Όλα τα πράγματα θέλουν ένα μέτρο, και δεν μπορεί κανένας να είναι ''μονόπλευρός''. Τι εννοώ; ούτε τα αριστεία από μόνα τους φτάνουν για να σε γεμίσουν, ούτε μόνον οι έρωτες είναι ικανοί για να γεμίζουν τη ζωή μας, χρειάζεται ισορροπία σε όλα τα επίπεδα. Και πάνω σε αυτή τη βάση, μην υποτιμάς την πρόοδό σου στο μορφωτικό επίπεδο. Όσον αφορά στους γονείς σου (εικάζω ότι μάλλον ζείτε σε επαρχία για να υπάρχει αυτή η δυνατότητα ''παρακολούθησης''), εκ πείρας μπορώ να σου πω ότι οι γονείς όσο και να αγαπάνε τα παιδιά τους, δεν βρίσκουν πάντα τον καλύτερο τρόπο για να το δείξουν.
3.12.2016 | 02:54
Από εκείνες τις νύχτες
Ναι, απ' αυτές τις ρημάδες που πας να χαλαρωσεις, κλείνεις τα μάτια σου και μετά από λίγο ξεπετιουνται από το μυαλό σου αναμνήσεις. Εμένα η σημερινή μου ανάμνηση ήταν από τα χρόνια του γυμνασίου, έτος 2008. Θυμήθηκα ότι ήμουν ένα κοριτσάκι στις αρχές της εφηβείας που είχα αρχίσει να ερωτεύομαι ένα παιδί που ήταν ένα χρόνο μεγαλύτερο. Θυμάμαι αυτόν τον χαζοέρωτα, τον αθώο, που απλώς ένα βλέμμα του αρκούσε για να φτιάξει η μέρα. Θυμάμαι όμως και την αυστηρότητα των γονιών μου. Μην τυχόν και "μου βγει το όνομα". Να μη μιλάω με αγόρια, να μην κάνω παρέα και φυσικά ούτε λόγος για κάποιον δεσμό. Ούτε καν στα κρυφά γιατί είχαν βάλει ανθρώπους να με παρακολουθούν. Το πρωτο μου φιλι; ήταν το καλοκαίρι της Γ' Λυκείου.Πόσα πράγματα έχασα από τη ζωή μου; Είμαι πλέον τρίτο έτος... ποτέ δε θα ζήσω εκείνον τον αθώο έρωτα. Ποτέ δε θα έχω εκείνο το άγχος του πρώτου φιλιου με το αγόρι μου, σε κάποιο μέρος που θα το έχουμε σκάσει από το σχολείο για να βρεθούμε οι δύο μας. Τι θα μου μείνει; Τα αριστεια και οι άψογοι βαθμοί. Να τα κάνω τι; Θα μου δώσουν πίσω τα χρόνια που έχασα; θα ξαναγίνω 14 χρόνων; Όχι βέβαια. Όχι. Είμαι πλέον 20, έχω διαγνωστει με κατάθλιψη και ναι, μέσα μου ξέρω τον λόγο. Δεν έχω νιώσει ποτέ ελεύθερη...
4
