ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να παραδεχθώ μέχρι και στον εαυτό μου με όση δύναμη και λογική διαθέτω. Αυτό που έχουμε, δεν είναι έρωτας δεν είναι σκέτο έρωτας. Ούτε αγάπη είναι. Είναι κάτι εξωγήινο κάτι τόσο περιέργο και τόσο δυνατό που μου δημιουργεί φόβο και δέος. Δεν νομίζω πως θα ξαναζήσω κάτι αντίστοιχο. Δηλαδή δεν νομίζω να τελειώσει και πότε. Είναι αυτό που λέμε αδελφές ψυχές. Μαγνήτες. Και είναι δύσκολο πολύ δύσκολο. Το να θες κάποιον με όλους τους δυνατούς τρόπους, το να σαι συμπληρώνει, το να δένεσαι τόσο πολύ τόσο γρήγορα. Το να συμβαίνουν περίεργα τυχαία που σας φέρνουν κοντά. Συμπτώσεις, τρομακτικές συμπτώσεις , σκηνές σαν από ταινία. Όσο και να το αρνούμαι υπάρχει κάτι το μοιραίο, το θρησκευτικό τολμώ να πω. Σαν να φτιάχτηκαν οι ψυχές μας για να είναι τόσο μαζί ενώ είμαστε αναγκασμένοι να ζούμε χωριά. Τίποτα πιο τρομακτικό από το πώς μπορεί αυτό να συνεχίσει για πάντα και για πάντα. Και να ρίχνεις νερό στην φωτιά και αυτή να φουντώνει να μεγαλώνει και να μας καταπίνει. Την θέλω γαμωτο. Την θέλω!