Του Κωνσταντίνου Ζούλα από το blog του
Περίμενα απολύτως συνειδητά να εκτονωθεί ο ιντερνετικός κουρνιαχτός εναντίον μου για μια φράση μου 140 χαρακτήρων στο τουίτερ που έμελλε να προκαλέσει το προηγούμενο Σαββατοκύριακο μια «θύελλα» κατακραυγής μου. Και το έπραξα απολύτως συνειδητά, γνωρίζοντας ότι τυχόν προσπάθεια εξήγησής της φράσης μου -πόσο μάλλον ανασκευής της- όχι μόνον δεν θα έπειθε όσους ανωνύμως και μη με καθύβρισαν, αλλά και θέλοντας να παρακολουθήσω μέχρι τέλους -για λόγους δημοσιογραφικής περιέργειας- όλη την «επιχειρηματολογία» αποδόμησής της.
Το τουίτ μου για όσους δεν το έχετε διαβάσει ήταν το εξής: «Για σας τους "αντάρτες" που πιστεύετε ότι δεν χρήζουν 10 σφαλιάρων αυτοί που ληστεύουν με καλάσνικοφ τα λεφτά σας έχω ένα καλό ψυχίατρο...». Και ήταν μια εντελώς αυθόρμητη αντίδραση μου το απόγευμα του Σαββάτου, όταν είδα στα τηλεοπτικά πλάνα τους συλληφθέντες 20άρηδες να φωνάζουν «ζήτω η αναρχία», να απειλούν πολιτικούς, δικαστικούς και δημοσιογράφους ότι «δεν θα πρέπει να κοιμούνται στο εξής ήσυχοι» και να αρνούνται ακόμη και να μιλήσουν στη Δικαιοσύνη αμφισβητώντας την «εξουσία της ανακρίτριας».
Κάπως έτσι λοιπόν έγραψα αρχικώς στο τουίτερ τη φράση «Να συνέβη άραγε μόνο σε μένα η πρώτη σκέψη που μου ρθε -όταν είδα τα φιντάνια που συνελήφθησαν- ότι έχουν γεννηθεί αφού τελείωσα το σχολείο;» για να λάβω έκπληκτος αρκετές αποδοκιμασίες οι οποίες ανεδείκνυαν «το τεκμήριο της αθωότητάς τους»!!! Το γεγονός δηλαδή ότι έσπευδα «να τους καταδικάσω, πριν δικαστούν», όπως μου έγραψε κάποιος.
Και κάπως έτσι προέκυψε και το δεύτερο αυθόρμητο και οργισμένο τουίτ μου, το οποίο εκτιμώ ότι εξέφραζε εκείνη τη στιγμή αυτό που σκέφτονταν οι περισσότεροι νοήμονες Ελληνες. Δηλαδή ότι κι αν έφαγαν και μερικά χαστούκια, ενόσω αντιστέκονταν να παραδοθούν δεν χάλασε κι ο κόσμος.
Το αν είμαι φασίστας, όπως μου καταλόγισαν κάποιοι, το ξέρουν καλά όσοι με γνωρίζουν, αλλά και όσοι έχουν τύχει να παρακολουθήσουν, έστω και σποραδικά, τη δημοσιογραφική διαδρομή μου. Καθώς, ωστόσο, κάποιοι είναι πιθανόν να με γνώρισαν για πρώτη φορά από το «επίμαχο» τουιτ και κυρίως από τις ανοησίες που το «συνόδευσαν» διάφοροι ανώνυμοι «επαναστάτες» του ελληνικού τουίτερ, οφείλω να γίνω ακόμη σαφέστερος: Πάντα θεωρούσα και θεωρώ φασιστικής λογικής -που παραπέμπει μάλιστα στις ναζιστικές μεθόδους της Χρυσής Αυγής- την αναιτιολόγητη βία των αστυνομικών. Πολύ περισσότερο -αν, όπως προέκυψε ως καταγγελία την Κυριακή (δηλαδή μετά το τουίτ μου)- αυτή ασκήθηκε εκ των υστέρων και όχι στη διάρκεια της σύλληψης των τεσσάρων. Δηλαδή ως πειθαναγκασμός τους να παραδοθούν την ώρα ακριβώς που αυτοί αντιστέκονταν.
Η καταγγελία της Κυριακής μάλιστα πρέπει να διερευνηθεί το ταχύτερον, καθώς χθες Κυριακή (δηλαδή επίσης μετά το τουιτ μου) προέκυψε το επιπλέον στοιχείο ότι η Αστυνομία επιχείρησε να «ωραιοποιήσει» τις φωτογραφίες τους.
Χρήσιμη εδώ είναι μια διευκρίνιση. Η αστυνομία ορθότατα έδωσε τις φωτογραφίες τους στη δημοσιότητα και είναι αστοιχείωτοι όσοι την κατήγγειλαν και γι αυτό. Σε όλο τον κόσμο η αστυνομία δίνει αμέσως στη δημοσιότητα φωτογραφίες ατόμων που σχετίζονται με την τρομοκρατία για έναν και μόνον λόγο: να τους αναγνωρίσουν γρήγορα όσοι τους γνώριζαν με άλλα στοιχεία και να μην προλάβουν οι συνεργοί τους να σβήσουν τα ίχνη τους πχ από μια γιάφκα που είχαν νοικιάσει με άλλη ταυτότητα. Πράγμα που σημειωτέον έγινε -σήμερα κι όλας- σε ένα διαμέρισμα κρησφύγετο τους στο Μαρούσι το οποίο εντοπίστηκε ακριβώς λόγω των φωτογραφιών που δόθηκαν στη δημοσιότητα το Σάββατο, αλλά οι συνεργοί των «αναρχικών» είχαν ήδη προλάβουν να το παραβιάσουν και να πάρουν ό,τι μπορούσαν!
Επιστρέφω όμως στο ανεκδιήγητο «πείραγμα» των φωτογραφιών γιατί αυτό ενισχύει την υπόνοια ότι οι τέσσερις κακοποιήθηκαν αναιτιολόγητα. Η «εξήγηση» που έδωσε σήμερα ο αρμόδιος υπουργός -είπε ότι η φωτοπαρέμβαση έγινε για να είναι «αναγνωρίσιμοι»- όχι μόνον είναι φαιδρή αλλά και καθιστά αναγκαίο η υπόθεση να διαλευκανθεί αμέσως. Δηλαδή σήμερα-τώρα και όχι αύριο ή μεθαύριο διότι τώρα μπορεί ο οποιοσδήποτε γιατρός να αποφανθεί αν η κακοποίησή τους έγινε ενόσω οι αστυνομικοί επιχειρούσαν εν αμύνη να τους συλλάβουν -όπως εκείνοι ισχυρίζονται- ή αν τους χτύπησαν αναιτιολόγητα, άνανδρα και εκ των υστέρων με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, όπως υποστηρίζουν οι συγγενείς τους.
Αυτά ως προς για τη μομφή που μου αποδόθηκε ότι τάχα είμαι υπέρ της κρατικής βίας.
Έρχομαι τώρα στη δεύτερη μομφή έναντί μου περί του τεκμηρίου της αθωότητας. Εδώ, νομίζω, κάποιους θα στεναχωρήσω. Οι τέσσερις «αναρχικοί» συνελήφθησαν επ' αυτοφόρω μετά από καταδίωξη, ήταν ένοπλοι με καλάσνικοφ, είχαν μόλις διαπράξει δύο ληστείες και -κυρίως- είχαν μαζί τους και έναν όμηρο που «έτυχε» να «συλλάβουν» στην απόπειρα διαφυγής τους. Αυτό δεν έχω ακούσει κανέναν να το αρνείται -μάλιστα ο ένας παραδέχθηκε ήδη τις ληστείες. Εξυπακούεται βέβαια ότι δεν γράφω τυχαία τον όρο "αναρχικοί" εντός εισαγωγικών κι ας μας πουν όσοι όντως υπήρξαν στο παρελθόν αναρχικοί αν νοούνται στον αξιακό τους κώδικα καλάσνικοφ και όμηροι...
Επομένως -και λυπάμαι που το ξαναλέω- όποιοι εγείρουν και τώρα συζήτηση περί του τεκμηρίου αθωότητας τους μάλλον θα πρέπει να συμβουλευθούν την ψυχιατρική επιστήμη -έχω όντως ένα καλό φίλο ψυχίατρο. Ανάλογης βοήθειας άλλωστε -και το λέω απολύτως ειλικρινά- εκτιμώ ότι χρειάζονται και τα συγκεκριμένα παιδιά που συνελήφθησαν. Διότι τόση σωρευμένη οργή, τόσο μίσος για όλους και μάλιστα σε τόσο νεαρή ηλικία -σχεδόν μετασχολική- στην δική μου αξιακή λογική σημαίνουν πάνω απ όλα βαθιά και ανεπούλωτα παιδικά τραύματα. Με προφανή και αποκλειστική ευθύνη των ανθρώπων που δήθεν τα μεγάλωσαν.
Θα το πω και διαφορετικά. Αν άκουγαν οι δικοί παππούδες τον 20χρονο Νίκο -ίσως και οι δικοί του- να ισχυρίζεται σήμερα ότι είναι «αιχμάλωτος πολέμου»(!) θα του εξηγούσαν πολύ καλά τις διαφορές της εποχής μας με τον πραγματικό πόλεμο που εκείνοι έζησαν στο πετσί τους. Και ναι, έχοντας σε ανύποπτο χρόνο -ακόμη και προσφάτως- παραδεχθεί σε γραπτά μου την τεράστια ευθύνη και των ΜΜΕ για όσα δοκιμάζουν σήμερα τη χώρα, συνειδητοποιώ και πόσο μεγάλη ευθύνη έχουν κάποιοι στο σινάφι μου που εξακολουθούν και δίνουν ακόμη και τώρα δημόσιο βήμα στους παρανοϊκούς εγκληματίες της 17 Ν...
Όπως έγραψα εξ αρχής, στόχος των γραμμών που διαβάζετε δεν είναι να μεταπείσω όσους ανώνυμα και με τόσο μίσος με εξύβρισαν φτάνοντας στο σημείο να απειλήσουν εμένα και την οικογένειά μου. Το τελευταίο διήμερο άλλωστε συνειδητοποίησα ότι όσο ανέφικτο είναι να επικοινωνήσω με οπαδούς της Χρυσής Αυγής, άλλο τόσο είναι και με εκείνους που υιοθετούν ασυνειδήτως τη φασιστική νοοτροπία και τις εκφοβιστικές μεθόδους της, τις οποίες -κατά τα άλλα- υποτίθεται ότι καταδικάζουν. (Παρεμπιπτόντως παρακαλώ τους Χρυσαυγήτες να μην μου αντεπιτεθούν με νέο μπαράζ ανοησιών στο TL μου).
Ως εκ τούτου όπως μου φάνηκαν κωμικοί κάποιοι ιντερνετικοί τίτλοι («Φασίστας στη... ζούλα» κλπ), άλλο τόσο αδιάφορο θα με αφήσει αν μετά από αυτές τις γραμμές δω ίσως σχόλια του τύπου «τα μαζεύει ο Ζούλας» κλπ, κλπ. Στόχος του παρόντος, ήταν να απευθυνθώ αποκλειστικώς και μόνον σε νοήμονες ανθρώπους που με «γνώρισαν» για πρώτη φορά από το συγκριμένο τουιτ και πιθανώς λόγω του αυθορμητισμού και της οργής μου παρερμήνευσαν τι εννοούσα.
Υ.Γ. Κάπου διάβασα κάτι ανοησίες αμφισβήτησης των δημοκρατικών πεποιθήσεων του πατέρα μου Στάμου Ζούλα. Η εκδότρια της Καθημερινής Ελένη Βλάχου στην οποία εργαζόταν από το 1958 ο πατέρας μου -δηλαδή πολύ προ της επταετίας- ήταν η μόνη που αρνήθηκε να συνεχίσει την έκδοση της εφημερίδας επί της χούντας των ανεκδιήγητων... Ντερτιλίδων. Θα ήταν επομένως μάλλον παράδοξο -αν ήταν χουντικός- να τον επαναπροσλάβει αμέσως η Ελένη Βλάχου μετά το 1974 όταν επανεκδόθηκε η εφημερίδα και να γίνει μάλιστα τότε και αρχισυντάκτης της Καθημερινής.
Όσο δε για την περιβόητη λίστα των δημοσιογράφων που δήθεν είχαν υπογράψει ένα φιλοχουντικό κείμενο (και κάποιοι ανιστόρητοι και αστοιχείωτοι για μια ακόμη φορά ανέσυραν), ας αναζητήσουν λίγο περισσότερο τις πηγές τους. Θα βρουν ότι ήδη από το 1974 αποδείχθηκε ότι η λίστα αυτή ήταν κατασκευασμένη από τη Χούντα, ενόσω κατέρρεε, στην απέλπιδα προσπάθειά της να αποκτήσει νομιμοποίηση -πουθενά και ποτέ άλλωστε δεν βρέθηκαν οι υπογραφές όσων υποτίθεται την υπογράφουν. Θα βρουν επίσης και ότι αυτή διαψεύσθηκε ως ένα χαλκευμένο κείμενο από τον αείμνηστο Παναγιώτη Λαμπρία στην κατοχή του οποίου ελέγχθη ότι βρέθηκε, όταν ανέλαβε στη μεταπολίτευση το υπουργείο Προεδρίας.
Τέλος θα ζητήσω την επόμενη φορά που θα με βάλουν στο στόχαστρό τους οι «αντάρτες» να αποφύγουν και τις αναφορές στον πρώτο γάμο μου. Τόσο εγώ όσο και η πρώην σύζυγός μου έχουμε αναγνωρίσει εμπράκτως το λάθος μας με... διαζύγιο και έκτοτε διάγουμε βίον ανθόσπαρτον με τις οικογένειές μας παραμένοντας δύο καλοί φίλοι.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας. Καλό βράδυ ή καλημέρα -εξαρτάται τι ώρα θα το διαβάσετε.
σχόλια