αρχικα να πω οτι η ζωη δε χρωσταει σε κανεναν και το γεγονος οτι κοπιασες δε σημαινει οτι θα ανταμειβοσουν κιολας. Αυτο το λεω για να ξεφυγεις απο τη λογικη του επειδη κουραστηκα, σιγουρα καποιος θα μου το ξεπληρωσει. Γουσταρες που δεν ειχες προσωπικη ζωη, γιατι αν ηθελες πραγματικα θα την ειχες οσο κ να διαβαζες. Το αγχος ειναι θεμα που το αντιμετωπιζεις με ειδικο. Οσο για τα υπολοιπα, δες ρεαλιστικα τι μπορεις να κανεις. Σε χωρα με ανεχεια, δουλεια καλη να βρεις χωρις μεσο δυσκολο (αλλα οχι ακατορθωτο). Μισθος καλος αρχικος επισης αποκλειεται. Γιατι δεν κοιτας για δουλεια στο εξωτερικο?
17.11.2016 | 00:49
Απογοητευση
Ημουν απο τους φοιτητες που ηθελαν να τελειωσουν τη σχολη τους στα 4 χρονια με καλο ( μαλιστα) βαθμο. Στερηθηκα πολλα απο την προσωπικη μ ζωη για να διαβασω, ας ειχα γενεθλια ( επεφταν στην εξεταστικη) δεν ειχα ορεξη ουτε τουρτα να κοψω, επρεπε να περασω το μαθημα. Ποσες φορες αγχωθηκα για μαλακιες που αφορουσαν τη σχολη. Αγχος, κλαματα σε καθημερινη βαση. Στο σημερα ομως εχω ενα πτυχιο με καλο βαθμο το οποιο καθεται μεσα σε εναν ωραιο κοκκινο φακελο στη βιβλιοθηκη. δουλεια δεν βρισκω πουθενα, λεφτα δεν εχω για καποιο μεταπτυχιακο, απλα καθομαι. την ακρη θα την βρω ( ελπιζω) το θεμα ειναι οτι στεναχωριεμαι για ολα αυτα που εχασα , γιατι επιβαρυνα τοσο πολυ την υγεια μου ( λογω του αγχους). Απλα στεναχωριεμαι που το περασα ολο αυτο για το τιποτα.
2
