ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

Στο σημερινό «Α μπα»: αγαπητή μαμά

Στο σημερινό «Α μπα»: αγαπητή μαμά Facebook Twitter
45

 

Παιδιά, ελπίζω να περάσατε όλοι ωραία, ζεστά και ξεκούραστα στις γιορτές, κι εύχομαι σε όλους μας όλους μας μια πολύ καλή χρονιά!

Άπειρες ευχές!


__________________
1.

Αγαπητή Α, Μπα

Έχω σκεφτεί πολλές φόρες να σου στείλω να ακούσω τη δική σου οπτική σε διάφορα θέματα που με απασχολούν αλλά το μόνο που τελικά που αποφάσισα να ρωτήσω είναι η αποψή σου για τον Γιάλομ. Τον εντάσσουμε στον κύκλο των καμένων συγγραφέων (Κοέλιο, Μπουσκάλια κτλ.) ή όχι;
My best wishes to you

- Irvin


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν ξέρω πού τον «εντάσσουμε» συλλογικά, αν θέλεις μόνο την δική μου άποψη, η απάντηση είναι όχι.


__________________
2.

 

Οταν καποιος λεει οτι νιωθει "εγκεφαλικη ελξη" για την κοπελα του, τι καταλαβαινεις; τι εννοει; τι σημαινει αυτο;
- Αγγελικη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν ρωτήσεις δύο ανθρώπους να σου πουν τι εννοούν όταν λένε «έλξη» θα πάρεις δύο διαφορετικές απαντήσεις, μη σου πω και περισσότερες. Φαντάσου τι έχει να γίνει αν ρωτήσεις κάτι τόσο αφηρημένο όπως αυτό που λες. Δεν μπορώ να αποκωδικοποιήσω τα κολλήματα ενός αγνώστου από μια πρόταση.


Τις περισσότερες φορές πάντως, Αγγελική, ο κόσμος λέει διάφορα που ούτε εννοεί, ούτε καταλαβαίνει, ούτε θυμάται ένα λεπτό αργότερα. Μην πιάνεσαι από τις λέξεις των άλλων σα να είναι ποίηση ή το Σύνταγμα.


__________________
3.

Α μπα, ενα χρονο ημουν καψουρα για αυτον, του το ειχα πει, το ειχε καταλαβει και απο μονος του. Δεν ειχε γινει κατι μεταξυ μας. Με ειχε γραμμενη. Οταν εμαθε οτι εκανα σχεση με αλλον, αρχισε να με διεκδικει. Για πες μου, πως εξηγειται αυτο; Εκτιμαμε κατι οταν το χασουμε; θελουμε αυτο που εχει καποιος αλλος; ειναι θεμα ταιμινγκ; το οτι βρηκα αλλον αποκτησα, κατα τη γνωμη του, αξια; τι συμβαινει;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όλα αυτά εκτός του «τάιμινγκ», συν ένα ακόμα: όταν κάποιος μας θέλει, θεωρούμε αυτονόητα ότι αυτό θα κρατήσει για πάντα επειδή νομίζουμε ότι η εκδήλωση αδυναμίας του άλλου έχει να κάνει μόνο με εμάς και καθόλου με τον ίδιο. ΕΜΕΙΣ τον κάναμε έτσι, δεν το αποφάσισε μόνος του. Οπότε, όταν ο άλλος αλλάζει γνώμη, νομίζουμε ότι έγινε κάτι αφύσικο, σα να τσουλάει το νερό προς τα πάνω. Αφού εμείς τον κάναμε έτσι, πώς άλλαξε γνώμη χωρίς να του δώσουμε την άδεια;


Είμαστε για κλάματα.

__________________
4.

Υπήρχε ένας άντρας στη ζωή μου, ας τον πούμε Χ. Αυτό τον Χ. λοιπόν εγώ τον ερωτευόμουν κάθε μέρα όλο και πιο πολύ, είχε συμβεί κάτι μεταξύ μας πριν λίγο καιρό και κάποια στιγμή μάλιστα είχε παραδεχτεί ότι του αρέσω και με θέλει. Πάνω στη στιγμή που ήμουν έτοιμη να του πω τη νιώθω μαθαίνω ότι φεύγει (μάλλον) για μόνιμα στο εξωτερικό. Στην τελευταία μας συνάντηση φαινόταν τόσο χαρούμενος για την καινούργια του αρχή και δεν ήθελα να του την χαλάσω, γι'αυτό δεν του μίλησα ποτέ. Τι να κάνω? Να τρέξω να τον βρω? Κι αν φάω πανηγυρικότατο άκυρο? Να προσπαθήσω να τον ξεχάσω? Κι αν δεν τα καταφέρω και συνεχίσω να τον θέλω? Βοήθεια, please...

-Αθηνά


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αθηνά η ζωή δεν είναι ρομαντική κομεντί. Το «μου αρέσεις και σε θέλω» δεν σημαίνει «πεθαίνω για σένα και θα έκανα τα πάντα αλλά πραγματικά τα πάντα για να είμαστε μαζί οπότε αν πάω στο εξωτερικό θα τα προβληματιστώ μήπως πρέπει να τα βροντήξω όλα και να μείνω με την αγάπη μου». Τι ακριβώς θα του χάλαγες αν του έλεγες ότι τον γουστάρεις; Βασικά, μιλάτε ακόμα;

__________________
5.

 

Ποτε χαρακτηριζεις καποιον φιλο; ποσους αληθινους φιλους θεωρεις οτι μπορει να εχει καποιος;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χαρακτηρίζεις φίλο αυτόν που ξέρεις ότι είναι. Ο ψεύτικος φίλος δεν λέγεται φίλος. Ο «αληθινός» φίλος είναι μια εξιδανικευμένη μορφή ανθρώπου που παίρνει πάντα μα πάντα το μέρος σου, σε συγχωρεί ό,τι και να κάνεις, είναι εκεί για σένα μέρα νύχτα, σε έχει πάντα προτεραιότητα, σε θαυμάζει πάντα και δεν ζηλεύει ποτέ, δηλαδή Η ΜΑΜΑ ΣΟΥ.


Δεν μπορώ να φανταστώ έναν λόγο για να υπάρχει περιορισμός στον αριθμό των φίλων που μπορεί να έχει κάποιος.

__________________
6.


Α μπα, είμαι 29. Φοίτησα σε μία από τις πιο υψηλόβαθμες σχολές. Μετά τη σχολή δούλεψα πολύ, πάρα πολύ με απίστευτα ωράρια και δύσκολες συνθήκες. Σταμάτησα λόγω μεταπτυχιακού. Έψαξα δουλειά και πάλι, έμεινα άνεργη. Πήρα απόφαση να δραστηριοποιηθώ μόνη μου. Για να στήσω την επιχείρηση, να αγοράσω τα πάντα, να μην επιβαρύνω κανέναν δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Ήταν εποχές που στην τσέπη μου είχα 50 λεπτά.
Ορθοπόδησα. Βρήκα μια καλή συνεργασία. Δουλειά, κούραση, άγχος, αλλά και ανταμοιβή και ικανοποιητικά λεφτά.
Συχνά έχω επαφές ή λαμβάνω βιογραφικά από ανθρώπους που ψάχνουν δουλειά. Βλέπω λοιπόν γύρω μου ότι άνθρωποι μεγαλύτεροι ή και λίγο μικρότεροι από μενα κάνουν 10 χρόνια να πάρουν πτυχίο και δε τους λέει κανένας τίποτα. Αξιώνουν να βρουν δουλειά όπου και όπως θέλουν. Τους ζουν οι άλλοι αλλά δε φαίνεται να ενοχλούνται. Οι γονείς τους, τους παρουσιάζουν (δε τους θεωρούν απλά) ως τα μεγάλα αστέρια που πρέπει εδώ και τώρα να διοριστούν, να προσληφθούν, να πάρουν αυτό που τους αξίζει. Τελειώνουν πχ βοηθός Χ ειδικότητας και συστήνονται ως επιστήμονες της Χ ειδικότητας – όχι βοηθοί. Κάνουν ό,τι τους καπνίσει χωρίς να υπολογίσουν χρήματα και οι δικοί τους είναι πάντα εκεί μη φέροντας αντίρρηση ακόμα και σε παράλογες επιλογές.
Έχω συναντήσει όλες τις παραπάνω περιπτώσεις-φυσικά όχι όλες σε μια φορά. Γενικά ούτε καν ασχολούμαι με τον καθένα, αλλά ρε α μπα, αλήθεια είναι κάτι φορές που μέσα στην κούρασή μου, μου ρχεται να γυρίσω να πω σ'αυτούς και τους γονείς τους : δε ντρέπεστε ; Ποτέ όμως δε λέω κάτι γιατί ενώ ενδόμυχα κρίνω, ξέρω ότι κοινωνικά δε δικαιούμαι να κρίνω.
Πιστεύεις ότι είμαι σνομπ ; Εσύ πως θα τους αντιμετώπιζες στη θέση μου ;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει κάποια ερώτηση στην πραγματικότητα. Θέλεις να επιβεβαιώσεις ότι είσαι ηθικά ανώτερη από κάποιον που είναι περίπου στην ίδια θέση με σένα αλλά τα βρήκε έτοιμα και δεν τα εκτιμάει; Είσαι. Μπράβο για όσα κατάφερες. Αφού είσαι σε θέση να προσλαμβάνεις και όχι να προσλαμβάνεσαι, έχεις επιλογές που λίγοι έχουν. Εκμεταλλεύσου τες, και πάντα επιτυχίες!

_________________
7.


Α μπα μου, καλημέρα!

Το πρόβλημά μου είναι, πως η μητέρα μου τα πάει άσχημα με τον σύντροφό μου. Στην αρχή δεν ήθελε να τον γνωρίσει και τώρα είναι σαν να ψάχνει αφορμή για να του την πει.

Για παράδειγμα, σήμερα συζητούσαμε ένα οικογενειακό ζήτημα με τη μητέρα μου μπροστά του κι εκείνος πήρε θέση θέλοντας έμμεσα να με προστατεύσει (ακόμα κι αν θεωρηθεί λάθος, δεν μπορείς να του προσάψεις κακή πρόθεση). Η μητέρα μου παρεξηγήθηκε και του είπε, ότι κακώς τα συζητάμε μπροστά του κ κακώς του φέρονται σαν να είναι μέλος της οικογένειας κ ότι η δική μας οικογένεια έχει κανόνες κ εκείνος προσπαθεί να σπείρει διχόνοια (σημ. ότι οι δικοί του είναι χωρισμένοι με άσχημες σχέσεις κ μεταξύ τους κ με τα παιδιά). Οπότε η κουβέντα της μάνας μου ήταν ευθεία βολή κατά της οικογένειάς του. Η ίδια κατ' ιδίαν μου τόνισε, ότι ο φίλος μου ζηλεύει την οικογένειά μας, όπως ο πατέρας μου τη δική της (Σημ. ότι είναι μορφωμένη γυναίκα κ θεωρητικά προοδευτική-στην πράξη υστερεί).

Δεν ξέρω, πώς να το αντιμετωπίσω πια. Έχω μαλώσει επανειλημμένως μαζί της, αλλά προφανώς κάτι δεν κάνω σωστά. Δεν μπορεί να τον αποδεχτεί. Νόμιζα, ότι είχαν παρέλθει οι εποχές που μου έλεγε "Αυτός ο αλήτης δεν θα μπει στην οικογένειά μου", αλλά μάλλον έκανα λάθος. Να σημειώσω, ότι θεωρώ τους χαρακτηρισμούς ανυπόστατους. Είναι μορφωμένος άνθρωπος, εργατικός, εύστροφος, με αρχές και με διάφορα χαρίσματα τελοσπάντων. Η μητέρα μου όμως δεν αντέχει, ότι είναι ευθύς (το θεωρεί θράσος) και πάνω απ' όλα, το θέμα είναι, ότι θα ήθελε για μένα "κάποιον καλύτερο" (χρησιμοποιώ φράση της). Το πρόβλημά της είναι ότι το δικό μου πτυχίο είναι "πιο δυνατό από το δικό του" (Α.Ε.Ι. και οι δυο μας, ωστόσο), ότι "η οικογένειά του είναι διαλυμένη", ότι κατ' επέκταση δεν τον στηρίζουν αλλά του δημιουργούν προβλήματα, ότι "τα ακίνητά τους δεν είναι σε καλές περιοχές" και ότι "δεν έχει καλή καταγωγή" (Έλληνας είναι, αλλά εννοεί την ιδιαίτερη πατρίδα του).

Εκείνος με τη μητέρα μου δείχνει κατανόηση και προσπαθεί να διατηρείται ήρεμο κλίμα (βγαίνουμε οικογενειακά με δική του πρωτοβουλία, μέχρι και διακοπές κάναμε μαζί). Νιώθει όμως πια ότι δεν τον θέλει κ ότι ο τρόπος που του μιλάει είναι αποτέλεσμα έλλειψης σεβασμού.

Εγώ από τη μεριά μου θεωρώ, ότι είμαι υπεύθυνη που τον προσβάλλει και στενοχωριέμαι που το βιώνει αυτό. Οι συζητήσεις όμως και οι τσακωμοί μου με τη μάνα μου, για να αλλάξει συμπεριφορά, τελικά δεν αποδίδουν. Δεν ξέρω, τι μπορώ να κάνω, για να έχουμε κάποιο αποτέλεσμα. Έχουμε περάσει και από πολύ χειρότερα στάδια πριν τον γνωρίσουν, αλλά τουλάχιστον τότε τα άκουγα μόνο εγώ κ όχι εκείνος, και σαφώς το σημερινό δεν το λες και πρόοδο. Η όλη κατάσταση με εξαντλεί κ με απογοητεύει. Θα ήθελα πολύ, να τον δεχόταν κ να είχαμε μια ήρεμη ζωή. Θα ήθελα πολύ η μάνα μου να ήταν, όπως πολλές μαμάδες, που κοιτάνε, πως να καλοπιάσουν τον υποψήφιο γαμπρό, για να μην φύγει.
- Αφού


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Σταμάτα να ζητάς έγκριση από τη μαμά σου. Σταμάτα να προσπαθείς να την κάνεις να σου πει μπράβο για την επιλογή σου. Σταμάτα να προσπαθείς να κάνεις το αγόρι σου μέρος της οικογένειας σου· δεν είναι καν άντρας σου, δεν υπάρχει κανένας λόγος. Σταμάτα να συζητάς αυτό το θέμα μαζί της προσπαθώντας να την πείσεις για οτιδήποτε σχετικά με το θέμα. Δεν χρειάζεται να εγκρίνει τα αγόρια σου. Ωραία θα ήταν, αλλά δεν χρειάζεται.


Να επιβληθεί θέλει, και συμμετέχεις. Σταμάτα να συμμετέχεις. Μόλις το κάνεις αυτό, θα δεις πόσο αποτελεσματικά θα αλλάξει η δυναμική και κατά συνέπεια η συμπεριφορά της.


Είσαι πράγματι υπεύθυνη που τον προσβάλλει. Αντί να στενοχωριέσαι, σταμάτα να της δίνεις ευκαιρίες. Οικογενειακές βόλτες, κομμένες (άκου διακοπές μαζί! Ποιανού ήταν αυτή η ιδέα; Δεν έχετε καμία δουλειά να κάνετε διακοπές μαζί). Όσο του φέρεται έτσι, δεν θα τον βλέπει. Αυτό μόνο μπορείς να κάνεις, και κάνε το πριν καταφέρει να σε χωρίσει για να αποδείξει πόσο σημαντική είναι.

45

ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Sory κιολας αλλα γιατί να συζητάς με τη μάνα σου μπροστά στο γκόμενο; Βασικά γιατί να συναντιεσαι με το γκόμενο στο σπίτι με τη μάνα σου;Όσο για τις διακοπές πάτε καλα και οι δύο;Τι δουλειά έχεις να πας διακοπές με το γκόμενο και τη μάνα σου μαζί;Αν αυτό δε σου ακούγεται αρρωστημένο τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καθόλου καλα!
Καταρχάς πρόκειται για τον σύντροφό μου και όχι για κάποιον γκόμενο (πιθανολογώ ότι η ηλικία σου δεν σου επιτρέπει να αντιληφθείς την κατάσταση). Άρα πρόκειται για την οικογένεια που θα δημιουργήσω με εκείνον και για αυτή που ήδη έχω. Και σαφώς δεν είναι αρρωστημένο να συζητούν, να τρώνε μαζί ή να πηγαίνουν διακοπές μαζί οι οικογένειες. Ακόμα κι όταν η πεθερά δεν μπορεί να χωνέψει τον γαμπρό της. Δεν είναι αρρωστημένο. Είναι ανθρώπινο. Και μάλιστα όμορφο, όταν τα μέλη της οικογένειας είναι ώριμα και έχουν καλοσύνη.
#6Δεν διαφωνώ στο θέμα των βλαμμένων γονιών. Όμως κάποια από τα υπόλοιπα με τα οποία δυσφορείς, αφορούν προσωπικές επιλογές των άλλων. Το σε πόσα χρόνια κάποιος θα τελειώσει τη σχολή, αν ψάχνει να βρει δουλειά όπου και όπως θέλει, αν κάνει ό,τι του καπνίσει χωρίς να υπολογίζει τα χρήματά του, όλα αυτά δεν αφορούν εσένα. Ή μήπως κάνω λάθος και σε αφορούν;Νομίζω δεν χρειάζεται να είσαι τόσο αυστηρή. Κρίμα είναι. Φαντάσου όλους αυτούς που για να πετύχουν στον εργασιακό τομέα έχουν μοχθήσει πολύ περισσότερο από όσο εσύ και σε πολύ πιο σκληρές συνθήκες. Τι γνώμη θα ήθελες να έχουν όλοι αυτοί για εσένα;
#1 Θα παρακαλούσα πολύ να μην ξαναδώ τον Yalom να μπαίνει στην ίδια κατηγορία με Coelho,Buscaglia κ.λπ..Ντροπής πράματα..#4 Αγαπητή φίλη ούτε εγώ είπα κατιτίς το ιδιαίτερο που ήθελα σε κάποιον για τον οποίο ενδιαφερόμουν, επειδή βρεθήκαμε μόνο 4 φορές και την τελευταία φορά που τον είδα μου ξεφούρνισε, ενώ το ήξερε από καιρό, ότι φεύγει για 3 μήνες Καλιφόρνια για δουλειά.. Απογοητεύτηκα γιατί ούτε που ξέρω αν θα κρατήσουμε επικοινωνία ή αν τον ξαναδώ όταν γυρίσει αλλά σκέφτομαι ότι τι σημασία θα είχε αν του έλεγα ότι μου αρέσει ενώ αυτός δήλωσε σε μήνυμα του λίγες μέρες πριν φύγει ότι είναι so excited για το ταξίδι του; Το θέμα δεν είναι αν θα του χαλάσεις τη διάθεση,ποιος χέστηκε άλλωστε, αλλά αν έχει σημασια για αυτόν αυτό που θες να πεις ή θα είναι excited και χωρίς εσένα..
#7 Θεωρώ ότι το πρόβλημα είναι κατά βάση δικό σου. Δεν αναφέρεις την ηλικία σου, αλλά όποια και αν είναι, η αυτοπραγμάτωση δεν έρχεται ποτέ μέσα από τους άλλους.. Σε μια φράση αποσαφήνισα 10 χρόνια δικής μου ψυχανάλυσης. Με την τελευταία σου φράση με έκανες να χρειαστώ άλλα τόσα. p.s. Λενιό και παιδάκια μου λείψατε πολύ! Φιλιά στα μούτρα
Για το 7, πιο πολύ μου άρεσε το "τα ακίνητα τους δεν είναι σε καλές περιοχές". Έχει ακίνητα δηλαδή , αλίμονο αν δεν είχε, αλλά δεν είναι σε καλές περιοχές, εντάξει μιλάμε ότι δεν αξίζει μια ο άνθρωπος!
#1 βάζεις έναν ψυχίατρο στην ίδια μοίρα με λογοτέχνες? ο Yalom αναφέρεται σε περιστατικά του στα περισσότερα βιβλία του και είναι αρκετά ενδιαφέρων συγγραφέας και επιστήμονας.
#2 Αγγελικη μεσα στα πολλα υπαρχει κ ο όρος sapiosexual (κατι σαν ευφυΐολαγνος/νοοσεξουαλικος) ενα google search θα σου πει περισσοτερα.Λενιω κ αναγνωστες,αναγνωστες κ Λενιω,τις καλυτερες ευχες σε σας κ στους οικειους σας κ αυτοι που μας προδωσανε ανεραστοι να μεινουν! ;-)
#1 Έχω διαβάσει Yalom και Coelho. Buscaglia αρνούμαι πεισματικά!Στα δεκάξι μου ο Αλχημιστής μου φάνηκε ατμοσφαιρικό βιβλίο. Στα 20 μου οι απόπειρες μου να διαβάσω Coelho δεν ευδοκίμησαν ιδιαίτερα. Τελείωσα τα βιβλιά, αλλά μόνο και μόνο λόγω του ψυχαναγκασμού που έχω να τελείωνω τα βιβλία που αρχίζω.Ο Yalom από την άλλη είναι άλλη υπόθεση. Πέρα από τα λογοτεχνικά του έργα, η δουλειά του περιλαμβάνει και βιβλία που ουσιαστικά φέρνουν κοντά στο απλό κοινό παραδείγματα και προβληματισμού ψυχολογικής φύσεως. Ο Yalom ως επαγγελματίας ψυχίατρος και ψυχοθεραπευτής καταθέτει τις εμπειρίες του από το χώρο αυτό. Δεν γράφει έναν "οδηγό επιτυχίας" (βλέπε Coelho και Buscaglia), δεν προσπαθεί με ψευτοφιλοσοφικές προσεγγίσεις να παρουσιάσει ένα θέμα. Μοιράζεται απλά εμπειρίες δικές του και των ασθενών του. Επίσης έχει και πλούσιο επιστημονικό έργο.
Συμφωνώ απολύτως. Παλιά άκουγα Coehlo κι έβγαζα σπυράκια. Μετά συνειδητοποίησα πως δεν μου φταίει ο άνθρωπος. Αυτός ένα ωραίο παραμύθι έγραψε. Και στο παραμύθι έγραψε για το σύμπαν που συνομωτεί υπέρ μας. Ωραια τα λέει. Για παραμύθι. Αυτό που δεν αντέχω και με αρρωσταίνει μέχρι εμετού είναι τα φεγγαροκρουσμένα που νομίζουν πως ανακάλυψαν την πηγή της παγκόσμιας σοφίας και στο αμολάνε για να σου αποδείξουν το βάθος της σκέψης τους. Είναι αυτοί που βλέπουν το serendipity κι αντί να φρικάρουν με την ηλιθιότητα του σεναρίου αναστενάζουν για το νομοτελειακό της υπόκλισης του σύμπαντος στη χάρη μας. Γκρρρ
luckystrike, συμφώνω και επαυξάνω. Θυμάμαι για παράδειγμα, είχα συμφοιτήτρια και φίλη, εξαιρετική γενικά κοπέλα, αλλά αυτό που λέμε όχι και το πρώτο μυαλό. Διάζασε το "Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις" και το παρουσίαζε λες και είχε διαβάσει το απόσταγμα της πανανθρώπινης σοφίας, συμπυκνωμένο σε 1 βιβλίο. Εννοείται δε, από εκείνη τη στιγμή και μετά θεωρούσε τον εαυτό της διαβασμένο, συνειδητοποιημένο, κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Και εννοείται το διατυμπάνιζε! Από τότε υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην πιάσει ποτέ στα χέρια του Buscaglia.
#6.Αυτό είναι το τίμημα,όταν μεγαλώνεις με ανθρώπους,που σε κρίνουν αντικειμενικά,πολλές φορές ιδιαιτέρως αυστηρά,και γενικά δε σου χαρίζονται.Μαθαίνεις να κάνεις την αυτοκριτική σου,παλεύεις για όσα θέλεις,γιατί γνωρίζεις,ότι μόνο εσύ χρωστάς στον εαυτό σου,γίνεσαι υπεύθυνος,με δυο λόγια ενηλικιώνεσαι.Κι εκεί που λες,"ωραία τα κατάφερα και με την αξία μου",έρχεται η απογοήτευση,το τίμημα.Άνθρωποι χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια,χωρίς κάτι να δικαιολογεί την υποτιθέμενη αξία τους πέρα από το γονεϊκό promotion,διεκδικούν πράγματα,που εσύ κόπιασες να τα πετύχεις.Δικαιολογημένο το παράπονο.Θα ήθελες να ακούσεις ένα μπράβο.Θα ήθελες να σου αναγνωριστούν 5 πράγματα,χωρίς να χρειαστεί να κάνεις 10.Άλλωστε αυτοί,που κάνουν 2 ή 3 επιβραβεύονται για τουλάχιστον τα διπλά,γιατί έτσι,γιατί άλλος παιδί δεν έκανε,μόνο η Μαριώ το Γιάννη.Δε σου φταίνε όμως οι δικοί τους.Στην πραγματικότητα το παράπονο είναι για τους δικούς σου γονείς,που δεν είναι σαν τους άλλους.Η ζωή έτσι κι αλλιώς σε έχει δικαιώσει.Από τους δικούς σου θα ήθελες το κάτι παραπάνω.Μπορεί να πέφτω κι έξω,αλλά δε χάνεις και τίποτα να το σκεφτείς,όπως το βλέπω εγώ.
#5 συνέχεια: Σε ψάχνει συχνά και στο δείχνει. Επικοινωνεί μαζί σου για να δει εαν είσαι καλά και να μάθει τα νέα σου, ακόμα και όταν δεν έχει κάποιο νέο ο ίδιος να σου πει. Με την πρώτη ευκαιρία κανονίζει να σε συναντήσει, έτσι απλά γιατί σε πεθύμησε.Κάπως έτσι έχω ορίσει την ιδιότητα του αληθινού φίλου..
#5 Φίλοι βαπτίζονται πολλοί, μα ελάχιστοι είν' οι αληθινοί. Κατά τα σχολικά και φοιτητικά χρόνια είχα περάσει διάφορα τα οποία με ωρίμασαν και μ'έκαναν να καταλάβω σε μεγάλο βαθμό φιλία τι εστί. Φίλος είναι αυτός που σε στηρίζει και είναι δίπλα σου στα καλά και στα κακά. Σε ψάχνει συχνά και στέλνει να
#7 Θα ήθελα πολύ η μάνα μου να ήταν, όπως πολλές μαμάδες, που κοιτάνε, πως να καλοπιάσουν τον υποψήφιο γαμπρό, για να μην φύγει ..... Ενταξει μου εκαψες το μυαλο με αυτο το τελευταιο...ευχομαι η μαμα σου μια μερα να γινει σαν τις αλλες (λολ) και να καλοπιανει τους επομενους(λολ)για να μη φυγουν (λολ) ! Υ.Γ. Λολ Χ 100
Επειδή προφανώς η φράση μου δεν ερμηνεύτηκε όπως εγώ την εννοούσα, να τονίσω, ότι το πρόβλημά μου δεν είναι το να μη φύγει ο σύντροφός μου. Αν κάποιος είχε τέτοιο φόβο είναι πιο πιθανό να απέφευγε τις κοινές εξόδους. Επίσης, η τελευταία φράση ενέχει στοιχείο υπερβολής και προφανώς δεν αποδίδει ενδόμυχες σκέψεις. Τέθηκε απλώς για να καταστεί αντιληπτό πόσο αφόρητη είναι η συμπεριφορά της δικής μου μητέρας, που ακόμη και οι κοινές κατίνες μανούλες φαντάζουν όαση.
Ακου τι θα σου πω: Εχω παρομοια μαμα. Και παρομοιο συντροφο. Μετα απο 11 χρονια συμβιωσης εμαθα πως οσα σου λεει η Α, μπα ειναι σωστα και κατι ακομα: η υπομονη του συντροφου σου δεν ειναι ανεξαντλητη. Βαλε παγο στη μαμα κι ασχολησου με τον ανθρωπο σου πριν σου γυρισει την πλατη. Το θεμα ειναι οτι ακομα και το βασιλοπουλο του παραμυθιου να ηταν ο φιλος σου, παλι με κατι θα ειχε να στραβωσει η μαμα σου.
7. Αρχικά σκεφτόμουν ότι είσαι μαμάκιας, που δεν έχει απογαλακτιστεί και χρειάζεται την έγκριση της μανούλας για όλα. Από το τι κάλτσα θα φορέσεις μέχρι πότε θα κάνεις σεξ με το αγόρι σου (που φυσικά θα πρέπει απαραιτήτως να εγκρίνει)! Αλλά μετά διάβασα την τελευταία σου ατάκα: "Θα ήθελα πολύ η μάνα μου να ήταν, όπως πολλές μαμάδες, που κοιτάνε, πως να καλοπιάσουν τον υποψήφιο γαμπρό, για να μην φύγει." και ισοπεδώθηκα! :)
Αν χρειάζεται να θέσω κι άλλα προσωπικά δεδομένα, ας το κάνω. Με τη μητέρα μου δεν είχαμε ποτέ καλή σχέση. Δεν μπορούσε να δεχτεί τις επιλογές μου και ένιωθα πάντα ότι με αγαπά υπό όρους. Δεν ενέκρινε τις φίλες μου, τη συμπεριφορά μου, τον τρόπο ζωής μου, τίποτα. Την είχα αποδεχτεί όμως ως συναισθηματικά ανεπαρκή μάνα και ανώριμο άνθρωπο και έτσι αδιαφορούσα. Δεν αξιολόγησα την αντίδρασή της ούτε όταν έφυγα από το πατρικό μου εν μέσω αλαλαγμών για να μείνω με τον σύντροφό μου. Ωστόσο, ο σύντροφός μου είναι εκείνος που επιδιώκει την παρέα της οικογένειάς μου και ιδίως της μητέρας μου. Εκείνος δεν έχει σχέση με τους δικούς του και αισθάνομαι ότι έχει την ανάγκη μιας οικογένειας. Η μητέρα μου από την άλλη είναι μια χαρά άνθρωπος για να την κάνει κάποιος παρέα. Στην οικογένεια αρχίζουν τα δύσκολα. Ως εκ τούτου, το πνεύμα και οι γνώσεις της (γιατί είπαμε ότι στην θεωρία είναι πολύ προοδευτική) τον κάνουν να θέλει να περνάμε χρόνο μαζί της. Εγώ δεν έβγαινα ποτέ με τους δικούς μου και είχα σαφώς 15 χρόνια να κάνω διακοπές μαζί τους. Βλέποντας όμως ότι η μεταξύ τους παρέα ικανοποιεί ανάγκες και των δύο (την ανάγκη του για οικογένεια και την ανάγκη της να με έχει κοντά της), δεν εμπόδισα τις κοινές εξορμήσεις. Σκέφτηκα μάλιστα, ότι αργά ή γρήγορα αυτό θα γινόταν, με το που θα δημιουργούσαμε τη δική μας οικογένεια. Απλά προσπαθούσα να κρατάω ισορροπίες, πράγμα κουραστικό αλλά αναπόφευκτο στην αρχή και ίσως τελικά αδύνατο.
Είναι αυτή η στρεβλή (κατά τη γνώμη μου) αντίληψη που θέλει άγνωστους ανθρώπους να γίνονται οικογένειες με το ζόρι, επειδή δύο μέλη τους τα έφτιαξαν μεταξύ τους (ή ακόμα και παντρεύτηκαν). Παιδιά η μάνα του άντρα μου δεν θα γίνει ΠΟΤΕ μάνα μου (not even close). Οι συγγενείς του, δεν θα γίνουν ποτέ δικοί μου άνθρωποι.Ούτε οι δικοί μου, δικοί του. Μπορεί με την πάροδο των ετών να αναπτυχθεί μια σχέση, όπως κάθε άλλη σχέση στη ζωή, που περνάει τα στάδιά της για να υπάρξει και να γίνει. Αλλά δεν είναι αυτονόητη, ούτε ακούσια, όπως συνιθίζουν να θεωρούν οι άνθρωποι (τουλάχιστον) στην Ελλάδα.
6. Να υποθέσω ότι τα βιογραφικά που δέχεσαι δεν προέρχονται από 10χρονα που αποφοιτησαν κάπως καθυστερημένα από το νηπιαγωγείο! Γιατί αν ναι, τότε έχεις δίκιο να ψέγεις τους γονείς τους. ΑΛλά αν μιλάμε για ενηλίκους τότε κάτι δεν έχεις καταλάβει σωστά. Μην βιάζεσαι να κρίνεις τόσο αυστηρά αγνώστους που δεν ξέρεις την ιστορία τους και τη ζωή τους. Πολλές είναι οι συνθήκες που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον σε λαθος μονοπάτια και σε καθυστερήσεις στις σπουδές. Και πως κατάλαβες όλα αυτά που λες από ένα βιογραφικό?Οι γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους πάντα θα δρουν υπερπροστατευτικά. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο και άλλοι υπερβολικά πολύ. Μην βιάζεσαι να το κρίνεις και να το ψέξεις. Είναι κάτι που θα αντιληφθείς μόνο όταν γίνεις γονέας. Και τότε μόνο θα μπορείς να κρίνεις αντικειμενικά.Μπράβο σου που κατάφερες να σταθείς στα πόδια σου μόνη σου. Οι δυσκολίες που συναντάει κανείς όταν παλεύει για να πετύχει τον στόχο του, μπορούν να δράσουν πολύ ευεργετικά στον χαρακτήρα του και στην προσωπικότητά του. Μην αυτοακυρώνεσαι με τόσο αυτάρεσκες σκέψεις. Κρίμα είναι.
Παράδειγμα: όταν ξεκίνησα την Γ' λυκείου, πολλά υποσχόμενη μαθήτρια και καλομεγαλωμενο μοναχοπαιδι, ο πατέρας μου αρρωστησε βαριά. Το μοναχοπαιδι έχασε τη μπάλα και δεν έφυγε για εξωτερικό, όπως υπολογιζοταν (πανελλήνιες δε θα έδινα). Έμεινα πίσω μέχρι να αναρρωσει ο πατέρας, για να στηρίξω και τη μητέρα, κάνοντας δουλειές του ποδαριού. Έδωσα πανελλήνιες μετά από 3 χρόνια, πέρασα πρώτη και τελείωσα στα 4 χρόνια. Τότε ο πατέρας αρρωστησε ξανά και έκανα το μάστερ μου δύο χρόνια αργότερα από όταν σκόπευα. Στα 29 μου, λοιπόν, που άρχισα να ψάχνω δουλειά στον τομέα μου, είδα πολλά σηκωμένα φρύδια όταν μελετουσαν το βιογραφικό μου. "Γιατί υπάρχουν αυτές οι διακοπές στις σπουδές;". Λόγοι υγείας, απαντούσα και ήθελα να προσθέσω όχι ότι σε αφορά, αλλά δεν το έκανα.Δεν μπορούμε να ξέρουμε την ιστορία του κάθε ανθρώπου και σίγουρα δεν ζούμε όλοι στις ίδιες συνθήκες.
Δε νομίζω,ότι το πρόσωπο της ερώτησης,έχει θέμα με άτομα,που αντιμετώπισαν αντικειμενικές δυσκολίες κατά τη διάρκεια των σπουδών τους.Μιλάει γενικότερα για την κουλτούρα μιας ομάδας ανθρώπων,που μεγαλώνουν τα παιδιά τους σε μια ροζ μπουρμπουλήθρα και θέλουν να πουλήσουν τον κατιμά για φιλέτο.Καμία αυτοκριτική,καμιά επαφή με τα αντικειμενικά προσόντα και τις αρετές των παιδιών τους.Μπόλικη χρυσόσκονη,που θαμπώνει και τους ίδιους και τα παιδιά τους και καταφέρνει να ψαρώσει και πολλούς τρίτους.Ενδεχομένως να παίρνει κι η μπάλα ανθρώπους,που δεν αξίζουν τέτοια κριτική και να γίνεται ένα άκομψο τσουβάλιασμα.
Συννεφιά νομίζω οτι η εξομολ. αναφέρεται στους γονείς που κλείνουν τα παιδιά τους σε μια προστατευτική φούσκα και τους μεγαλώνουν με την ιδέα οτι ειναι πολύ καλοί για να κάνουν ορισμένες δουλειές. Πχ αν ένα παιδί έχει τελειώσει φιλοσοφία ή κάποια μουσική σχολή και δεν βρίσκει δουλειά υπάρχουν γονείς που θα του πουν μα εσύ δεν μπορείς να δουλέψεις σερβιτόρος γιατί σπούδασες οπότε κάτσε και περίμενε μέχρι να βρεις κάτι ισάξιο των σπουδών σου. Αυτοί οι γονείς λοιπόν γαλουχούν τα παιδιά τους να έχουν πολλές απαιτήσεις και προσδοκίες από τη δουλειά άσχετα από το αν την αξίζουν ή οχι. Από την άλλη έχεις δίκιο οταν λες οτι δεν πρέπει να κρίνουμε αυστηρά χωρίς να ξέρουμε την ιστορία του καθενός. Πίσω από έναν "τεμπέλη" φοιτητή μπορεί να υπάρχουν προβλήματα υγείας, οικογενειακά κλπ. Η αγορά εργασίας λοιπόν είναι σκληρή κι όχι πάντα δίκαιη. Αν έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε σε κάποιον 30αρη πχ με 5 χρόνια εμπειρίας και κάποιον χωρίς εμπειρία λόγω προβλημάτων υγείας (όπως η tisminorias) μάντεψε ποιον θα διαλέξουν
Πλάκα έχετε. Η επιχείρηση έχει υποχρέωση να κρίνει αυστηρά και να μη δώσει δεκάρα αν κάποιος είχε προβλήματα ή όχι. Που νομίζετε ότι είστε? στο σχολείο, για να δικαιολογείτε τις απουσίες? Οι επιχειρήσεις δεν κάνουν κοινωνική πολιτική "για να κρίνουν αντικειμενικά" Και μόνο που διάβασα τέτοια σχόλια εδώ μέσα καταλαβαίνω γιατί οι έλληνες επιμένουν να είναι οι πιο αντιπαραγωγικοί εργαζόμενοι στην Ευρώπη.Συμβουλές σε μελλοντικούς προσλαμβάνοντες:Συνέντευξη σε άπταιστα αγγλικά. Αν αρχίσουν τα εε και τα μα και τα μου, επόμενος!Συνέντευξη με την εκάστοτε επαγγελματική ορολογία. Το ίδιο. Δεν χωράνε δικαιολογίες δεν ήμουν έτοιμος, δεν τα κάναμε στη σχολή και άλλες αηδίες.Κόψιμο φάτσας. Χαμογελαστό άτομο συν. Μούρη και υφάκι, μεταβολή και έξω.Κόψιμο παρουσιαστικού. Επιμελώς ατημέλητο? Επόμενος. Νύχι, μαλί, βάψιμο στην εντέλεια, ντύσιμο Θεσσαλονικιάς? Επόμενη.Καπνιστής? Ούτε για πλάκα. Δεν χρειάζεται να το εξηγώ.Κάτω των 25? Αν τον/την προσλάβετε είστε άξιοι της μοίρας σας. Μέχρι να μάθει - και θα αργήσει - θα ξοδεύετε πολύ περισσότερα από αυτά που θα εισπράττετε. Σκέτη φύρα.Δεν έχω εμπειρία, αλλά μαθαίνω γρήγορα? Ούτε κατά διάνοια!!!
Φίλε πελεκάνε, Οι επιχειρήσεις που ακολουθούν αυστηρές προδιαγραφές συνήθως δεν πατώνουν.Όλοι οι άνθρωποι ΔΕΝ είναι ικανοί και άξιοι.Η ζωή και η αγορά - στην οποία λες ότικινείσαι χρόνια - δεν είναι σχολική εκδρομή. Είναι και οι δυο σκληρές και αδυσώπητες. Λυπάμαι που θα σου χαλάσω το ροζ όνειρο, αλλά welcome to reality.
Οι μεγάλες και επιτυχημένες επιχειρήσεις (στο εξωτερικό κατά κύριο λόγο), επενδύουν εκατομμύρια προσλαμβάνοντας ταλαντούχους νέους αποφοίτους και και οργανώνοντας την περαιτέρω επιμόρφωσή τους ώστε να αποκτήσουν επιπλέον γνώσεις και δεξιότητες.Πρόκειται για απόφοιτους κατά κύριο λόγο κάτω των 25, που δεν έχουν εμπειρία αλλά μαθαίνουν γρήγορα, που δε γνωρίζουν απαραίτητα ολόκληρη την επαγγελματική ορολογία (αλλά θα τη μάθουν και αυτή γρήγορα), και φυσικά κανείς δεν τους ρωτάει αν είναι καπνιστές.Δεν πας από εκεί να συμβουλεύσεις αυτές τις επιχειρήσεις πώς να κάνουν το σωστό recruiting;
Καταρχάς καλή χρονιά σε όλους σας#1 Χωρίς εριστική διάθεση. Έχεις διαβάσει βιβλία τους κι αναρωτιέσαι; Διάβασε τοοοοο δεν ξέρω...ας πούμε να ζεις ν'αγαπάς και να μαθαίνεις (αν αντέξεις) μετά διάβασε στο ντιβάνι κι έλα να πεις τη δική σου άποψη. #7 Βρε αφού! Βρε Αφού!!! Τι κάνετε; κι εσύ κι ο φίλος σου. Πόσο χρονών είστε; γιατί τόση ανάγκη για το ναι της μαμάς; μπάι δε γουέι ωραία η μαμά σου. Προοδευτική προοδευτική οι προσβολές και η παρέμβαση πάνε σύννεφο. Μεγαλώστε. Και οι δύο. Και καλή χρονιά
#7Δεν χρειάζεται να λες όλες τις λεπτομέρειες που αφορούν την σχέση σου ή τα οικογενειακά & περιουσιακά του αγοριού σου στην μητέρα σου. Όσο πιο πολλά λες, όσο πιο πολύ την βάζετε στην κοινή σας ζωή με το αγόρι σου, θα υπάρχει πρόβλημα. Εκτός του ότι πρέπει να φιλτράρετε τι λέτε, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί τέτοια κολλητιλίκια, αφού δεν υπάρχει -καν- στοιχειώδης συμπάθεια (διακοπές μαζί, for fuck's shake!). Βγείτε έξω, κάντε κάτι άλλο, πάντως μην βρίσκεστε συνεχώς στα πόδια της μάνας σου, που μετράει ποιος έχει την μακρύτερη ψωλ(Α)ΕΙ. Και, παρότι αντιλαμβάνομαι ότι το λες εν βρασμώ ψυχής -όχι- δεν θεωρώ πως θα ήθελες μία/έναν μητέρα/πατέρα που θα προσπαθούσε να φασκελοκουκουλώσει και να σου επιβάλει τον πρώτο τυχόντα μαλακοπίττουρα με περικεφαλαία, που θα έπεφτε στον δρόμο σου, δια γαμβρό.
#7 Εχεις ακούσει την φράση από μακριά κι αγαπημένοι? Ε λοιπόν αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν είναι ανάγκη να κάνετε τόσες κοινές δραστηριότητες με τον φίλο και την οικογένειά σου (διακοπές γιατί πηγαίνετε μαζί? Εδώ και παντρεμένα ζευγάρια με παιδιά και δεν πάνε διακοπές με τα πεθερικά). Η μητέρα σου δεν τον συμπαθεί για τους δικούς της λόγους και όσο και να της μιλήσεις εσύ δεν θα αλλάξει γνώμη. Μην υποβάλλεις τον φίλο σου σε αυτή την κατάσταση. Γιατί πρέπει να υπομένει τις προσβολές της? Μακροπρόθεσμα μπορεί να επηρεάσει την σχέση σας. Περιόρισε τις επαφές μεταξύ τους στις απολύτως απαραίτητες και μην περιμένεις ούτε να αποζητάς την έγκριση της μητέρας σου. Θα ήταν καλό να την έχεις αλλά στη δημιουργία μιας σχέσης κι αργότερα οικογένειας πρέπει να σκεφτείς τι είναι καλύτερο για σένα κι αν πιστεύεις οτι αυτός ο άνθρωπος είναι η γνώμη τρίτω περισσεύει.