ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΕΙμαστε κ οι δυο φοιτητες κ σπουδαζουμε σε αλλη πολη. Τωρα που ειναι γιορτινες μερες κ εκεινος εχει ερθει στο πατρικο του στην πολη μου ειμαι τρισευτυχισμενη, ανυπομονω καθε μερα να τον δω(ειμαστε σε κοινη παρεα). Αλλα σε καμια βδομαδα θα φυγει κ εχω πεσει ηδη σε καταθλιψη που δεν θα μπορω να τον βλεπω. Που δεν θα ειναι εδω. Θελουμε κ οι δυο να ειμαστε μαζι, το ξερω, αλλα αυτη η αποσταση δεν παλευεται. Εν τω μεταξυ αυτος προσφατα χωρισε απο μακροχρονια σχεση που ειχε(απο αποσταση παλι) κ στην ουσια ο λογος χωρισμου ηταν η αποσταση. Οποτε τωρα ειναι λογικο να μην θελει ξανα κατι τετοιο, αφου εχει δει πως ειναι δυσκολο.Ποσο ασχημο ειναι ομως ρε γαμωτο να θες καποιον με ολη σου την ψυχη, να σε θελει κ αυτος, αλλα οι συνθηκες να μην ευνοουν το να ειστε μαζι? Κ μην ακουσω βλακειες οτι "αμα θες ολα γινονται κ οι αποστασεις εκμηδενιζονται", γιατι οχι, εγω δεν μπορω να τα δω ολα τοσο ρομαντικα. Ειμαι ρεαλιστρια. Κ ξερω οτι η σχολη του ειναι απαιτητικη κ οτι δεν μπορει να ερχεται συχνα στην πολη μου. Εγω απ την αλλη δουλευω κ επισης δεν μπορω να λειπω συχνα. Οποτε πως θα μπορουσε να λειτουργησει μια τετοια σχεση? Κ στο κατω κατω ρε παιδια σχεση σημαινει να ειστε μαζι με τον αλλον, οχι να ειναι ο ενας εδω κ ο αλλος σε αλλη πολη κ να βλεπεστε μια φορα το μηνα κ αν. Γιατι τετοιο "μαζι" να το χεσω. Σχεση δεν ειναι να ακους απλα τη φωνη του αλλου απ το τηλεφωνο κ να εχεις την ψευδαισθηση οτι ειναι κοντα σου. Γιατι οχι, οσες συσκευες κ αν υπαρχουν που σε φερνουν πιο κοντα με καποιον που βρισκεται μακρια, καμια συσκευη δεν μπορει να σε κανει να τον αγγιξεις, να τον αγκαλιασεις, να τον φιλησεις, οταν ειστε μακρια. Εγω θελω ο ανθρωπος μου να ειναι κοντα μου, να μπορω ανα πασα ωρα κ στιγμη να τον δω, να τον αγγιξω, να τον φιλησω. Να βλεπω τα ματια του να με κοιτανε, οχι να τα βλεπω μεσα απο μια οθονη. Φανταστειτε πως οσες μερες ειναι εδω στην πολη μου, βρισκομαστε σχεδον καθημερινα μαζι με την υπολοιπη παρεα κ παρολα αυτα, τις ωρες που δεν ειμαστε μαζι, μου λειπει. Ανυπομονω να βραδιασει κ να βγουμε με την παρεα για να τον συναντησω. Ε λοιπον εφοσον μου λειπει τωρα που ειμαστε στην ιδια πολη, για φανταστειτε ποσο θα μου ελειπε αν ημασταν μαζι κ ηταν ο καθενας σε διαφορετικη πολη κ ειχα να τον δω καιρο. Δεν γινεται σας λεω. Δεν θα αντεχα. Δεν ξερω καποιοι πως αντεχετε, εγω ομως δεν μπορω ουτε να το σκεφτω.Κ ομως, θελω πολυ να ειμαστε μαζι. Ειχα πολυ καιρο να νιωσω ετσι για καποιον. Κ παρολο που ειμαι καιρο μονη κ κατα καιρους εβγαινα διαφορα ραντεβου, κανεις δεν μου κεντρισε το ενδιαφερον, οσο αυτος. Κ φυσικα δεν ειναι η εμφανιση του(αλλωστε εμενα δεν με νοιαζει τοσο η εμφανιση). Ειναι η εξυπναδα του, η ευγενεια του, το ηθος του, το ποσο συναισθηματικος ειναι, το ποσο αγνα αγαπαει τους αλλους κ γενικα ειναι το καθετι στον χαρακτηρα του που εμενα με εχει γοητευσει. Κ δεν μπορω να ξεκολλησω. Κ δεν ξερω τι να κανω.