Υπάρχουν και χειρότερα. Πτυχία σε κορνίζες στο τοίχο καρφωμένες, άνθρωποι με ικάνοτητες χωρίς απαραίτητα πτυχίο που είναι άνεργοι και δεν έχουν δει μισθό πάνω από 350€ όταν εργάζονταν.
4.1.2017 | 16:56
δουλειά με μεσο
Το ξέρω ότι θα γεμίσει αρνητισμό αυτή η εξομολόγηση, ακόμα και εγώ που το γράφω νιώθω άσχημα. Μια φίλη μου η οποία πήρε πτυχίο στα 8 χρόνια βρήκε δουλειά με 1000 ευρώ στη Θεσσαλονίκη και αυτό γιατί το αγόρι της που είναι ήδη εκεί μεσολάβησε. Εγώ παλεύω 100 χρόνια να βρω κάτι καλό γιατί δεν έχω κανένα βύσμα ούτε μέσο και εδώ και 2 χρόνια μου δίνουν το πολύ 500 ευρώ για να κάνω δουλειές με ημερομηνία λήξης. Παράλληλα και σαν ατομο δεν διαβάζω πολύ και έτσι δυσκολεύομαι απίστευτα με το μεταπτυχιακό που διάλεξα. Και το διάλεξα υποτίθεται για να βρω πιο εύκολα δουλειά. Που τελικά δεν βρίσκω. Σκέφτομαι να το παρατήσω. Οι δικοί μου άνθρωποι σκορπιζουν. Στα γενέθλια μου θα χω το πολυ 2 άτομα να γιορτάσω. Φεύγει και αυτή η φίλη μου και νιώθω ακόμα πιο μόνη. Τώρα δεν θα πρεπε να χαίρομαι;; γιατι νιώθω ετσι; γιατί ζηλεύω; φανταστείτε νιώθω και έναν μικρό εκνευρισμό που χωρίς καθόλου προσπάθεια κατάφερε με μέσο να βρει δουλειά. Νιώθω πολυ άσχημα
4
