκες που εργάζονται» (δεν εννοεί πάντως τις δασκάλες και τις νοσοκόμες) έχει δεχτεί ένα ωραίο χτύπημα γιατί υπάρχουν και γυναίκες που εργάζονται και δεν την θεωρούν μετρημένη και έξυπνη, προσπαθεί να κάνει μανούβρα και να ισχυριστεί ότι οι design κουρελαρίες που πουλάει δεν έχουν σχέση με την πολιτική. Μόνο που έχουν, γιατί έτσι κι αλλιώς τα πάντα είναι πολιτική, αλλά όταν το λες αυτό τη χρονιά που ο πατέρας σου προσπαθεί να βγει πρόεδρος της Αμερικής, το θράσος σου έχει πάει σε άλλο επίπεδο (επιστημονικά λέγεται «επίπεδο Τραμπ».)
__________________
2.
Λένα διάβασα ότι έχεις μείνει Θεσσαλονίκη και θα ήθελα να μας πεις για την εμπειρία σου εκεί. Τι σου άρεσε, τι όχι, τι προτείνεις και αν το μετανιώσεις που έζησες εκεί. Εγώ πέρασα μέσω πανελλαδικών εκεί και παρόλο που είχα ενθουσιαστεί όταν πήγα για να βρω το σπίτι που θα μείνω κάπως με φόβισε. Περίμενα κάτι άλλο. Μια πιο γραφική πόλη, λιγότερο "πολη" και περισσότερο τουριστικό προορισμό. Καταλαβαίνω ότι με αυτά τα μυαλά η απογοήτευση έρχεται γρήγορα βέβαια.. τελοσπαντων γενικα αν θες εσένα τι σου αρέσει σε μια πολη; (Εγώ όλη μου τη ζωή μένω στην εξοχη)
-Cretangirl
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αυτό που μου αρέσει σε μια πόλη είναι η αίσθηση του αναπάντεχου. Ότι είναι πιθανό κάποτε, μια μέρα, χωρίς προειδοποίηση, μπορεί να βρεθείς κάπου ωραία και να κάνεις μια ωραία γνωριμία. Είναι περισσότερο ψευδαίσθηση, παρά αίσθηση, γιατί και στις πόλεις οι άνθρωποι χαράζουν την καθημερινή τους λούπα και αποφεύγουν πολύ να κάνουν κάτι αναπάντεχο, όπως να πάνε σε μια γειτονιά που δεν ξέρουν, να φάνε μια έθνικ κουζίνα που αγνοούν, να πάνε σε μια συναυλία που δεν θα διάλεγαν. Όσο πιο συναρπαστική η πόλη, τόσο περισσότερες ευκαιρίες για το αναπάντεχο, και τούμπαλιν.
Η Θεσσαλονίκη δεν θα έχει σχέση με την πόλη που γνώρισα εγώ, αλλά είμαι βέβαιη ότι τα ωραία της ιστορικά κομμάτια θα είναι ακόμη ωραία. Για μένα το μεγαλύτερο της και αχτύπητο ατού είναι ότι το ιστορικό της κέντρο βρίσκεται στη θάλασσα. Όλες οι πόλεις που έχουν αυτόν τον χαρακτήρα νομίζω ότι μπαίνουν σε μια ειδική λίστα, θα ήθελα να τις επισκεφτώ όλες.
__________________
3.
Αγαπητή αμπα αποφάσισα να σου στείλω γιατί ήθελα μία αντικειμενική άποψη από κάποιον που δεν με ξέρει και συγνώμη προκαταβολικά για το μακρυναρι που θα ακολουθήσει. Είμαι υπέρβαρη και έχω κομπλεξ με τα κιλά μου και όχι γιατί με ενδιαφέρει η άποψη του κοσμου αλλά γιατί έχω πρόβλημα με τον εαυτό μου, δεν συμφωνούμε συχνα. Ειμαι φοιτητρια 21 χρόνων, γκρινιάρα χωρίς υπομονή και έχω τη τάση να τα παρατω εύκολα. Μένω με τους γονείς μου και γενικά ποτέ δεν ήμουν κοινωνικός άνθρωπος πάντα μαρεζε η σιγουριά του σπιτιου φίλους πάντα εκανα εύκολα αλλά ήταν λίγοι όχι στενοι και δύσκολα τους κρατούσα οπότε. Ήμουν αποφασισμένη λοιπών να χάσω κιλά μέσα στις πανελλήνιες (που βαρανε όλα τα ψυχολογικά μαζί) μέχρι και προκαταβολή έδωσα σε γυμναστήριο για να μην έχω περιθώρια να κάνω πίσω αλλά ούτε η στιγμή ήταν σωστη, ούτε χρόνο είχα ούτε υποστήριξη απ τους γονείς (προφανώς και με κραζανε πλήρωναν φροντιστήριο για κάποιο λόγο και δεν θέλαν επιπλέον έξοδα) και έτσι δεν πήγα. Τώρα με τη σχολή εξακολουθώ να μην έχω υποστήριξη απ τους γονείς γιατί οι σπουδές πιστεύουν ότι θέλουν διάβασμα 24/7 (καταπιεση και σε αυτό ναι) αλλά όσο να πεις έχω ελεύθερο χρόνο τουλάχιστον, μπορώ να πηγαίνω και χωρίς να το ξέρουν αν χρειαστεί. Αυτό που με κρατάει πίσω είναι ή νοοτροπία που έχω για τα γυμναστήρια. Καταρχάς δεν θέλω να πέσω πάνω σε γνωστούς απλά δεν θελω, ειλικρινά πιστεύω οτι πλέον στα γυμναστήρια συχνάζουν τα τουμπανα και οι χαζογκομενες για επίδειξη και γενικά όλοι οι δήθεν πολύ σπάνια κάποιος να πάει γιατί έχει στόχο και συχνά αυτό αντανακλάται και στο προσωπικό που σε όλη τη περιοχή μου οποιο γυμναστήριο και να διαλέξεις είναι το ίδιο πραγμα! Γενικά δεν με ενδιαφέρει η άποψη του κόσμου ιδικά του άγνωστου αλλά όταν είναι να είμαι στον ίδιο χώρο και κατά πάσα πιθανότητα στα ίδια ωράρια για ένα εκτενές χρονικό διάστημα με ένα πλήθος ανθρώπων ναι θα με επηρεάζει η γνώμη τους και το πώς θα με βλέπουν. Θα ήταν πιο εύκολο για μένα το να πάω με κάποιον γνωστό αλλά πλέον έχω μάθει να μην βασίζομαι σε κανέναν και αυτό όχι επειδή δεν ρωτησα. Επίσης λαμβάνοντας υπ όψη το ότι μένω με τους γονεις δεν μπορώ να αλλάξω διατροφικές συνήθειες όπως να κάνω ξεχωριστό φαι για μένα. Και τέλος μην ξεχνάμε το γεγονός ότι φοβαμαι την αποτυχια. Το να προσπαθησω να πάω δηλαδή και να απογόητευτω για τον χ ψ λογο. Απλά είμαι σε μία φάση που αισθάνομαι μπρος γκρεμός και πίσω ρεμα και σε όποιον εχω προσπαθήσει να μιλήσω για αυτό το θέμα ή με θεωρεί υπερβολική ή απλά γελάει γιατί νομίζει ότι κάνω πλάκα(;) και αλλάζει θέμα. Δεν ξέρω αν όλο το σύμπαν συνομωτει εναντίων μου ή αν όλα είναι στο μυαλό μου ή ίσως λίγο και απ τα 2 απλα θα ήθελα πολύ να ακούσω και την άποψη κάποιου τρίτου
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη.
Για να χάσεις κιλά, πρέπει να τρως λιγότερο από αυτό που τρως τώρα.
Τόσο απλό είναι, και το έχουμε κάνει τόσο δύσκολο, γιατί δεν μπορούμε με τίποτα να καταφέρουμε να τρώμε λιγότερο, γιατί δεν καταλαβαίνουμε πόσο πολύ τρώμε κάθε, μα κάθε, μέρα.
Η άσκηση είναι απαραίτητη για την υγεία σου, αλλά αν περιμένεις να χάσεις κιλά με το γυμναστήριο χωρίς να μειώσεις το φαγητό, ξέχνα το. Αν είσαι απογοητευμένη και μπερδεμένη τώρα, πού να δεις τι έχει να γίνει αν μετά από ένα μήνα στο γυμναστήριο είσαι ακριβώς στα ίδια κιλά.
Πρώτον, μπορείς να τρως λιγότερο από το φαγητό στο σπίτι. Μπορείς να αδυνατίσεις απλώς μετρώντας θερμίδες. Δεύτερον, φυσικά και μπορείς να κάνεις ξεχωριστό φαγητό για σένα, δεν σε εμποδίζει κανείς. Τρίτον, δεν χρειάζεται να είσαι γραμμένη σε γυμναστήριο για να γυμνάζεσαι, δεν χρειάζεται καν να πληρώνεις για να γυμνάζεσαι. Υπάρχουν άπειρα apps και σάιτ με ασκήσεις, όπως υπάρχουν ακόμη πιο άπειρα σάιτ με συμβουλές για δίαιτα.
Το πρόβλημα δεν είναι στη μέθοδο. Η μέθοδος είναι απλή, απλούστατη: μειώνεις το φαγητό. Το πρόβλημα είναι εντελώς αλλού. Στη σχέση που έχεις με το φαγητό. Τρως περισσότερο από όσο χρειάζεται. Γιατί; Αυτό είναι το μεγάλο, το μοναδικό και ουσιαστικό ερώτημα.
Πιστεύω ότι αν είναι να ξοδέψεις χρήματα σε κάτι, θα είναι πρώτα για διαιτολόγο.
__________________
4.
Αγαπητή, Α μπα. Σε διαβάζω τακτικά και θα ήθελα την γνώμη/συμβουλή σου σε ένα θέμα που με απασχολεί. Πρόσφατα μια φίλη που θεωρούσα πολύ καλή και στενή έμαθα πως σύντομα ετοιμάζεται να παντρευτεί, ωστόσο το θέμα δεν είναι αυτό αλλά το γεγονός οτι λίγο καιρό πριν απομακρύνθηκε απο μένα, πράγμα που έχει ξανακάνει στο παρελθόν κάθε φορά που εγώ ή κάποιος άλλος της έλεγε πράγματα που δεν της άρεσαν. Κι ενώ συνεχίζουμε να μην έχουμε ιδιαίτερη επαφή αλλά να μην είμαστε και μαλωμένες μαθαίνω απο αλλού οτι παντρεύεται και μετά έρχεται η ενημέρωση κι απο αυτήν. Νιώθω αδικημένη ως φίλη που με έκανε στην άκρη όταν εγώ το μόνο που ήθελα ήταν να τη βοηθήσω. Κι επειδή ξέρω πως θα πεις οτι η δράση φέρνει αντίδραση και εχεις δικιο, το προβλημα μου ειναι αλλού (γιατί εχω αποδεχτει πλεον πως αυτη η σχεση χαθηκε): πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να χαλάσει (όχι εγώ, αλλά γενικά να χαλάσει) κάτι μεταξύ τους, για να αποδειχτεί πόσο επιπόλαια ήταν και πόσο λίγη που ξεγράφει με ευκολία ανθρώπους για τη πάρτη της. Ξέρω πως δεν είναι σωστό. Θελω να το αφησω πισω. Να πάψω να κάνω σκέψεις που με δηλητηριάζουν και να ασχοληθώ μόνο με τους ανθρώπους που νοιάζομαι και με νοιάζονται (ευτυχώς έχω και τέτοιους!), με τον σύντροφό μου και με τα πραγματα που με ευχαριστούν, όπως η δουλειά και τα χόμπυ μου.
Και κάτι τελευταίο. Πόσο εύκολο είναι να βγάλεις απο τη ζωή σου ανθρώπους του στενού φιλικού σου περιβάλλοντος, αποδεδειγμένα τοξικούς, μικρόμυαλους και συναισθηματικά βαμπίρ που αρέσκονται να βλέπουν τα τρωτά σου σημεία και να στα χτυπάνε, για να μη σκέφτονται τα τεράστια δικά τους προβλήματα και θέματα, όταν η παρέα είναι χρόνια κοινή και συγκεκριμένη και η πόλη που ζεις στην ουσία ένα μεγάλο χωριό? Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων!
-Π
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δηλαδή, επειδή κάποια σε έκανε πέρα, εύχεσαι να χαλάσει η σχέση της για να τιμωρηθεί. Εύχεσαι να δυστυχήσει, επειδή σε απέρριψε. Και δεν μιλάς για κάποιον εχθρό. Για μια κοπέλα που θεωρούσες κάποτε φίλη σου. Και μετά, αμέσως μετά, ρωτάς πώς θα βγάλεις τους 'τοξικούς' ανθρώπους από τη ζωή σου.
Η περιγραφή της ιστορίας, με τα λόγια που έχεις διαλέξει, στάζει πικρία, επιθετικότητα, συναισθηματική ματαίωση. Η πίκρα, Π, είναι οξύ. Οι σκέψεις που σε δηλητηριάζουν είναι δικές σου. Δεν σου τις έβαλε στο κεφάλι σου η πρώην φίλη. Μόνη σου δηλητηριάζεσαι.
Ο μόνος τρόπος για να μην κάνεις δηλητηριώδεις σκέψεις είναι να μην σε απορρίψει ποτέ, κανένας;
Η ζωή έχει μέσα της την απόρριψη. Αυτό το μαθαίνουμε από τον παιδικό σταθμό. Τσούζει, τσούζει πολύ, αλλά στην κλίμακα με τις δυσκολίες της ζωής, δεν μπαίνει καν στις δυσκολίες. Παραμένει στα καπρίτσια. Η σφοδρότητα με την οποία αντιμετωπίζεις κάτι πολύ συνηθισμένο, κάτι ακίνδυνο, με κάνει να αναρωτιέμαι τι θα ένιωθες αν κάποιος σου έκανε κάποιο σοβαρό κακό με τη θέληση του. Δεν αρέσουμε σε όλους. Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Δεν γίνεται να μας νοιάζονται όλοι. Πολύ λίγοι ανταποκρίνονται στα συναισθήματα μας. Μάθε όλα αυτά, και όταν καταφέρεις να τα ενσωματώσεις στην προσωπική σου φιλοσοφία, θα προκύψει το πώς αντιμετωπίζουμε τους «τοξικούς».
__________________
5.
Γειά σου α μπα και σ'ευχαριστω πολύ για το χρόνο σου. Είμαι απελπισμένη, απογοητευμενη και πληγωμένη. Δεν ξέρω που να απευθυνθω αλλά διαβάζοντας τη στήλη σου κατά καιρούς ενιωσα ότι ίσως είσαι εσυ ο κατάλληλος ανθρωπος να με συμβουλεύσει. Είναι πολύ δύσκολο για μενα να περιγράψω με λίγες λέξεις αυτό που μου συμβαίνει, νομιζω οτι δεν θα γίνω κατανοητή ή φοβάμαι πως θα σε "οδηγησω" να βγαλεις λάθος συμπεράσματα κι αυτό γιατί οι σκέψεις μου είναι εντελώς χαμένες. Λίγα πράγματα για μένα πρώτα... Δεν έχω σχεδον καθόλου εμπειρίες, μια σχέση είχα κάνει όλη κι όλη κι άργησα πολύ να βγω στη ζωή γιατί από τα 20 μου είχα ένα πρόβλημα υγείας το οποίο ξεπέρασα εντελώς στα 26 (29 τώρα) όπου άρχισα δειλά δειλά να ζω αυτά που ήθελα κ μπορούσα. Αυτός... Τον γνώρισα σε ένα dating app, μιλούσαμε χαλαρά, μετά λόγω κάποιων καταστάσεων αρχίσαμε να μιλάμε στο τηλέφωνο κι εκεί άρχισε το παιχνίδι. Μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον, με έκανε ή ίσως ήθελα να τον πιστέψω. Ούσα απογοητευμένη από προηγούμενες γνωριμίες κ διψασμένη ίσως να ζήσω πράγματα, αφέθηκα. Ήμασταν κ οι δύο εκτός έδρας για δουλειά. Μετά από ένα μήνα συνομιλίας λοιπόν έρχεται να με βρει, χαμός! Η καλύτερη βδομάδα της ζωής μου! Πριν τα φτιάξουμε, μου είχε πει ότι ήθελε σοβαρή σχέση, χωρίς να πω τπτ εγώ. Γενικά, έκανε πολλά πράγματα-πράξεις-που κανονικά δεν θα μου άφηναν κανένα περιθώριο να τον αμφισβητήσω. Όμως, έκανα μία κατινιά χωρίς να το σκεφτώ πολύ, από περιέργεια σκέφτηκα. Πριν καλά καλά μου πει ότι θα έρθει εδώ, είχα μπει από το λογαριασμό μιας φίλης μου κ του έστειλα μνμ απο εκείνη στο app. Δεν είχε πρόσβαση να της απαντήσει αλλά μόλις είδε στο mail του ότι κάποια του έστειλε μνμ μου το είπε, οπότε σκέφτηκα όλα καλά, ντροπή μου που έκανα τέτοιο πράγμα. Τελικά, χτες επέστρεψε Αθήνα και το ίδιο βράδυ της απάντησε κ μάλιστα της είπε ότι ψάχνει για σχέση (!) Ενώ παράλληλα μιλούσε κ σε μένα στο fb. Τον έχω ερωτευτεί, δεν μπορώ να πιστέψω ότι με κοροϊδεύει, είναι αδιανόητο για μένα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να της έστειλε έτσι από περιέργεια ή ανδρικό εγωισμό που λέμε αλλά εμένα έχει κλονιστεί εντελώς η εμπιστοσύνη μου κ δεν ξέρω τι να κάνω. Τον θέλω πάρα πολύ, ξέρω ότι είμαι κι εγώ απαράδεκτη αλλά πλέον ή κατάσταση έχει ως εξής. Πιστεύω κατά βάθος ότι ειναι καλός, αυτός που μου δείχνει δλδ αλλά σίγουρα κάτι δεν τον καλύπτει για να το κάνει αυτό, έτσι δεν είναι; Κράτα ένα τελευταίο σε παρακαλώ, δεν είμαι άνθρωπος που τα κρατάει μέσα του, ειμαι πολύ ειλικρινής και αυθόρμητη αλλά και υπερβολικά καχύποπτη. Τι κάνω; Πως το διαχειρίζομαι εγώ και τι του λέω εκείνου; Κρέμομαι από τα σοφά και έμπειρα σου χείλη! Σ'ευχαριστώ όσο δεν φαντάζεσαι!
-Μαρία
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αχ, Μαρία.
Είδες τις αποδείξεις με τα μάτια σου ότι σε κοροϊδεύει, αλλά δεν πιστεύεις ότι σε κοροϊδεύει. Αυτό θα πει «δεν πιστεύω στα μάτια μου». Κάποια άλλη εξήγηση θα υπάρχει, όπως ότι κατά βάθος είναι καλός.
Δεν αμφιβάλλω ότι κάπου, σε κάποιο επίπεδο, είναι καλός. Όλοι σε κάποιο επίπεδο, βάθος, μήκος, πλάτος, καλοί είναι. Ούτε αμφιβάλλω ότι του αρέσεις. Το θέμα είναι ότι σε κοροϊδεύει. Σου είπε αυτά που ήθελες να ακούσεις, που είναι αυτά που οι περισσότερες γυναίκες θέλουν να ακούσουν, ότι τις θέλουν για σχέση και όχι μόνο για σεξ, άρα έχουν αξία. Όλες οι πόρτες ανοίγουν, πόσο μάλλον για μια γυναίκα που όπως λες «ήταν διψασμένη». Είναι πολύ εύκολο να περάσεις ωραία όταν αφήνεσαι και πιστεύεις αυτά που σου λένε. Αυτά που μέτρησες ως «σημάδια» είναι μια εβδομάδα μέλιτος. Ένας άγνωστος ήταν, και εξακολουθεί να είναι.
Μην προσπαθείς να δικαιολογήσεις αυτό που κάνει. Κάτι δεν τον καλύπτει, οπότε; Δικαιολογείται να κοροϊδεύει; Όλους μας κάτι δεν μας καλύπτει. Κι εσένα κάτι δεν σε καλύπτει, αυτό σε κάνει να λες στους άλλους αυτό που θέλουν να ακούσουν για να περάσει το δικό σου;
Δεν θα είσαι η πρώτη που ερωτεύτηκε τον ακατάλληλο άνθρωπο, ούτε και η τελευταία. Το τι θα κάνεις εξαρτάται από το τι θέλεις. Θέλεις να συνεχίσεις το παραμύθι εν γνώσει σου; Θέλεις να τον ξεμπροστιάσεις και να φύγεις αφήνοντας πίσω σου συντρίμμια; Θέλεις να του πεις ότι τελικά δεν θέλεις σχέση, και να το κρατήσετε στο χαλαρό; Ξέρω τι θέλεις. Να μην ήταν όλα αυτά αλήθεια. Αλλά είναι. Όσο πιο γρήγορα το πάρεις απόφαση, τόσο το καλύτερο.
Σε παρακαλώ, σε θερμοπαρακαλώ, μην ψάχνεις βαθυστόχαστες εξηγήσεις για να ερμηνεύσεις την κακή του συμπεριφορά. Αν κάτι του λείπει και θέλει να αγαπάει πολλές και να τον αγαπάνε πολλές σε μια στρώση εξαπάτησης, αν δεν του έδωσε αγάπη η μαμά του όταν ήταν μικρός ή οτιδήποτε άλλο, να πάει να το λύσει με τον ψυχολόγο του. Δεν είναι δική σου δουλειά να τον αναλύσεις. Ανέλυσε τον εαυτό σου. Ρώτα τον. Τι θέλω; Τι πήρα; Πόσο με καλύπτει; Άρα, τι κάνω τώρα;
__________________
6.
Λενιο ειμαι 23 τελειωσα τωρα τν σχολη .δουλευω σε μια περιστασιακη δουλεια βραδυ η οποια ομως μου προσφερει πολυ καλες απολαβες.ο προβληματισμος μου ειναι ο εξής ηρθα σε επαφη με εναν οργανισμο που βοηθαει παιδακια κ σκεφτηκα να παω για εθελοντική εργασια για ενα διαστημα ,μαλιστα θα ειμαι κ στο λογιστιριο που ειναι κ το αντικειμενο μ κ ισως μαθω κ κατι. Ομως για αυτη μ τν αποφαση δν λαμβανω καλα σχολια απτους γονεις μου λεγοντας οτι βολευομαι στο βράδυ κ φν ψαχνω καμοια σοβαρη δουλεια κ κοιταω πως να φαω το χρονο .ποια ειναι η η γνωμη σου λενιο να ξεκινήσω τς συνεντευξης η να κανω για ενα διαστημα κατι που μπορει ν με βοηθήσει κ στο μελλον? Θα χαρω πολυ να λαβω απαντηση σου
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν οι πολύ καλές απολαβές καλύπτουν τα έξοδα σου και δεν επιβαρύνεις το σπίτι συνεισφέροντας (υποθέτω ότι μένεις με τους γονείς σου), μπορείς να ακούς τη γνώμη των γονιών σου βερεσέ. Αν ρωτάς επειδή πραγματικά αναρωτιέσαι μήπως έχουν δίκιο, η απάντηση είναι ότι για τον σχεδιασμό της ζωής σου ο μόνος που έχει δίκιο είσαι εσύ. Οι άλλοι, αν ξέρουν πάντα ποιο είναι το σωστό, ας αποδείξουν ότι τα κάνουν όλα σωστά στη δική τους ζωή.
Θα μπορούσες να κάνεις συνεντεύξεις, ή θα μπορούσες να κάνεις αυτό που κάνεις. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι κάθεσαι, ότι δεν έχεις σχέδιο, ή ότι τα περιμένεις έτοιμα. Βάλε τον στόχο σου, και συνέχισε μέχρι να τον πετύχεις.
_________________
7.
Αγαπητή Α,μπά,
Ο μπαμπάς μου έχει καρκίνο στον πνεύμονα με μεταστάσεις στους λεμφαδένες και στα οστά. Η κατάστασή του είναι σοβαρή αλλά οι γιατροί δίνουν ελπίδες χάρη στο νεαρό της ηλικίας του. Η διάγνωση έγινε λίγους μήνες πριν οπότε όλο αυτό είναι σχετικά καινούριο για όλους. Η μαμά μου πάντα του ζητούσε να κόψει το τσιγάρο και μετά τη διάγνωση είχε την εντύπωση ότι το έκοψε. Λίγο καιρό πριν, πήγα να τους δω στο σπίτι τους και υποπτεύθηκα (έχω μύτη εγώω, ουφ ας πούμε και καμιά βλακεία) ότι καπνίζει. Εξοργίστηκα αρχικά, ένοιωσα προδομένη, ότι μας κοροιδεύει κανονικά, από τη μία να κάνει μαύρο χιούμορ για το ραντεβού του με τον Άγιο Πέτρο και να μας μαυρίζει τη ψυχή και από την άλλη να κλείνει μόνος του το ραντεβού. Μίλησα μαζί του και με καθησύχασε ότι δεν καπνίζει αλλά κάνει ότι καπνίζει όταν ζορίζεται πολύ. Μάλλον θέλησα να τον πιστέψω και το άφησα εκεί με μια νουθεσία και ένα μπράβο που το έκοψες. Μου έμεινε μια πικρία, ένοχες που ενώ ξέρω, δεν λέω τίποτα και το συμπέρασμα ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του.
Σήμερα τους πήρα τηλέφωνο και μου απάντησε η μαμά μου κλαίγοντας ότι τον έπιασε να καπνίζει. Είχε τέτοιο πόνο και στενοχώρια το κλάμα της που μου σπάραξε τη καρδιά. Μου είπε πολλά αλλά το ρεζουμέ είναι ότι την πλήγωσε που ενώ εκείνη τον έχει πρώτη προτεραιότητα και έχει βάλει τον εαυτό της σε δεύτερη μοίρα, εκείνος σκέφτεται τόσο εγωιστικά. Της είπα και εγώ πολλά και το ρεζουμέ ήταν και πάλι ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του και μπορούμε να βοηθήσουμε σε ένα βαθμό μόνο. Ομοίως και εκείνη πρέπει να έχει προτεραιότητα τον εαυτό της. Αναρωτιέμαι ωστόσο αν έκανα καλά, αν θα έπρεπε να διατηρήσω μια πιο ενωτική στάση που να εξηγεί την πλευρά του πατέρα μου (όπως τη φαντάζομαι εγώ) γιατί δικαιολογίες και αιτίες σίγουρα υπάρχουν. Τι λες;
-Μην καπνίζετε ρε παιδιά!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η νικοτίνη δημιουργεί πάρα πολύ σοβαρή εξάρτηση. Η έλλειψη της δημιουργεί συμπτώματα στέρησης, ενίοτε πολύ έντονα. Κάποιες μελέτες λένε ότι το 90% των ανθρώπων που επιχειρούν να κόψουν το κάπνισμα, δεν τα καταφέρνουν. Το ποσοστό κυμαίνεται ανά μελέτη, αλλά είναι πάντα πολύ ψηλό. Αυτά δεν είναι δικαιολογίες, είναι η πραγματικότητα.
Κάποιος που δεν καπνίζει δεν μπορεί να καταλάβει πόσο δύσκολο μπορεί να είναι για κάποιον να κόψει το κάπνισμα, και νομίζει ότι είναι σα να κόβει τη γλουτένη. Δεν είναι. Οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια για να σταματήσουν, και για να τα καταφέρουν, η μεγαλύτερη προϋπόθεση είναι μια: να το θέλουν με όλη τους την καρδιά.
Κι εδώ πάμε στην ερώτηση. Πολύ καλά έκανες. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του, και μπορούμε να βοηθήσουμε σε ένα βαθμό μόνο. Η βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε τώρα δεν είναι η αστυνόμευση και τα κλάματα και η προσωπική ματαίωση. Όσο και αν είναι κατανοητή η αντίδραση της μητέρας σου, δεν είναι η ίδια η πρωταγωνίστρια της αρρώστιας. Ο πατέρας σου φανερά δεν μπορεί να το κόψει μαχαίρι. Συζητήστε μαζί του αν πραγματικά θέλει, και βρείτε έναν γιατρό που μπορεί να βοηθήσει ώστε να ξεκινήσει την απεξάρτηση συστηματικά και με μέθοδο.
σχόλια