ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειχα φτασει στο σημειο να εξηγω στις φιλες μου οτι τελικα δεν ηταν τιποτα σπουδαιο ολο αυτο που ενιωσα.. Οτι υπερεβαλα συναισθηματικα γιατι ειχα αναγκη να νιωσω πραγματα και να δεθω.. Ξεκαθαρισα μεσα μου πως εχω να κανω με ενα ανωριμο ατομο που δεν ξερει τι θελει και που σαν φιλος ηταν ενταξει αλλα σαν εραστης μου διελησε τον εγωισμο και εδειξε να αδιαφορει πληρως για τα συναισθηματα μου.. Μονο να τα παρατηρει για να τονωνει το εγω του εδειχνε να κανει.. Ναι δεν εγιναν και πολλα μεταξυ μας.. Καναμε ερωτα μια δυο φορες,κοιταχτηκαμε στα ματια και μετα ενα χαωδες τιποτα.. Ξερω οτι δεν μου ταιριαζει ,οχι δεν ταιριαζουμε για διαφορους λογους..Και σιγουρα μου αξιζει ενας ανθρωπος που θα νιωσει και θα δωσει πραγματα οπως ειμαι ετοιμη να κανω κι εγω.. Ομως μεσα μου.. Βαθεια μεσα μου πολυ βαθεια περιμενω απο εκεινον να κανει την υπερβαση.. Ενα "συγγνωμη".. Ενα "σε θελω".. Ενα ειμαι "βλακας που σε αφησα".. Το ξερω πως αν τα ακουσω αυτα απο αυτον θα τον βρισω.. Αλλα θα περιμενω να επιμεινει..Γιατι θα εχει ανακαλυψει ενα βαθυ συναισθημα μεσα του..Και τελος παντων ολες αυτες οι αηδιες που δεν θα γινουν ποτε αλλα αυτος ο ξενος εαυτος μεσα μου τις ποθει και τις περιμενει.. Σαν ενα παιδι που ανακαλυπτει για πρωτη φορα τον κοσμο..