ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα και χρόνια πολλά για τις μέρες. Κατά διαβολική σύμπτωση ήρθα εδώ για να μοιραστω μαζί σας τον προβληματισμό μου, που είναι παρόμοιας φύσης με εκείνον του 1.27 παρακάτω. Κατά καιρούς έχω συναναστραφεί με ανθρώπους πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους αλλά και σε σχέση με εμένα. Ποτέ δεν είχα κολλητό-κολλητή, αλλά κάποιους καλούς φίλους και μετά αρκετές παρέες που μπορούσαμε να βγούμε μαζί και να περάσουμε καλά. Με κάποιους κολλήσαμε,με άλλους όχι, έτσι είναι η ζωή. Πριν από περίπου δύο χρόνια γνώρισα μία παρέα με εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωης και αντίληψης από το δικό μου, πράγμα που μου άσκησε μία γοητεία και με έκανε να απορροφηθώ από αυτή την αντίθεση. Είχα παραμελήσει άτομα που ενδιαφέρονταν για εμένα, ακόμα και ανθρώπους που περνούσαμε υπέροχα μαζί για να γνωρίσω καλύτερα τους νέους μου "φίλους". Για να μη μακρυγορώ, μετά από ενάμιση χρόνο σπάσαμε , όπως συμβαίνει στις μεγάλες παρέες συνήθως. Πλέον κάνω παρέα με 4 από τους προαναφερθέντες και προσπαθώ να αναθερμάνω σχέσεις με κόσμο που απομάκρυνα, χτυπώντας το κεφάλι μου στον τοίχο. Το θέμα είναι το εξής: αυτά τα δύο χρόνια δε μπορώ να πω πως διασκέδασα μαζί τους, όπως είπα και πριν διαφέρουμε πάρα πολύ σε κοσμοθεωρία και βλέποντας τώρα νηφάλια έξω από την σφαίρα της αρχικής γοητείας, δεν κολλάμε και πολύ μέχρι και σε βασικά θέματα. Με τα τέσσερα όμως άτομα που έχουν μείνει έχουμε δεθεί όσο να ναι, περάσαμε δύσκολες στιγμές, τους συμπαραστάθηκα και μου συμπαραστάθηκαν σε μία πολύ άσχημη φάση μου και τους ευχαριστώ γι αυτό. Προσπαθώντας να πάω τη ζωή μου παρακάτω μετά από την προσωπική άσχημη συγκυρία, αναρρωτιέμαι κατά πόσο θέλω αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου. Πολλές φορές αποφεύγω να σηκώσω το τηλέφωνο ή απορρίπτω εξόδους με χαζές προφάσεις κι όσες φορές βγαίνουμε δε περνάω καλά. Πιθανόν να μη περνούσα ποτέ καλά μαζί τους, απλά τώρα να το καταλαβαίνω. Ερώτηση 1: Είμαι πολύ μαλάκας; Ερώτηση 2: Νομίζω επιβάλεται να χαλαρώσω επαφές ακόμα και να ξεκόψω, αλλά μήπως είμαι υπερβολικός; Ερώτηση 3: Επιμένω να κάνω παρέα μαζί τους ακόμα κι αν δυσφωρώ επειδή νιώθω τύψεις που μου έχουν σταθεί, ή επειδή ξέρουν το χρονικό του προβλήματος μου και εχω αρα ένα σταντμπαι ακροατήριο;Δε ψάχνω για ψυχολόγο, αλλά μία άποψη από άλλη σκοπιά από τη δική μου. Κάθε απάντηση θα είναι χρήσιμη.