ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εχω τελειώσει τις σπουδες μου εδώ και 2 χρονια, είμαι 23 χρονών κ εχω επιστρέψει στην επαρχία όπου κ εργαζομαι και κατά καποιο τρόπο εχω εγκωβιστεί σε ένα μέρος που με πνίγει απλα και μόνο γτ εδώ εχω προς το παρόν δουλειά. Για να μην τα πολυλογώ μόλις πριν λιγο καιρό βγηκα από μια σχέση 2 χρόνων με ένα παιδι στην ηλικια μου στην οποια δεν λέω περασα όμορφα. Ειχαμε ασχημες κ ωραιες στιγμες. Υπηρξε ενδιαφερον και αγαπη. Αλλα ηταν μια σχέση που δεν είχε ξεκινησει με πολύ δυνατά συναισθήματα κ ετσι τους τελευταιους 6 μηνες λόγω του ότι αυτος σπουδαζε κ ειμασταν μακρια για 1μιση χρονο περιπου , αρχισα να απομακρύνομαι. Η δουλεια μου έτρωγε πολύ χρόνο, ειχα χάσει το ενδιαφέρον μου..ενιωθα ότι πνιγόμουν σε μια σχέση που δεν πηγαινε πουθενα. Και καπως έτσι χωρίσαμε.. και καπου εκει αρχιζει το δράμα.. γνωρισα ένα παιδι σχεδον αμέσως 5 χρονια μικρότερο.. δηλαδη πρώτο έτος φοιτητη. Ενας ανθρωπος καταπληκτικος. Όταν τον γνωρισα ημουν πεπεισμένη ότι θα είναι κανενα ανωριμο. Αλλα με διέψευσε σε όλα.. Ταιριάζαμε στις απόψεις, στα ενδιαφέροντα, ο τρόπος που μιλούσε ήταν σαν να βρίσκεται μέσα στο μυαλό μου και να καταλαβαίνει τι νιώθω και τι σκέφτομαι.. και κάπως έτσι αρχισα να τον ερωτεύομαι.. είναι τοσο δυνατό αυτό που νιώθω για αυτόν τον άνθρωπο και τόσο όμορφο ταυτόχρονα. Προσπαθησα τοσο πολύ να καταπιέσω αυτό που ένιωθα κυριως για τα στερεότυπα της διαφορας ηλικίας, κ τι θα πει ο κοσμος εδώ στην επαρχια, κ πως θα το παρει η μανα μου που με πρηζει σε καθημερινη βαση να της φερω γαμπρο να με παντρεψει . απομάκρυνα τον άνθρωπο αυτόν συνεχως με τη συμπεριφορα μου λέγοντας του ότι δεν μπορει να γινει… ο έρωτας μου όμως για αυτόν τον άθρωπο ηταν κατι μεγαλυτερο από αυτό. Και το ένα εφερε το άλλο και είμαστε μαζι.. αλλα στα κρυφα.. καταλαβαινει κ ο ίδιος ότι καποιοι θα με κρινουν για την επιλογη μας να ειμαστε μαζι και επιμενει να το περασουμε μαζι ολο αυτο. Οι γονεις του το ξερουν κ δεν εφεραν αντιρρηση οσον αφορα την ηλικια. Είναι τοσο ομορφο αυτό που έχουμε κ νιωθω αδικια κ θυμο να πρεπει να κρυβω έναν ανθρωπο που δεν του αξιζει κατι τετοιο. Νιωθω ότι πνιγομαι ξανα.. στους δικους μου φοβαμαι να το πω γτ η μανα μου είναι της αποψης να βρω κανεναν 28 χρονων να κανω οικογενεια. Ηδη με κατακρινει που αφησα την προηγουμενη σχεση κ στο καπακι ειμαι με καποιον αλλον. « αφηνεις τον έναν πιανεις τον αλλον, θα γελαει ο κοσμος.. δεν θα μπορεσεις να στεριωσεις ποτε με κανεναν με τοσες σχεσεις που κανεις».. δεν ξέρω τι να κανω… εχει ελπίδα αυτή η σχεση μας? Νιωθω υπεροχα με αυτόν τον ανθρωπο.. ποναω να σκεφτω ότι πρεπει να τον αφησω για να μην μας κρινουν ή απλα για να βρει καποια άλλη στην ηλικια του.. εκεινος υποστηριζει ότι είναι ερωτευμενος κ ότι δεν εχει αναγκη να γνωρισει καποια άλλη οσο ειμαστε μαζι κ ειμαστε καλα..