ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κουράστηκα να έχω ακμή. Έξι χρόνια. "έχεις πάει σε κανέναν δερματολόγο να σου δώσει τίποτα για τα σπυριά;" Ναι, σε τρεις. "να δοκιμάσεις το τάδε σαπούνι, ο μπατζανάκης είχε σπυράκια και τώρα δεν έχει τίποτα!!!!!!!" ο μπατζανάκης έβγαζε μόνο ένα σπυράκι που και που, δεν είχε ακμή, τουλάχιστον όσο σοβαρή όσο εγώ. "μα γιατί δεν τα σπας" γιατί πονάνε και θα αφήσουν σημάδι. "θα σου δώσω κάτι ματζούνια να τα πίνεις τέσσερις φορές την μέρα και θα δεις, σε δύο μήνες δεν θα έχεις τίποτα." "Μην πίνεις γάλα" "Μην τρως τηγανητά" Λες και έπινα και έτρωγα ποτέ με το κιλό. "μα γιατί δεν βάφεσαιιιιι" Γιατί φοβάμαι πως το μεικαπ θα με κάνει χειρότερα, γιατί δεν μου αρέσει ο εαυτός μου παστωμένος διότι ξέρω πως απλά καλύπτω το πρόβλημα, δεν το αντιμετωπίζω. Προσπάθησα ότι μπορούσα. Και ματζούνια και καθαριστικά και κρέμες και μάσκες και κάτι υγρά που τα βάζεις με ένα σφουγγαράκι, και μια κρέμα που δούλευε σαν χλωρίνη στα σεντόνια και τα ρούχα μου και μια άλλη κρέμα που δεν πρέπει να σε βλέπει ο ήλιος όταν την φοράς. Αύριο θα πάω σε τέταρτο δερματολόγο. Κάθε φορά που ξεκινάω μια καινούργια θεραπεία πιστεύω πως θα είναι διαφορετικά, πως αυτό όντως θα κάνει κάτι στις 8 βδομάδες που λένε οι οδηγίες. Έχω βαρεθεί να μου λένε πως ντάξει μωρέ θα περάσει και λίγη κοκκινίλα είναι απλά. Και δεν είναι ο τρόπος που μου το λένε οι γνωστοί μου, τι να πουν άλλωστε, φίλοι μου είναι και θέλουν να με συμπαρασταθούν και να με κάνουν να νιώσω καλύτερα. Είναι ο τρόπος που με κοιτάζουν αυτοί που μόλις με έχουν γνωρίσει. Δεν με κοιτάνε στα μάτια, τα μάγουλα μου κοιτάνε με απέχθεια. Όλοι κατά βάθος πιστεύουν πως εγώ φταίω. Πως "δεν πλένω το πρόσωπο μου καλά", πως "το ακουμπάω με λερωμένα χέρια ενώ δεν πρέπει". Δεν αφήνω την όψη του προσώπου μου να με κάνει να νιώθω άσχημα συνήθως καθώς γνωρίζω πως υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα, αλλά είναι κάποιες φορές που νιώθω πως θέλω να βγάλω το δέρμα μου μπας και αλλάξει κάτι.