__________________
1.
Άμα βγει ο Trump σκέφτεσαι να μετακομίσεις;
-curious
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν το διάβαζα πριν μια από μια εβδομάδα θα απαντούσα «δεν πρόκειται να βγει», αλλά βγήκε, και τώρα γλείφουμε τις πληγές μας μέχρι να καταφέρουμε να προσαρμοστούμε στη νέα πραγματικότητα. Όμως ούτε τότε το σκεφτόμουν, ούτε τώρα το σκέφτομαι. Οι μισοί ψήφισαν τον Τραμπ, αλλά οι άλλοι μισοί (και λίγο περισσότεροι) δεν τον ψήφισαν. Δεν ξέρω τι σημαίνει για το μέλλον το αποτέλεσμα, αλλά το φαινόμενο είναι παγκόσμιο, και δεν θέλω να ζήσω στη Νέα Ζηλανδία για να το αποφύγω.
__________________
2.
Συχνά ε αυτή τη στήλη έχει θιχτεί το θέμα της εμφάνισης και πολλοί από τους καλοπροαίρετους σχολιαστές έχουν πει πως σημασία έχει η προσωπικότητα και ο αέρας που βγάζει ένα άτομο. Μετά λύπης μου συνειδητοποιώ πως κάτι τέτοιο δεν ισχύει, την μεγαλύτερη σημασία την έχει η εμφάνιση ο χαρακτήρας είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα, Απλά ζούμε σε ένα ναρκισσιστικό κόσμο που σε αποδέχεται εντός ορισμένων ορίων στα κιλά, στην ηλικία κλπ. Δεν πληρώ τις προϋποθέσεις στην εμφάνιση, αλλά έχω εμπιστοσύνη στην προσωπικότητα μου, Ε λοιπόν στην ερωτική μου ζωή το ίδιο μου κάνει! γιατι για καποιους απο μας να ειναι τοσο δυσκολο; εσυ τι πιστευεις για την ερωτική ζωή σε συναρτηση με την εμφανιση;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πιστεύω ότι οι πιο ελκυστικοί άνθρωποι έχουν περισσότερη προσφορά για ερωτικές σχέσεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν καλύτερη ερωτική ζωή. Πιστεύω επίσης ότι η ομορφιά είναι λιγότερο υποκειμενική από όσο θα θέλαμε, αλλά η εντυπωσιακή ομορφιά είναι πολύ σπάνια, όπως είναι και η εντυπωσιακή ασχήμια. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων είναι κάπου ενδιάμεσα. Έχουν μερικά καλά, μερικά στραβά, οπότε έχει μεγάλη σημασία πώς συμπληρώνεται η εικόνα από την προσωπικότητα και την γοητεία που έχει να κάνει με την ισορροπημένη εικόνα του εαυτού. Οπότε δεν πιστεύω ότι ο χαρακτήρας είναι κερασάκι στην τούρτα, όχι για τους περισσότερους. Τέλος, πιστεύω ότι η εμφάνιση βελτιώνεται πάρα πολύ με την προσπάθεια, με δίαιτα, με γυμναστική, με τα σωστά ρούχα και τα σωστά μαλλιά. Χρειάζεται πίστη σε αυτό, και να αγαπάς τον εαυτό σου ώστε να προσπαθήσεις να τον καλλωπίσεις, οπότε και πάλι καταλήγω στον χαρακτήρα, που δεν είναι το κερασάκι στην τούρτα.
__________________
3.
Αγαπητή Ά, μπα; ,
ας ξεκινήσω με την κλισέ- αλλά πραγματική- εισαγωγή : σε διαβάζω καθημερινά, αγαπώ τη στήλη σου και είναι η πρώτη φορά που σου στέλνω.
Λοιπόν, εδώ και χρόνια συνηθίζω να μιλάω 5-6 φορές το χρόνο με έναν παλιό συμμαθητή μου(29 ετών) που ζει στο εξωτερικό κ ανταλάσσουμε τα νέα μας. Χθες με πήρε τηλ οπότε αρχίσαμε να λέμε πώς τα περνάμε αυτό το διάστημα. Σε αυτό το πλαίσιο, ανέφερα πως είχα μια σχέση για λίγους μήνες, αλλά τελικά δεν κράτησε, γιατί το παιδί που βρισκόμασταν κατάλαβε πως είναι γκέι. Εκεί ο φίλος μου άρχισε να γελάει (ή μάλλον ξεκαρδίστηκε) και μετά να χαχανίζει κ να λέει "αχ, καλέ" και κάτι άλλα τέτοια τύπου "πώς νιώθεις που ο πρώην σου βγήκε π**ης ", "δηλαδή τόσο θηλυκή είσαι πια που μόνο ένας γκέι έλκεται από σένα" (btw, το πώς κατάφερε να κάνει τέτοια σύνδεση για το ότι εγώ δεν είμαι θηλυκή στο κρεβάτι αξιοθαύμαστο δεν είναι;) και τι κάνει τώρα "αυτή"!!!!!!!!
Του είπα πως είναι ομοφοβικός και πως είναι κρίμα να έχει τέτοιες ιδέες , αλλά έπειτα δεν το συνέχισα, γιατί γενικά είμαι χαμηλών τόνων , δεν μου αρέσει να έρχομαι σε αντιπαράθεση και να προσπαθώ να επιβάλλω την άποψη μου. Οπότε, απλώς του ανέφερα κάποια πράγματα για τα ανθρωπινα δικαιώματα, που όμως δεν πολυέδωσε σημασία γιατί ήταν "νομικίστικα",είπε. Σταμάτησα , λέγοντας του πως είναι μεγάλο παιδί και πως δε θα του κάνω κήρυγμα εγώ-αν θέλει να ανοίξει κανένα βιβλίο να διαβάσει, καθότι έχει πλήρη άγνοια πάνω στο θέμα, όπως φάνηκε κι από τα λεγόμενά του.
Σήμερα δεν έχει σταματήσει να γυρνάει στο μυαλό μου αυτή η κουβέντα( όχι για όλα αυτά που είπε εκείνος, γιατι για σου πω την αλήθεια, δεν έπεσα από τα σύννεφα που είχε τέτοιες απόψεις), αλλά για τη δική μου στάση. Ντράπηκα τόσο πόλυ που κάποιος όχι μόνο προσέβαλλε εμένα, αλλά κυριίως τα δικαιώματα κάποιου συναθρώπου του κι εγώ "απλώς δεν ήθελα να έρθω σε αντιπαράθεση κ να τον ΄φέρω σε δύσκολη θέση..."!!!
Δε θα έπρεπε να προσπαθήσω λίγο παραπάνω, δεδομένου ότι διαφωνούσα; Τι στάση πρέπει να κρατάω σε κάτι τέτοια; Μάλλον είμαι πολύ λάθος...
Πριν λίγο του έστειλα δυο λινκς με άρθρα σχετικά με την ομοφοβία, τα είδε κ δεν απάντησε.
Ξέρεις τί με ενοχλεί πιο πολύ; που θεωρώ τόσο άσχημη την ερώτηση "ποια είναι η άποψή σου για τους ΛΟΑΤ" ,λες κ πρέπει να έχουμε άποψη για κάτι δεδομένο (το ότι δηλαδή είναι άνθρωποι κ άρα επιβάλλεται να έχουν τα δικαιώματα που αναλογούν σε ανθρώπους) που δεν θέλω καν να έρχομαι σε αντιπαράθεση γι αυτό. Νιώθω ότι είναι τόσο ανόητο όσο το να έχουμε ΑΠΟΨΗ, και να μαλώνουμε και να επιχειρηματολογούμε για το αν ο ήλιος δύει κι ανατέλλει... Καθόμαστε κ μαλώνουμε για το αν πρέπει να παντρεύονται , να κάνουν βόλτες, να ζουν, να αναπνέουν...άλλοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Πόσο περισσότερο να προσπαθήσεις; Του είπες πάνω στην κρίσιμη κουβέντα ότι είναι ομοφοβικός, ότι είναι κρίμα να έχει τέτοιες ιδέες, είπες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και του έστειλες δύο άρθρα. Τι ήθελες, να του αλλάξεις τη γνώμη μέσα από μια κουβέντα, εκείνη τη στιγμή; Είναι πάρα πολύ δύσκολο να αλλάξει κανείς γνώμη για κάτι, και πολύ φοβάμαι ότι δεν αλλάζει αν δεν βιώσει, το βλέπουμε συχνά στα εκλογικά αποτελέσματα. Δεν υπάρχει αρκετή φαντασία για να σκεφτεί κανείς τι αποτελέσματα έχει αυτό που θέλει να γίνει, πρέπει να το ζήσει. Ο φίλος σου ίσως δεν ζήσει ποτέ πώς είναι να είσαι μέρος μιας μειονότητας, οπότε μπορεί να μην καταλάβει ποτέ τι του λες.
Εσύ καλά έκανες. Έσπειρες τον σπόρο, ίσως να κατάλαβε ότι τα «αστεία» του δεν φαίνονται σε όλους αστεία. Μπορεί να μην καταλαβαίνει το γιατί, αλλά κι αυτό που κατάλαβε (αυτό που έζησε, η απόρριψη του «χιούμορ» του), σημαντικό είναι.
__________________
4.
Αγαπητή Α μπα μου, είμαι φαν της στήλης σου και λυπάμαι που δεν υπήρχε μια αντίστοιχη στήλη τότε, παλιά, που ήμουν μικρό κορίτσι, μπερδεμένο κι άμαθο.
Σου έχω ένα ερώτημα ηθικής μάλλον φύσεως: πέρυσι το Νοέμβριο χάσαμε τον πεθερό μου, ο οποίος έκρυβε χρήματα σε πολλά σημεία του σπιτιού για ώρα ανάγκης- χωρίς να γνωρίζει καν η γυναίκα του πού. Κατά το Πάσχα, η πεθερά μου χάρισε τα καλά του παπούτσια σε έναν γείτονα στο χωριό. Ο γείτονας είναι αμόρφωτος βοσκός , ζει στη φτώχεια με την οικογένειά του σε λυόμενο, και έχει δύο παιδιά με προβλήματα αυτισμού ο ένας, μάλλον χαμηλής νοημοσύνης ο άλλος. Και τι ανακάλυψε ο γείτονας μέσα στα παπούτσια: χίλια ευρώ! Πήγε το επόμενο πρωί τα χρήματα στην πεθερά μου, και αυτή για ευχαριστώ του χάρισε... 50 ευρώ!
Και σε ερωτώ: Δε θα έπρεπε η πεθερά μου (που δεν πλέει ούτε αυτή στο χρήμα) να του χαρίσει ένα μεγαλύτερο ποσό; Από την άλλη, ο γείτονας δεν «περίμενε» ανταμοιβή, αφού ο ίδιος επέστρεψε τα χρήματα. Τι θα έκανες εσύ στη θέση της;
(Υ.Γ. Δεν αποσκοπώ στο να κακοχαρακτηρίσω ενδεχομένως την πεθερά μου - τουλάχιστον όχι σε ετούτο το ερώτημα, χιχιχι,- απλά με ενδιαφέρει η ηθική του θέματος και πώς θα ορίζαμε την ανταμοιβή ή τη γενναιοδωρία σε αυτό το περιστατικό).
-η μερίδα του λέοντος
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για κάποιο λόγο, που δεν ξέρω ποιος είναι (κάτι που δεν κατάφερε να μου απαντήσει το google), αυτό που μου ήρθε πρώτο στο κεφάλι είναι ότι το σωστό ήταν να του δώσει το 10-15%, οπότε μάλλον συμφωνώ μαζί σου ότι έπρεπε να του δώσει περισσότερα. Ή μήπως έπρεπε να δώσει τα μισά; Πιο πολύ έχω εντυπωσιαστεί με την εντιμότητα και την ακεραιότητα αυτού του ανθρώπου, δεν ξέρω τι να πω. Γύρισε χρήματα που ουσιαστικά δεν θα έλειπαν από κανέναν, γιατί κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχαν, αλλά το έκανε βασισμένος στην ηθική του.
__________________
5.
Καλημέρα Α, μπά!
Με ενοχλεί πολύ το γεγονός πως μετά από 2 μακροχρόνιες σχέσεις, που έληξαν με τρόπο άσχημο που με πλήγωσε, κάθε φορά που βλέπω στα κοινωνικά δίκτυα ή συναντώ στην καθημερινότητα τα άτομα αυτά γεννιούνται μέσα μου αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις. Σα να περίμενα να τιμωρηθούν με κάποιο τρόπο, σα να μη μπορώ να καταλάβω με ποιο δικαίωμα περνάνε καλά. Ήθελα να προσέξω πολύ πως θα εκφραστώ και να το λειάνω λίγο αλλά αποφάσισα να το γράψω όπως ακριβώς το αισθάνομαι. Έχει περάσει καιρός, έχω προχωρήσει στη ζωή μου αλλά η αντίδραση μου πάντα είναι η ίδια. Οι σχέσεις ήταν μακροχρόνιες και αποκτήσαμε στη διάρκεια τους κοινές παρέες με τις οποίες μπορεί να συναντιόμαστε χωριστά αλλά όλο και κάποια πληροφορία μαθαίνω τυχαία και με μεγάλη προσπάθεια δεν λέω καμία χαζομάρα ή δεν βγάζω πικρία, δε βγάζω μεν, νοιώθω δε. Δε μου αρέσει αυτό. Όταν το επεξεργάζομαι σε δεύτερο χρόνο περνάει αλλά η πρώτες σκέψεις είναι....άστα. Τι είναι αυτό εγωισμός; Κακία; Μικρότητα; Περνάει;
-abc
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Νομίζω ότι βιώνεις αυτά τα πολύ αρνητικά συναισθήματα επειδή είσαι ακόμα πάρα πολύ οργισμένη με τον εαυτό σου, επειδή έδωσες δικαιώματα, επειδή δεν προστατεύτηκες αρκετά, επειδή αφέθηκες, έκανες ότι δεν είδες, και έχασες ένα μέρος του αυτοσεβασμού σου. Αυτό νομίζω ότι δείχνει αυτή η μεγάλη πίκρα. Αν επεξεργαστείς τον ρόλο σου σε αυτό που έγινε, τους λόγους που τότε φέρθηκες τότε όπως φέρθηκες (τότε, όχι σκεπτόμενη τι θα έκανες τώρα. Τώρα είναι στερνή σου γνώση), αν κατανοήσεις τον εαυτό σου και τα λάθη του και καταφέρεις να τον συγχωρήσεις, θα ελαφρύνει πολύ η ψυχή σου και θα ελευθερωθείς από αυτές τις σκέψεις.
Οι άλλοι δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα αν δεν τους το επιτρέψουμε. Να το θυμάσαι αυτό κάθε φορά που κάποιος σε πληγώνει (ή σε κάνει να νιώθεις ωραία).
__________________
6.
Αγαπητή Α,μπα,
Είμαι 25 ετών και έχω δύο πάρα πολύ καλές φίλες για τις οποίες έχω πολύ βάσιμες υποψίες πως έχουν και ερωτική σχέση μεταξύ τους. Δεν μου το έχουν πει ποτέ ξεκάθαρα, δεν ξέρω αν το παραδέχονται καν στους εαυτούς τους.
Θέλω να τους δείξω πως τις στηρίζω και τις αγαπάω ανεξαρτήτως, αλλά δεν ξέρω πως να το κάνω. Κάθε φορά που ξεκινάω συζήτηση περί των γκέι (εκείνες δεν ξεκινάνε τέτοιες συζητήσεις ποτέ, και ούτε συμμετέχουν ιδιαίτερα) φοβάμαι πως καταλήγω να δείχνω ομοφοβική, ενώ πραγματικά δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
-gay friendly
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν μπορώ να φανταστώ πώς καταλήγεις να φαίνεσαι ομοφοβική αν δεν είσαι. Αν δεν έχεις πρόβλημα με το θέμα, φαίνεται. Φαίνεται από πολλά μικρά που λες και κάνεις, και τα πολλά και τα μικρά είναι οι αποδείξεις, όχι τα μανιφέστα υπέρ των δικαιωμάτων. Το γιατί δεν το λένε, πάντως, αν έχεις δίκιο στην εκτίμηση σου, δεν έχει να κάνει απαραίτητα με σένα. Μπορεί να μην θέλουν για πολλούς λόγους που δεν σε περιλαμβάνουν.
_________________
7.
Όταν υποστηρίξατε στις 27/8 ερωτήση #1 ότι ο συμβιβασμός είναι ικανότητα, ταλέντο και εφόδιο μεγάλης αξίας, τι εννοούσατε; Ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Για να το εξηγήσω, πρέπει πρώτα να δεχτούμε ως εντελώς αυτονόητο ότι τις περισσότερες φορές στη ζωή μας, αν όχι όλες, δεν θα γίνεται αυτό που θέλουμε ακριβώς όπως το είχαμε φανταστεί. Όχι επειδή μας κυνηγάει ο πλανήτης, αλλά επειδή η ζωή δεν μας χρωστάει. Δεν ασχολείται κανείς με το αν θα γίνει αυτό που θέλουμε, εκτός από εμάς τους ίδιους. Αυτό που θέλουμε για τον εαυτό μας (να περάσει το δικό μας) το θέλουν με την ίδια ένταση όοοολοι οι άλλοι. Και γι'αυτό δεν γίνεται να το πάρει κανένας. Το καλύτερο που μπορεί να επιτευχθεί είναι να συναντηθούμε σε ένα κοινό σημείο, κερδίζοντας κάτι, χάνοντας όμως οπωσδήποτε κάτι άλλο. Κι αυτό λέγεται συμβιβασμός.
Όσο πιο άκαμπτος είναι κάποιος, τόσο λιγότερους συνεργάτες θα βρίσκει, οπότε τόσο λιγότερο θα πετυχαίνει αυτό που θέλει. Όσο πιο πολύ καταλαβαίνει ότι δεν του χρωστάει κανείς, όσο πιο πολύ καταλαβαίνει ότι είναι αδύνατον να έχει ακριβώς αυτό που θέλει με τον τρόπο που το θέλει, τόσο περισσότερο θα κάνει την προσπάθεια να πετύχει όσο πιο πολλά γίνεται, χάνοντας όσο λιγότερα γίνεται. Αυτή η προσπάθεια χρειάζεται ταλέντο, χρειάζεται διπλωματία, χρειάζεται και εξυπνάδα και λογική. Γι'αυτό το αποκαλώ εφόδιο μεγάλης αξίας.
(Ο συμβιβασμός ξεκινάει μετά την περιφρούρηση των ορίων μας. Πρώτα φυλάμε τα προσωπικά μας όρια, μετά αρχίζουμε τον συμβιβασμό. Νομίζω ότι πολλοί μπερδεύονται επειδή νομίζουν ότι όλα αυτά είναι ένα πράγμα. Για παράδειγμα: όριο είναι να μην ανέχεσαι να σε δέρνουν. Συμβιβασμός είναι να δέχεσαι ότι ο άλλος δεν έχει κοινωνικές δεξιότητες.)
σχόλια