ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν δυο μήνες περίπου είχα γράψει ένα κείμενο εδώ στις εξομολογήσεις με τίτλο "δεν τολμώ να φανταστώ τι συμβαίνει." Μέσα στο κείμενο εξέθετα την κατάσταση που ζούσα στο σπίτι μου με έναν άντρα 47 ετών ένα γιο 19 ετών να συμπεριφέρονται σαν κολλητάρια να μιλάνε να φεύγει ο άντρας μου για την Πάτρα που σπουδάζει ο γιος μου για να του πάει πράγματα , να κάνει μπάνιο ο ένας και ο άλλος να ξυρίζεται κοκ. Τελικά ανακάλυψα ότι ο γιος μου κανει άπειρες πάσες γκόμενες στον πατέρα και ο πατέρας του είχε αγοράσει κρυφά από εμένα αυτοκινητάκι το οποίο το είχε στην Πάτρα. Όλα αυτά τα ανακάλυψα βάζοντας ντέντεκτιβ τελικά γιατί δεν μου κόλλαγε η όλη κατάσταση. Αφού ξεπέρασα το πρώτο και το δευτερο και το τρίτο σοκ μόνη μου μάζεψα δυο τσάντες με όσα πράγματα μπορούσα από τα προσωπικά μου και τα ρούχα μου και έφυγα. Σήμερα το πρωί. Το βράδυ που θα γυρίσει δε θα με βρει στο σπίτι. Δεν θα ξαναέχει μαγειρεμένο φαγητό ούτε καθαρά σιδερωμένα ρούχα για κανέναν τους. Δεν θα ξαναέχει νοσοκόμα όταν αρρωσταίνουν πατέρας και γιος ούτε οικιακή βοηθο για την πεθερά μου. Τίποτα. Φεύγοντας τους άφησα βέβαια και ένα γραμματάκι για τον καθένα τους λέγοντας τους να μην τολμήσουν να με ψάξουν. Ο άντρας μου με έχει εξοργίσει. Ο γιος μου με απογοήτευσε. Η αγάπη μου για το παιδί μου δεν θα σβήσει ποτέ βέβαια οσο και αν έχω στενοχωρεθεί. Πρέπει όμως να καταλάβει. Είναι αρκετά μεγάλος.Περιμένω απόψεις. Φέρομαι άσχημα; είμαι κάπου λάθος;