ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Διαβάζω εξομολογήσεις για μοναξιά, πολλοί μπορούν να απορούν πώς γίνεται κάποιος να μένει μόνος, και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι ο μόνος έχει κάποιο πρόβλημα για να είναι μόνος. Για όσους έχουν όρεξη να διαβάσουν, ακολουθεί μικρή ανάλυση του πόσο εύκολα είναι να μείνεις μόνος όταν είσαι άντρας ιδίως όταν δεν είσαι και στην πρώτη νιότη:1.Οι γνωστοί και φίλοι είναι παντρεμένοι/ σε σχέση, οπότε σε ξεκόβουν και δε χωράς ανάμεσά τους γιατί προτιμούν τη συναναστροφή με άλλα παντρεμένα/ σε σχέση ζευγάρια. Και να σε καλέσουν ΚΑΠΟΙΑ στιγμή κάπου, πας μία-δύο φορές και νιώθεις σαν παρείσακτος, εκτός του ότι σε κοιτάζουν σαν προβληματικό που δεν είσαι σαν και αυτούς. Από κοινωνική συναναστροφή, η τελευταία γνωριμία την οποία έκανα ήταν πριν τέσσερα (ναι, καλά διαβάσατε, τέσσερα γράφω) χρόνια. Άρα, στα επόμενα 40 μπορεί να έχω κάνει δέκα γνωριμίες από τον κοινωνικό περίγυρό μου. 2. Εργάζεσαι, άρα καταναλώνεις πολλές ώρες στη δουλειά σου. Επίσης, ο εργασιακός σου χώρος σε φέρνει σε επαφή με άτομα του ιδίου φύλου και κατά κανόνα μεγαλύτερων ηλικιών ή που μένουν σε άλλες πόλεις. Επομένως, καμία προοπτική από εκεί.3. Δεν έχεις αδέρφια/ ξαδέρφια στην ηλικία σου. Αν είσαι άντρας λ.χ. και έχεις μία αδερφή ή μία εξαδέλφη μικρότερη, πολύ πιθανόν να είχε 3-4 φίλες της γενιάς της να έρθεις σε επαφή μαζί τους. 4. Δεν βγαίνεις μόνος γιατί δεν γνωρίζεις κανέναν με αυτόν τον τρόπο: ένας μόνος άντρας βγαίνοντας είναι απορριπτέος για το λόγο αυτό και μόνο. 5. Δεν υπάρχει φλερτ έξω: νομίζω ότι αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση, ούτε θα σε πάρει στα σοβαρά μία γυναίκα όταν δεν είσαι νεαρός και πας να της κολλήσεις έξω, όσο καλή πρόθεση και να έχεις γιατί εκείνη προφανώς δεν το γνωρίζει.6. Έχεις κατά τύχη ένα φίλο μόνο του στην ίδια φάση με σένα: σε θυμάται μόνο για κανέναν καφέ, εάν τυχόν τον καλέσουν σε καμία παρέα δεν σε θυμάται διότι φοβάται ότι μπορεί να φας εσύ καμία ελεύθερη και να μείνει εκείνος πάλι μπακούρι. Φαίνεται αστείο, είναι όμως γενονός πραγματικό και υπαρκτό. Τι κάνεις; φυσικά δεν είναι φίλος σου πλεόν. 7. Οι μόνες προσκλήσεις τις οποίες έχεις είναι για κοινωνικά γεγονότα παντρεμένων/ σε σχέση/ μεγάλων σε ηλικία που βαριέσαι και μόνο στην ιδέα να πας. Θα πούνε κάποιοι: πήγαινε και ποτέ δεν ξέρεις. Έχω πάει επειδή δεν ήξερα, έμαθα όμως ότι δεν υπάρχει φως από εκεί. Η τελευταία πρόσκληση την οποία είχα ήταν για ένα γάμο που με έβαλαν στο τραπέζι μόνο ελεύθερο με 6 παντρεμένα ζευγάρια ηλικίας άνω των 55 ετών. 8. Κανένας γνωστός/φίλος παντρεμένος/σε σχέση δεν έχει καμία γνωστή ελεύθερη. Αυτό πώς γίνεται, ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω. Έχω πεισθεί ότι δεν υπάρχουν ελεύθερες γυναίκες αφού όλοι και όλες όσες γνωρίζουν είναι δεσμευμένες/ παντρεμένες. Μπαίνεις, μιλάς με μία που μιλάει με άλλους 10, κάποια στιγμή έχει ξεχάσει και το πώς σε λένε. Επίσης, διαπιστώνεις ότι ακούς συνέχεια ψέματα και πέφτεις διαρκώς επάνω σε άτομα με ψυχολογικά προβλήματα. Και το χειρότερο: η πιο μέτρια γυναίκα, έχοντας είκοσι να της την πέφτουν διαδικτυακώς, νιώθει Θεά και μεγάλη με ότι αυτό συνεπάγεται. Και κάπως έτσι, κάθεσαι βράδυ Σαββάτου απλά να αναλύεις μία κατάσταση χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτε να την αλλάξεις. Μπορείτε να διαφωνήσετε όσο θέλετε, όσοι δεν το ζείτε όμως καλό είναι να μην πείτε εξυπνάδες από την ασφάλεια της δικής σας πραγματικότητας.