ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σημερα περασαν εφτα ωρες για να σηκωθω απο το κρεβατι.Εφτα γαμημενες ωρες ακουγα μουσικη και κοιτουσα το ταβανι.Δεν περασε καμμια σκεψη απο το μυαλο μου.Αδειασε και μαζι του αδειασα και γω.Μετα επεσε η νυχτα,μαυρη και ησυχη.Σηκωθηκα να γραψω αυτο το κειμενο νιωθοντας την αχαριστια της ανθρωπινης φυσης να πλημμυριζει τα μεσα μου.Διαολε, αλλοι παλευουν να σηκωθουν και γω; εγω εγωιστικα σκεφτομουν αν αξιζε. Εξω η μερα κυλουσε και γω χαθηκα σε εναν λευκο τοιχο.Αχ κοριτσακι, να μην εχεις καταλαβει τιποτα.Δεν καταλαβες πως ενω εσυ κοιμοσουν εγω παλευα να παρω ανασα.Ειναι σαν να τα εβλεπα ολα μεσα απο ενα γκρι πεπλο.Ακομη ετσι ειναι.Εινα γκρι ολα.Αχ κουκλα μου και να ξερες ποσο με καυλωνει η ιδεα να βγω στην ταρατσα,να ουρλιαξω,να πεσω στο πατωμα και να κλαψω.Να ξεφτιλιστω σε εμενα αν δε το εχω κανει ηδη.Απο την αλλη βεβαια καλυτερα να μη σκεφτομαι.Μου επεσε βαρια η περισυλλογη.Θα αναψω ενα τσιγαρο και θα πιω ενα ποτηρι για εσενα.Για εσενα που με καταλαβες αφου με διαβασες.Εις υγειαν ολων μας λοιπον.