ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όλοι συνέχεια μου λένε ότι μοιάζω με τον πατέρα μου. Όταν έρχομαι στην περιοχή μου και βρίσκω έξω γνωστούς μου λένε "ίδιος ο πατέρας σου είσαι" ή λες και βλέπω τον Γ.". Ο πατέρας μου έχει χρόνια που πέθανε και στην αρχή με παρηγορούσε που το άκουγα αυτό. Πλέον όμως τα χρόνια έχουν περάσει. Δεν είναι ότι έχω κουραστεί να το ακούω. Αλλά πως γίνεται να συμπεριφέρομαι σαν εκείνον, να κάνω τις κινήσεις που έκανε εκείνος, να μιλάω όπως εκείνος; Λες και δεν είμαι εγώ. Ο εαυτός μου. Δεν λέω με τιμάει πολύ αυτό που λένε ότι του μοιάζω αλλά θέλω να είμαι ο εαυτός μου. Ο πατέρας μου ήταν αυτός που ήταν. Εγώ είμαι ξεχωριστό άτομο. Και να φανταστείτε αυτή η ομοιότητα ξεκίνησε μετά που πέθανε. Πριν πεθάνει δεν είχαμε τόσα κοινά χαρακτηριστικά. Λες και ο πατέρας μου μετά τον θάνατο του ζει μέσα μου. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Είναι αδύνατον. Δεν ξέρω τι άλλο να πιστέψω. Αλλά είμαστε ίδιοι. Πιο ίδιοι δεν γίνεται. Αυτό ήθελα να πω. Ευχαριστώ για τον χρόνο σας!