ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Συνήθως κάθομαι από μακριά. Δεν τολμώ να σε πλησιάσω. Τις περισσότερες φορές εσύ έρχεσαι προς το μέρος μου. Και τότε είναι που τα χάνω. Αρχίζει η καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Τα άκρα μου να τρέμουν. Δεν ξέρω αν φαίνεται αυτό, αν μπορείς να το καταλάβεις και ίσως να μην μπορείς, αλλά όταν θα μου μιλήσεις, στην προσπάθεια μου να απαντήσω, θα αρχίσω να κοκκινίζω και ταυτόχρονα θα ψάχνω να βρω τις λέξεις που έχουν χαθεί και πραγματικά φοβάμαι, για το τι θα σκέφτεσαι για μένα. Πως μπορώ να σκεφτώ όταν βλέπω να καθρεφτίζεται το είδωλο μου στα υπέροχα μάτια σου ; Θα ξαγρυπνήσω όλο το βράδυ για να ψάξω να βρω μια απάντηση και πάλι όμως δεν θα τα καταφέρω. Έχεις κυριεύσει για τα καλά το μυαλό μου, μου είναι αδύνατον να συγκεντρωθώ. Δεν μπορώ να ξεχάσω τα μάτια σου, την φωνή σου, τις κινήσεις των χεριών σου καθώς μιλάς... Κλείνω τα μάτια μου και βλέπω τα χέρια σου γύρω από το σωμά μου. Αισθάνομαι την ζεστασιά του κορμιού σου. Δεν υπάρχει ποιο όμορφο συναισθήματα από το να είσαι δίπλα μου! Πόσο θλιβερό που ακόμα να μάθεις ότι η καρδιά μου χτυπάει σαν τρελή, κάθε φορά που ακούω το όνομα σου; Που για ακόμα μια φορά βρίσκομαι μόνη μου ερωτευμένη; Είναι μεγάλη παγίδα οι πλατωνικοί έρωτες. Και έπεσα ακόμα μια φορά σε αυτή την παγίδα, μαζί σου.Συγχώραμε που σε ερωτεύτηκα παράφορα αλλά τρέμω να στο πω! Ελπίζω πως μια μέρα, χωρίς να είναι πολύ αργά θα βρω το θάρρος να σου πω την μεγάλη μου αλήθεια.