ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

είμαι με άλλους ανθρώπους τότε είμαι μία χαρά. όταν είμαι όμως μόνος μου τότε αρχίζει το κακό. Δεν μπορώ να δώσω άλλη ονομασία στη κατάσταση αυτή πέρα από μία βλακώδης παράνοια. Αρχίζουν να σχηματίζονται σκέψεις στο μυαλό μου ότι οι άλλοι είναι κάπου και περνούν θαυμάσια και εγώ κάθομαι στο σπίτι. Και έχει και άλλο. Ότι είναι κάπου, όχι απαραίτητα όλοι μαζί , περνούν τέλεια και ίσως και να λένε και για μένα ότι δεν είμαι εκεί. Το ξέρω ότι είναι λάθος , ξέρω ότι ο καθένας έχει τη ζωή του και ότι δεν είναι υποχρεωμένος να με περιλαμβάνει σε ό,τι κάνει αλλά και πάλι κάποια στιγμή (συνήθως το βράδυ) η σκέψη αυτή θα περάσει, θα με ρίξει ψυχολογικά και θα φύγει πάλι. Ακοινώνητος δεν είμαι ίσα ίσα. Κάποια σύντροφο δεν έχω αυτή τη περίοδο αλλά εντάξει δε τελείωσε και ο κόσμος . Στεναχωριέμαι που είμαι νέος άνθρωπος (22 χρονών ) και κάνω τέτοιες σκέψεις. Δεν θέλω να πιστεύω ότι έχω κάποια μορφή ψυχολογικής διαταραχής αλλά αυτή η σκέψη όταν εμφανίζεται με στρεσάρει και με ταλαιπωρεί άδικα. Θα ήθελα τη γνώμη σας. σας ευχαριστώ εκ των προτέρων και να είστε όλοι καλά