ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

γνώρισα έναν τύπο. Μου αρέσει πολύ. Και εκείνου του άρεσω. Αλλά έχω ένα θέμα. Όταν τον ρωτάω κάτι για την προσωπική του ζωή πάντα το αποφεύγει η μου λέει ψέμματα. Εγώ κάνω την χαζη. Αλλά είμαι πολύ περίεργη. Τον ρωτάω ας πούμε την πρώτη μέρα που μένει. Την μια λέει Ασπρόπυργο την άλλη Πειραιά . πάμε λοιπόν σπίτι του ένα βράδυ (δεν έχω ιδέα από Αθήνα,μόλις μετακόμισα) και τον ρωτάω που είμαστε. Μου λέει Φάληρο κ προσπαθεί να τα μπαλωσει. ( κάνω την χαζη,και δεν δίνω συνέχεια) πρώτου μπούμε στο σπίτι λοιπόν. Παρατηρώ μια πινακίδα οδό κ αριθμό. μπαίνω Google βλέπω ότι είμαστε Ν. Σμύρνη. (έλεος). Δεν του λέω τίποτα. Μπαίνει τουαλέτα. Και χαζεύω τα πράγματα του. (ψαχουλευω) ανοίγω συρτάρι. Κορνίζα. Έχει μια φωτογραφία με μια κοπέλα. Βγάζω την κορνίζα από το συρτάρι και την τοποθετω στο κομμωδινο.. την βλέπει και τα χάνει και μου λέει αμέσως. "είναι η πρώην μου αυτή η φωτογραφία έχει 5 χρόνια"... Δεν σε ρωτησα του λέω. . απλά ήθελα να διακοσμησω το κομμωδινο. Μου φαινόταν άδειο. (έχει αλλάξει 15 χρώματα) εγώ γελάω. Το παίζω άνετη. Και τον αφήνω να νομίζει ότι μπορεί να με δουλέψει. το επόμενο βράδυ πήγαμε σπίτι μου. Δεν ήθελε στο δικό του. βρήκε μια δικαιολογία τέλος πάντων. μετά από μερικά βραδιά πάμε πάλι σπίτι του. και βγαίνει από το μπάνιο και μου δίνει ένα γυναικείο λαστιχακι για τα μαλλιά. Νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα. Νόμιζε ότι ήταν δικό μου. Δεν είναι δικό μου του λέω εγώ σκαλωμενη. Και ποιανού είναι μου λέει. (να τα μας λέω) δεν το σχολιάζω. Δεν το ξαναανεφερε. τέλος πάντων με τα πολλά και με τα λίγα τον πριζω στις ερωτήσεις αν έχει αλλη το αρνείται. του λέω ότι αν καταλάβω το παραμικρό τελειώσαμε κλπ.. (τον ήθελα και γω όμως πολύ γ αυτό έκανα την χαζη, το πράγμα ήταν φως φανάρι) εκείνος επέμενε λοιπόν ότι η μόνη γυναίκα στη ζωή τ είμαι εγώ. Ένα απόγευμα λοιπόν τον ρωτάω που είναι μ λέει σπίτι. παίρνω ταξί πάω στην οδό που είχα σημειώσει ότι έμενε. Και περιμένω από κάτω. Ακούω μουσική χαζεύω το κινητό κ περιμένω.. 1 ώρα... 3 ώρες... Μετά από 3 ώρες εμφανίζεται λοιπόν μια κοπέλα με το άμαξι του ακατανομαστου. εε δεν άντεξα κ την ρώτησα αν το αμάξι ήταν δικό της. μου είπε ότι είναι του άντρα της. να τον χερεσαι της λέω. Τον άντρα μου ? Μου λέει.. Όχι το αμάξι της λέω.. Και φεύγω.. Έκλαψα.. Πολύ. αλλά στις κλήσεις δεν απάντησα ποτέ ξανά. Πέρασε από το μαγαζί που δουλευω από ότι μ είπαν. Αλλά πλέον δεν δουλεύω εκει.αδικα πηγαίνει. Θέλω να τον εκδικηθω. Όχι να του κάνω κάτι κακό. απλά να γελάσω λίγο. Τι λέτε να κάνω ?