ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας! Με λένε (ας πούμε) Μαρία, 21, κ πέρσι τον Χειμώνα μου άρεσε η (ας πούμε) Ελένη, 24. Ξεκινήσαμε ως φίλες αλλά είδαμε ότι θέλαμε κάτι παραπάνω. Επειδή ήταν πρώτη μας ομοφυλοφιλική απόπειρα το πήγαμε αργά κ στην αρχή απλά φιληθήκαμε 3-4 φορές. Μετά από κάνα μήνα εγώ ήμουν καλεσμένη σε ένα πάρτι κ εκεί φασώθηκα με τον (ας πούμε) Γιώργο, 22, σε μια κατάσταση ψιλομεθυσμένη κ υπό πίεση. Το λέω αυτό διότι ενώ τραβιόμουν συνέχιζε να με σφίγγει. Μετά με έπιασαν τα κλάματα διότι ένιωθα ότι απάτησα την Ελένη (παρόλο που δεν τα είχαμε, απλά υπήρχε πολύ συναίσθημα κ από τις 2). Του εξήγησα ότι θέλω να το ξεχάσω κ ότι δεν θα με ξαναέβλεπε, έτσι κ έγινε. Δεν το έμαθε ποτέ η Ελένη. Μετά από μια βδομάδα τα φτιάξαμε κ είμαστε ακόμα μαζί. Είναι το πιο όμορφο πλάσμα που συνάντησα ποτέ (σε εσωτερική ομορφιά αναφέρομαι) κ μου χει σταθεί όσο κανένας. Εγώ, όμως, ακόμα νιώθω τύψεις για εκείνο το φιλί με τον Γιώργο κ κάποιες στιγμές είμαι έτοιμη να της το πω. Αλλά δεν το κάνω, επειδή ξέρω ότι θα καταστρέψει ο,τι έχουμε...θα πρεπε να νιώθω έτσι?