Δεν ξερω τι προβλημα υγειας εχει ο πατερας σου κ ελπιζω να πανε ολα καλα, αλλα εχε υποψη σου οτι μερικες φορες σε τετοια σοβαρα θεματα υγειας, μπορει καποιος να θελει να μας στηριξει, αλλα να μην ξερει τον τροπο. Δηλαδη το οτι ο φιλος σου δεν εχει επικοινωνησει καθολου μαζι σου απο τοτε που εμαθε για το προβλημα του πατερα σου δεν σημαινει απαραιτητα οτι δεν τον νοιαζει, απλα ισως δεν ξερει πως να σε στηριξει. Ισως σοκαριστηκε κ δεν μπορει να το διαχειριστει ολο αυτο που εμαθε κ δεν ξερει τι να σου πει κ σενα. Ισως θεωρει οτι θα σε βαραινει ακομα περισσοτερο αν σου στελνει κ σε ρωταει πως εισαι, κ γι αυτο προτιμησε να αποστασιοποιηθει. Φανταζομαι οτι εφοσον παντα σε στηριζε, οταν ειχες καποιο θεμα, δεν γινεται ξαφνικα να αλλαξε σταση, ουτε πιστευω οτι δεν νοιαζεται για σενα, εφοσον εχετε περασει τοσα. Δεν σου λεω οτι τον δικαιολογω σε καμια περιπτωση, απλα επειδη λες οτι το προβλημα του πατερα σου ειναι πολυ σοβαρο κ φανταζομαι οτι ηταν κ για σενα ενα σοκ οταν το εμαθες, ισως να μην ξερει πως να σε στηριξει, ισως θεωρει πως ο,τι κ να σου πει δεν θα εχει νοημα, αν η ασθενεια ειναι βαρια. Παντως δεν πιστευω οτι το κανει απο αναισθησια. Δηλαδη ακομα κ να ειχατε τσακωθει, ε τι στο καλο, αν μαθαινε οτι επαθε κατι ο πατερας σου, θα ενδιαφεροταν, θα λυποταν, δεν μπορει να μην τον ενοιαζε καθολου.
17.11.2016 | 19:06
Απογοητευση
Εδώ και χρόνια υπάρχει ένας άνθρωπος στη ζωή μου με τον οποίο έχουμε υπάρξει φίλοι,σύντροφοι,εραστές. Είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου από τα παιδικα μου χρονια και παρόλο που δεν έχουμε σταθερή ερωτικη σχέση,πάντα ήταν ξεκάθαρο όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις ότι ο ένας θα είναι πάντα "εδω" για τον άλλον. Πριν λιγο καιρό σταματήσαμε (εγώ σταματησα) μια από τις πολλές προσπάθειες μας να έχουμε και κάτι ερωτικό. Το θέμα είναι ότι μια μέρα αφού του το ανακοίνωσα ο πατερας μου διαγνωστηκε με ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας και του μίλησα γι αυτό. Από εκείνη τη μέρα έχουν περάσει 2 μήνες και εκείνος ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα με άφηνε έτσι σε μια τόσο δύσκολη στιγμή, όσα κι αν συνέβαιναν ανάμεσα μας.Πάντα στις δύσκολες στιγμές τα παραμεριζαμε όλα και στεκομασταν ο ένας στον άλλον. Νιώθω πολύ πληγωμένη, απογοητευμενη και σχεδόν σίγουρη ότι η τάχα "μεγάλη αγάπη" ήταν ένα ψέμα,μια τεράστια φούσκα. Σκέφτομαι πολλές φορές να του μιλήσω για να βγάλω απο μέσα μου όλα αυτά που σκέφτομαι αλλά μου φαίνεται μάταιο. Τι να του πω? Ό,τι κι αν πω θα ακουστεί σαν αξιοθρηνητο παράπονο. Ίσως η συμπεριφορά του αυτή ήταν ένδειξη πως είναι η ώρα να τον ξεχάσω για πάντα.
1
