LIFOLAND
Mικροπράγματα /

Ήμουν 15 ετών όταν ανακάλυψα το περιοδικό 01

Ο καθένας έχει ένα κόλλημα. Κάτι στο οποίο ξαναγυρίζει - και παίρνει δύναμη.

Ήμουν 15 ετών όταν ανακάλυψα το περιοδικό 01 Facebook Twitter
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
20

Ήμουν 15 ετών όταν ανακάλυψα το περιοδικό 01.

Και αυτό μου έμαθε τον κόσμο, ή μάλλον τον άλλο κόσμο: αυτόν της λοξής τέχνης, του ίντερνετ, των φιλοσόφων, του κυνισμού, του σεξ, των αξιοσημείωτων ανθρώπων που δεν αναφέρονταν πουθενά αλλού.

Κάθε μήνα πήγαινα στο περίπτερο, ξανά και ξανά (*αργούσε βασανιστικά να βγει κάθε νέο τεύχος, δεν ξέρω γιατί) και ζούσα με την αγωνία ότι είχε χρεοκοπήσει και κλείσει. Ότι δεν θα ξαναέβγαινε ποτέ.

Κάποτε όντως έκλεισε -το πήραν άλλοι και το έκλεισαν. Πρόλαβε όμως να μου αλλάξει τη ζωή (διαμόρφωσε ή μάλλον ενίσχυσε τις απόψεις μου, με έστρεψε προς συγκεκριμένη κατεύθυνση σπουδών, μου έμαθε όλα τα σημαντικά που ξέρω, μου δίδαξε τη δημοσιογραφία).

Και 20 χρόνια μετά, εκείνος ο έφηβος που ρουφούσε τον κόσμο απ' την κλειδαρότρυπα του 01 μεγάλωσε - και κάνει κάτι που ως 15χρονος δεν θα φανταζόταν ποτέ: βαυκαλίζεται πως συμμετέχει στη συνέχεια, στην μετεξέλιξη του 01.

Κοινός παρονομαστής ο Στάθης, αλλά και ο Στάβερης και άλλοι.

Τα 01 ένα τα φυλάω ευλαβικά, σαν εγκυκλοπαίδειες που περιέχουν όλη την απαραίτητη γνώση. Κι όποτε τα διαβάζω σοκάρομαι απ' την φρεσκάδα, την πρωτοτυπία - και κυρίως τη διαχρονικότητά τους.

Ο καθένας έχει ένα κόλλημα. Κάτι στο οποίο ξαναγυρίζει - και παίρνει δύναμη. 

 

 

Ο καθένας έχει το δικό του Rosebud. 

Εγώ έχω αυτό.

20

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
16 σχόλια
dolce_far_niente
Ωραίες αναμνήσεις. Το πρώτο μου 01 ήταν το τεύχος της τελευταίας φωτογραφίας. Το έκλεψα από ένα beach bar, αργά το βράδυ, όταν είχε κλείσει, χώνοντας τα χέρια μου μες στις σιδεριές. Ένας μεγαλύτερος φίλος που πήγαινε Λύκειο, μου είχε πει ότι έχει πολύ γυμνό. Το ξεφύλλισα γρήγορα μέσα στο μισοσκόταδο και το πέταξα σ’ ένα χωράφι λίγο πριν φτάσω σπίτι. Την επόμενη μέρα δεν ήταν εκεί. Πολλά χρόνια μετά, ψάχνοντας για 01 στο Μοναστηράκι, θυμόμουν ακόμα εκείνο το «Άκου μωρό μου» στο εξώφυλλο. Το συγκεκριμένο τεύχος δεν το βρήκα ποτέ.
ημίθεος
ημίθεος
εγώ πάλι θυμάμαι ότι το διάβαζα (όπως και τη σελίδα στην Ελευθεροτυπία) γιατί ο Τσαγκ είχε μιαν εξαιρετική ικανότητα (επειδή διάβαζε κατά κόρον ξένα περιοδικά) να ανακαλύπτει τις κομπίνες των άλλων ελληνικών περιοδικών που κατέκλεβαν ξένα κείμενα και φωτογραφίες και τα παρουσίαζαν ως δικά τους. Το κακό βέβαια ήταν ότι σαν τον Τσαγκ υπήρχαν και πολλοί άλλοι αθηναίοι που διάβαζαν αυτά τα ξένα περιοδικά και γελούσαν με το 01...
Koshutasu
Koshutasu
Είχα αγοράσει το πρώτο τεύχος του 01 σε μία μου φανταρίστικη έξοδο, το καιρό που υπηρετούσα την θητεία μου στον Έβρο, και από τότε δεν έχασα τεύχος.Δεν θα σχολιάσω τίποτα για το περιοδικό , τα έχουν πει οι προηγούμενοι - θα σταθώ ωστόσο σε μια βιβλιοκριτική που είχε γράψει ο Πολιτάκης για την "Μυστική Ιστορία" της Donna Tartt, που στάθηκε η αφορμή για να βυθιστώ (απνευστί και χωρίς καμιά διακοπή) στο κόσμο του βιβλίου για ένα ολόκληρο Π/Σ/Κ.Έχοντας ολοκληρώσει την ανάγνωση του εν λόγω βιβλίου, συνειδητοποίησα ότι είχα πέσει σε αναγνωστική έκσταση, και τελικά ξαναβρήκα τον εαυτό μου πολλές στιγμές αργότερα, μέσα σε εκείνο το ξημέρωμα Δευτέρας, που έχει διατηρηθεί στην μνήμη μου ως μια πολύ ξεχωριστή εμπειρία. Δεν ξέρω αν ο Δημήτρης Πολιτάκης διαβάσει αυτό το σχόλιο,αλλά: για εκείνο το ξημέρωμα και μόνο, δεν μπορώ παρά να πω - δεκαεπτά χρόνια αργότερα - ένα πολύ ειλικρινές "ευχαριστώ".
Dimitris_B
το 01 ήταν το αγαπημένο μου περιοδικό και το μονο που μου άρεσε να διαβάζω. Θυμάμαι ομως σε ένα editorial του Τσαγκαρουσιάνου κάτι που είχε γράψει και δε το ξέχασα ποτέ. Δε θυμάμαι πως ακριβώς έκανε ο εκδότης μια αντιπαραβολή της Ελληνικής και της Αγγλικής γλώσσας αλλά το θέμα ήταν ότι ενώ θεοποιούσε τα αγγλικά, τα ελληνικά τα είχε ρίξει στο καναβάτσο και τα κλότσαγε στο καβάλο...Έγραψε λοιπον...(σε ελαφρως ελεύθερη απόδοση),"...ακόμα και το ερωτηματικό δείτε!. Το Ελληνικό (;) μικρό, κοντό, με την ουρά στα σκέλια (!), ενώ το αγγλικό (?) σηκώνει παράστημα και αμφισβητεί..."Τέλος πάντων κάπως έτσι τα είχε γραψει...Ήμουν 15-16 χρονών και θυμάμαι πόσο κακή εντύπωση μου είχε κάνει. Κυρίως επειδή αυτά που διάβαζα μέσα στο περιοδικό ήταν σχεδόν και δικές μου σκέψεις. Εκεί όμως με πρόδωσε ο εκδότης. Αν κάνω κάποιο λάθος και αυτό που έγραψα δεν γράφτηκε ποτέ σε editorial ή δε το έγραψε ποτέ ο Στάθης, ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη. Είμαι όμως 99.9% σίγουρος για αυτό, οπότε πήρα το θάρρος και το εξομολογήθηκα...μετά απο 18 χρόνια. Κάτα τα λοιπά όμως praise 01 magazine!
katrinf
katrinf
Άσχετο με το 01, μα πήγα πίσω αρκετά χρόνια, όταν έτρεχα να πάρω το "minima" (artis)!!! Πολύ ιδιαίτερο περιοδικό, μοναδικό (φυλάω ευλαβικά τα λιγοστά τεύχη του)...
Βαγγέλης Μακρής
Το περιοδικό που αγάπησα όσο κανένα. Ήμουν τυχερός γιατί ο πατέρας μου διάβαζε "Ελευθεροτυπία" και έτσι είχα ανακαλύψει απο τα 16 τις Επιλογές και το Σάββατο βράδυ- Κυριακή πρωί. Και οι "Εικόνες του Κόσμου" ήταν ωραίο περιοδικό. Ακόμα και στο Symbol που λίγο κάτι πλούσιοι μου γύριζαν το μάτι, ήταν και η εποχή, έβλεπες το πνεύμα του 01 να έχει μεταφερθεί εκεί. Τα βιβλία με συνεντεύξεις και κείμενα του Τσαγκαρουσιανου "Αντίο παλιέ κόσμε" και το "Στον παλιό καταρράκτη" όπως και το "Μοναξιές"(εκδόσεις: Κάκτος) αξίζουν και με το παραπάνω. Ανακαλύψτε τα. Δεν το λέω για διαφήμιση
Scriptum77
Παιδιά ζητάω μια χάρη από όποιον μπο΄ρεί και θέλει να βοηθήσει. Το μόνο τεύχος που δεν έχω είναι εκείνο με τους στέρεο νόβα (νομίζω ήταν το 1ο ή το 2ο). Αν κάποιος μπορεί να σκανάρει και να μου το στείλει θα του ήμουν υπόχρεος.: [email protected]Ευχαριστώ πολύ,Γιώργος
Ioanna Violet
Ioanna Violet
Θα ήτανε ωραίο να μπορούσαμε να διαβάζουμε τη συνέντευξη του Ντίνου Χριστιανόπουλου που αναφέρεται στο εξώφυλλο που βάλατε. :)[Απ. Υπάρχει στο βιβλίο του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου "Αντίο Παλιέ Κόσμε", μαζί με δεκάδες άλλες. Θα ρωτήσω μήπως την αναδημοσιεύσουμε. Πάντως το βιβλίο αξίζει, όσο γλειψιματικό κι αν ακούγεται αυτό τώρα - το είχα αγοράσει πολύ πριν τον γνωρίσω, ορκίζομαι :)]
xai-der
Το χω σχεδον ολοκληρο σε συλλογή, το ξεφυλίζω κάθε που το μετακινώ από θέση σε θέση (μέσα στο σπίτι, όχι στην αποθήκη)Μια φορά ένας φίλος νεότερης ηλικίας μου χε πει, "πότε κυκλοφόρησε αυτό και δεν το πήρα χαμπάρι;"Η αγωνία που λες στο άρθρο ήταν μεγάλη μέχρι το επόμενο τεύχος.Πιστεύω δεν υπάρχει σελίδα του (ακόμη και τις διαφημίσεις) που να μην έχω ρουφήξει
selkie
selkie
Εγώ στο πανεπιστήμιο!!! παρακολουθούσα τον τσαγκαρουσιάνο από τα άρθρα του σε περιοδικά και τις εφημερίδες... Συλλογή όλα τα τεύχη που όμως τα'χασα σε κάποια μετακόμιση... :-( κι επίσης η πρώτη φορά που ανακάλυψα πως δεν έχω στερεοσκοπική όραση... κανένα 3d δεν κατάφερα ποτέ να δω... μεγάλη ήττα :-Ρ Πολλές εικόνες, δυνατά λόγια και η επανάσταση του καλού... venceremos!!!
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
Προέρχεται απ' την ταινία Πολίτης Κέιν του Όρσον Ουέλς, όμως χρησιμοποιείται και ευρύτερα για να δηλώσει κάποιο αντικείμενο από τα παλιά που μας ξυπνά μνήμες ή που περικλείει τις καλύτερες στιγμές της νεότητάς μας. Στην ταινία, ο Charles Foster Kane, μεγιστάνας του τύπου, πεθαίνει σε ηλικία 76 ετών στον επιβλητικό πύργο του Xanadu ψιθυρίζοντας τη λέξη Rosebud (ροδανθός). Στην αίθουσα προβολής ενός πρακτορείου ειδήσεων, μια ομάδα δημοσιογράφων παρατηρεί πως η δημόσια ζωή του Kane, που χαρακτηρίζεται από άφθονο πλούτο και έντονα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα, δεν δίνει απάντηση στον αινιγματικό ροδανθό. Ο δημοσιογράφος Τόμσον όμως, αποφασίζει να βρει τη λύση του μυστηρίου, ερευνώντας την παιδική ζωή του Kane και παίρνοντας συνέντευξη από τέσσερα σημαντικά για εκείνον πρόσωπα. Όλοι τους είναι πρόθυμοι να μιλήσουν, αλλά κανείς δεν μπορεί να του δώσει την εξήγηση που αναζητά. Η απάντηση δίνεται αναπάντεχα στο τέλος. Όταν τα προσωπικά αντικείμενα του Kane απομακρύνονται από το Xanadu, ένας εργάτης πετάει ένα παλιό παιδικό έλκηθρο στη φωτιά που έχει την επιγραφή Rosebud…Μεταφορικά λοιπόν, το Rosebud, συμβολίζει ολόκληρη την παιδική ηλικία μας συμπυκνωμένη. Στο Rosebud ξαναγυρίζει η σκέψη μας πριν πεθάνουμε, έτσι θέλουμε να νιώσουμε, όπως νιώθαμε κάποτε. Το παιδικό έλκηθρο, το Rosebud, γίνεται τελικά ένα σύμβολο της χαμένης νεότητας, της παιδικής αθωότητας και των χαμένων ευκαιριών. Περισσότερα: http://en.wikipedia.org/wiki/Citizen_Kane#.22Rosebud.22
Norman
Norman
Lifestyle περιοδικο ηταν ,<<μπροστα>> ? ψαγμενο? lifestyle παραυτα.Ετσι μεγαλωσε αυτη η γενια γιαυτο σημερα δεν αντιδρα ."Τα 01 ένα τα φυλάω ευλαβικά, σαν εγκυκλοπαίδειες που περιέχουν όλη την απαραίτητη γνώση."Μην απορουμε μετα γιατι το χερι εχει φτασει μεχρι της αμυγδαλες.Μας εχουν βαλει για υπνο απο τοτε που ημαστε 15. Τεσπα ,δεν εχω κατι με το 01 ,απλα η φραση που παρεθεσα πιο πανω μου χτυπησε το (γ)καλο.
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
[Βγάζοντας τον εαυτό μου τελείως απέξω, πιστέυω ότι αν διάβαζαν κάτι όσοι αντιδρούν ή γενικώς δρουν ψύχραιμα και δημιουργικά, αυτό το κάτι θα ήταν το 01. Αυτοί για τους οποίους λες μάλλον Nitro και Max διάβαζαν... ΥΓ. To lifestyle στα περιοδικά ορίζονταν τότε απ' το τι σε προέτρεπαν να αγοράσεις - ακριβά ρούχα, πούρα, καλλυντικά. Ό,τι σου πρότεινε/μάθαινε το 01 ήταν τζάμπα.]