__________________
1.
Αγαπητη α αμπα,
Τον τελευταίο καιρό έχω τον εξής προβληματισμό και με κάνει να νοιώθω άσχημα. Λοιπόν ποτέ δεν ήμουν ιδιαίτερα κοινωνική, πέρναγα φάσεις στην ζωή μου, υπήρχαν περίοδοι με πολλές παρέες και εξόδους και γέλια αλλά σιγά σιγά ξέκοβα πάντα μετά ξανά από την αρχή με νέα παρέα κτλ... Έχω την εικόνα της κοινωνικής αλλά στην ουσία ποτέ δεν ήμουν απλά τώρα ουτε την εικόνα έχω. πλέον στα 20 (ναι το πάντα παραπάνω αναφερόταν σε 6 παρέες) έχω καταλήξει μόνη. Βαριέμαι τις εξόδους. Στον ελευθερό μου χρόνο σκέφτομαι κάνω όνειρα για διακοπές ψαχνώ συνταγές και πειράματίζομαι, κάνω γυμναστική βλέπω πολλές ταινίες αραία και που κανά βιβλίο άντε για την εξιοπρέπεια μου θα πω ότι προσπαθώ να οργανωθώ στο διαβασμά μου όμως δεν τα πάει καλά, έχω και σχέση από απόσταση π βρισκόμαστε 6 φορέσ τον χρόνο περίπου (με την παρέα του κάνω σχέδια για διακοπές). Αυτή πάνω κάτω είναι η ζώη μ. ούτε κανένα πλ ενδιαφέρον ψαγμένο έξυπνο άτομο είμαι απλά προσπαθώ θα έλεγα στους ρυθμούς μ να δω τι μου αρέσει γενικότεραι. η μεγάλη μ αδελφή δεν είναι έτσι έχει πολλές παρέες και βγένει και είναι έξυπνη και ψαγμένη και όλα όσα δεν είμαι εγώ. Τελικά οι δικοί μου με ρωτάνε γιατί είμαι πλέον κλειστή και γενικά νοίωθω σαν να μου λένε πως θα μετανοίωσω π δεν ζω αυτά τα χρόνια. Πλέον άμα με πίασουν μοναξίες βγένω με καμία φίλη ξεχωριστά για καφέ. Ελπίζω να βγάζουν νόημα τα παραπάνω γτ με κάνουν να νοίωθω άσχημα ενώ εγώ βλέπω την ζωή μ ωραια... έχουν δίκιο; χάνω την ζωή μ; είσαι ευτυχισμένος μόνο άμα είσαι κοινωνικός; όμως άμα είχα δίκιο δεν θα έπρεπε να το αμφισβητώ έτσι δν είναι;- Eleni
Είσαι ευτυχισμένος αν καταφέρεις να καταλάβεις ποιος είσαι, και μετά καταφέρεις να συνδέσεις αυτό αρμονικά με τους γύρω σου. Το πόσο έντονες και κολλητές είναι οι σχέσεις με τους γύρω σου είναι προσωπικό ζήτημα, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Λάθος είναι να προσπαθείς να προσαρμοστείς σε κυρίαρχα καλούπια για να μην είσαι διαφορετικός από τους άλλους.
Αν κατάλαβα καλά εσύ προβληματίζεσαι επειδή οι άλλοι σου λένε να προβληματιστείς. Χωρίς αυτά τα εξωτερικά σχόλια, δε βλέπω να είσαι δυσαρεστημένη από τη ζωή σου. Σιγουρέψου τι συμβαίνει: αναρωτιέσαι επειδή σου λένε να αναρωτηθείς, ή θα ήθελες κατά βάθος να είσαι πιο κοινωνική; Φαίνεσαι σίγουρη, αλλά στο σημείο «η αδερφή μου είναι όλα όσα δεν είμαι εγώ» δείχνεις μια ξαφνική ηττοπάθεια. Πιστεύεις ότι πρέπει να είσαι ψαγμένος και έξυπνος για να έχεις παρέες; Αν ήταν έτσι , πόσες παρέες θα υπήρχαν στη γη;
Είσαι ακόμα μικρή και έχεις μια ζωή μπροστά σου για να πειραματιστείς. Δεν είμαστε μόνο το ένα ή το άλλο, και μη βιάζεσαι να κατατάξεις κάπου τον εαυτό σου από τώρα. Περνάμε διάφορες περιόδους, αλλάζουν οι εξωτερικές συνθήκες, αλλάζουμε κι εμείς. Σε ένα θέμα μόνο θα επιμείνω λίγο, και κινδυνεύω να ακουστώ σαν τη μαμά σου: οργάνωσε το διάβασμα σου στ' αλήθεια, γιατί είναι ωραία η αναζήτηση και ο πειραματισμός, αλλά δεν είναι δικαιολογίες για να μένουν πίσω οι δουλειές σου.
__________________
2.
Αγαπητή Α,μπα. Τον τελευταίο ένα με ενάμιση χρόνο , είμαι ερωτευμένη με κάποιον ο οποίος αραιά και που μου δείχνει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο ότι πιθανόν να ενδιαφέρεται εξίσου για μένα. Αν και όπως προανέφερα , αυτή η κατάσταση επικρατεί εδώ και αρκετό καιρό , δεν ασχολιόμουν καθ'όλη την διάρκεια του διαστήματος αυτού με το πρόσωπό του, καθώς το ενδιαφέρον μου για ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα είχε εστιάσει και κάπου αλλού. Παρ'όλα αυτά όμως μπορώ να πω με σιγουριά ότι αν και δεν έκανα κάτι , δεν σταμάτησα ποτέ να έχω συναισθήματα για εκείνον ανεξάρτητα αν περίμενα κάτι ή όχι. Τον τελευταίο καιρό όμως το θέμα έχει παραγίνει , και η κατάσταση αυτή με κάνει να νιώθω απελπισμένη και ανασφαλής. Βρίσκομαι σε μία φάση πλήρους απόγνωσης για το τι να κάνω και για αυτό φταίει η συμπεριφορά του. Εχω συμπεράνει αρκετές φορές ότι πραγματικά με θέλει, καθώς τα σημάδια που έβλεπα δεν μπορούσαν να με οδηγήσουν κάπου αλλού. Υπήρχαν στιγμές που περάσαμε μαζί κατά τις οποίες ο τρόπος του , η ατμόσφαιρα με έκανε να νιώθω σίγουρη για το τι νιώθει για μένα. Αλλες πάλι φορές απλώς πνίγομαι στις ανασφάλειες εξ αιτίας τις απραξίας του , καθώς δεν μου λέει απολύτως τίποτα. Εχει ζηλέψει όταν με άκουσα να αναφέρω κάποιον άλλο , και από διάφορες αναφορές του ξέρω ότι το θυμόταν πολύ καιρό μετά και ας μην τον είχα ξανά αναφέρει μπροστά του. Τον έχω πιάσει αρκετές φορές να με κοιτάζει και - καθώς πηγαίνουμε στο ίδιο σχολείο- πολλές φορές αγκαλιαζόμαστε όταν βρισκόμαστε τυχαία στον διάδρομο, ενώ γενικά δεν είναι τύπος που φλερτάρει γενικά και πλησιάζει έτσι όλες τις κοπέλες . Παρ'όλα τα σημάδια που πραγματικά ποικίλουν όμως , δεν έχει κάνει ποτέ κάποια κίνηση ώστε να με πλησιάσει ή να μου μιλήσει για το πως πιθανόν να νιώθει για μένα. Αν πραγματικά νιώθει όπως υποψιάζομαι, γιατί δεν μου το λέει; Τι να κάνω ; Να του μιλήσω ρισκάροντας να ξεφτιλιστώ σε περίπτωση που οι θεωρίες μου για τα δικά του συναισθήματα αποδειχτούν απλώς φαντασιώσεις; Να μην κάνω τίποτα και απλώς να περιμένω μία δικιά του πιθανή κίνηση - σενάριο που θεωρώ απίθανο καθώς κατά την δική μου πλευρά δεν πρόκειται να μου ανοιχτεί ποτέ , ή απλώς να το ξεχάσω και να προσπαθήσω να το ξεπεράσω;- Συλβή
Συλβή, οι άνθρωποι δεν κάνουν ερωτικές εξομολογήσεις όπως στις ταινίες. Ειδικά όταν νιώθουν πράγματα που τους εκθέτουν συναισθηματικά, ή που φοβούνται να πουν για να μην γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης. Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς τις σωστές λέξεις, ειδικά όταν δεν ξέρει τι ακριβώς αισθάνεται και θέλει, κάτι που συμβαίνει πάρα πολύ συχνά στους ανθρώπους, για να μην πω ότι είναι αυτό που συμβαίνει συχνότερα. Μια μερίδα ανθρώπων χρησιμοποιεί αυτή την αδυναμία και λέει λόγια μεγάλα αβέρτα, χωρίς να τα εννοεί, επειδή ξέρει την εντύπωση που κάνουν, επειδή δεν λέγονται συχνά.
Οπότε, σε κάθε περίπτωση, μην βασίζεσαι στα λόγια, μην τα περιμένεις, και μην πιστεύεις όλα όσα ακούς. Μην βιάζεσαι επίσης να μιλήσεις, γιατί αλλιώς έχεις κάτι στο κεφάλι σου, όμως αλλιώς θα το πεις, και αφού το πεις, δεν έχεις έλεγχο για το πώς θα το λάβει ο άλλος, πώς θα το καταλάβει, και πώς θα το μεταφέρει σε τρίτους – γιατί είναι πάρα πολύ πιθανό να το μεταφέρει.
Αυτό που περιγράφεις λέγεται φλερτ, και είναι ένα πολύ ωραίο στάδιο, που δεν είναι απαραίτητο να οδηγήσει κάπου. Θυμήσου το, θα σου χρειαστεί για μια ζωή: το φλερτ δεν οδηγεί υποχρεωτικά σε επόμενο στάδιο. Όταν κάποιος σε φλερτάρει, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θέλει κάτι περισσότερο από σένα.
Καταλαβαίνω ότι βιάζεσαι και θέλεις να ξέρεις, εδώ και τώρα, τι σκέφτεται και τι θέλει. Πρέπει να διδάξεις στον εαυτό σου την υπομονή. Ακόμα και αν είχες τρόπο να μπεις στο μυαλό του και να μάθεις τι σκέφτεται, δεν θα είχες εγγύηση ότι την επόμενη μέρα θα σκέφτεται το ίδιο πράγμα. Στάσου λίγο και σκέψου: γιατί είναι τόσο σημαντικό να μάθεις τι σκέφτεται για σένα; Γιατί είναι τόσο σημαντική η σκέψη του για τη δική σου ψυχολογία; Έχεις γράψει ένα κατεβατό για να περιγράψεις ότι μάλλον σε θέλει, αλλά δεν είσαι σίγουρη, και δεν μας λες το πιο σημαντικό: εσύ τι θέλεις από αυτόν; Όπως τα λες, θέλεις να σε θέλει, και όσο δεν το διασφαλίζεις, πνίγεσαι στις ανασφάλειες και βρίσκεσαι σε φάση «πλήρους απόγνωσης». Πλήρης απόγνωση, επειδή δεν ξέρεις τι σκέφτεται κάποιος για σένα; Είναι καλή μέθοδος αυτή για να ζεις τη ζωή σου;
__________________
3.
Υπάρχει κάποιος που να έχει δική του σελίδα στο etsy ή σε κάποιο παρόμοιο site; Θέλω πολύ να ανοίξω το δικό μου αλλά έχω μπερδευτεί με την πολιτική τους και το τι χρειάζεται...πχ πρέπει να έχεις κάποια άδεια; να το δηλώνεις στην εφορία; Τα γράφει κάπως μπερδεμένα στην ιστοσελίδα τους.
Επίσης, όταν βλέπω άτομα στο youtube ή να γράφουν στήλες όπως εσύ καλή ώρα μερικές φορές τους συμπαθώ τόσο πολύ που θέλω να είμαστε φιλες για πάντα και να πίνουμε γρανίτα φράουλα με βότκα και να συζητάμε πως θα ήταν αν είχαμε γεννηθεί σε ψαροχώρι στην Ταϊλάνδη.
Α,μπα πολύ σε καμαρώνω!!- Searching for adventures
Ευχαριστώ πολύ ρε παιδί μου! Για την ερώτηση που κάνεις, δεν ξέρω ποια είναι η απάντηση, και ελπίζω να ξέρει κάποιος στα σχόλια, αλλά υποψιάζομαι ότι πρόκειται για ένα γκρίζο πεδίο που κανείς δεν ξέρει στα σίγουρα αλλά αν θέλεις να είσαι 100% νόμιμη πρέπει να περιμένεις σε εκατό υπηρεσίες για να μαζέψεις χαρτιά που αποδεικνύουν ότι γεννήθηκες, ότι υπάρχεις, και ότι εσύ είσαι εσύ που γεννήθηκες, για να πληρώσεις 40% μαλλιοκέφαλα σε τριάντα τζερεμέδια από τα υποτιθέμενα εκατομμύρια που θα βγάλεις, ώστε να έχεις δικαίωμα να πουλήσεις μια μισή μασημένη τσίχλα.
__________________
4.
Αγαπητή Α, μπα,
μόλις διάβασα το παρακάτω κείμενο και αναρωτιέμαι.. τι γίνεται με εμάς τις λιγότερο. θηλυκές να το πω ; κοπέλες ; Δεν είναι πως δε μ' αρέσει να περιποιούμαι τον εαυτό μου , ίσα ίσα, και την κρεμούλα μου τη βάζω και θα βαφτώ πριν βγω .. αλλά οταν είμαι σπίτι, συνήθως φοράω παλιά φόρμα, γυαλιά μυωπίας και κάτι φαρδύ απο πάνω, κι ούτε βάφομαι, με αποτέλεσμα το θέαμα να μην είναι κ τόσο ..ελκυστικό. Ο λόγος που ρωτάω είναι οτι εχω ακούσει απο άντρες φίλους οτι τους αρέσει η κοπέλα τους στο σπίτι να είναι περιποιημένη (νυχτικάκι, οχι φόρμες) , αλλά και απο παλιά μου σχέση την ατάκα "όταν φοράς τις πυτζάμες μου είναι σα να βλέπω τον εαυτό μου". Εγώ νιώθω μια χαρά και άνετα, αλλά τελικά μήπως πρέπει να αναθεωρήσω ; Μήπως τους ξενερώνω ; Μήπως αν κυκλοφορώ με δαντελένιο νυχτικάκι θα διατηρήσω το μύθο μου καλύτερα κι αυτό βοηθάει εν τέλει τη σχέση ; (το κείμενο δεν είναι λίγο λάθος ; το γράφει και πανεπιστημιακός υποτίθεται. πες κι εσύ γιατί θα τρελαθώ.) ΥΓ: Είσαι φοβερή ! :D-25 και προβληματισμένη
Δεν ξέρω τι να πρωτοπώ.
Ο μύθος του «πραγματικού άντρα» και της «πραγματικής γυναίκας», της αρρενωπότητας και της θηλυκότητας που πρέπει να «κερδηθούν» και δεν είναι αυτονόητες, δεν είναι κάτι άλλο από την ασφυκτική πίεση που δέχονται άντρες και γυναίκες, αλλά κυρίως γυναίκες, για να συμμορφωθούν σύμφωνα με τις επιταγές που οριοθετούν και επιβλέπουν την δραστηριότητα μιας γυναίκας, αλλιώς κινδυνεύει να τιμωρηθεί με απομόνωση και λοιδορία από το κοινωνικό σύνολο. Η επιβράβευση της θα είναι η ύψιστη τιμή, που είναι η αντρική αποδοχή, και αν φερθεί σύμφωνα με τους κανονισμούς, στο μέλλον θα λάβει τη σφραγίδα «κατάλληλη για σύζυγος και μητέρα».
Σύμφωνα με αυτό το κείμενο και την (κυρίαρχη) αντίληψη, οι γυναίκες δεν είναι ακριβώς άνθρωποι, αλλά σχεδόν αντικείμενα, που ο σκοπός ύπαρξης τους είναι να διεγείρουν, να ικανοποιούν και να ανακουφίζουν ανάγκες, φαντασιώσεις και το αντρικό μάτι. Πρέπει να υπόσχονται – μέσα σε πάρα πολύ αυστηρά όρια – σεξ, αλλά στον καθέναν άντρα ξεχωριστά, αλλιώς δεν είναι γυναίκες. Αν δεν είναι γυναίκες, τότε τι είναι, άραγε; Αυτό δεν μας το έχει διευκρινίσει κάποιος ακόμα.
Ο καθένας που θέλει την κοπέλα του να φοράει στο σπίτι νυχτικάκι ή στολή αστροναύτη έχει κάθε δικαίωμα να το θέλει, και να πάει να το βρει. Αν νιώθεις εσύ άνετα βαμμένη με νυχτικάκι μέσα στο σπίτι, μια χαρά, ντύσου και ντιζέζ σε μεσοπολεμικό καμπαρέ του Βερολίνου αν σου αρέσει, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, και προτιμάει ό,τι θέλει, και ελπίζει να βρει τον άνθρωπο που θα έχει τα ίδια γούστα. Κανένα πρόβλημα με αυτό. Πρόβλημα, και μάλιστα μεγάλο, έχουμε όταν κάποιος λέει ότι μια γυναίκα πρέπει να κάνει αυτό, και εκείνο και το άλλο, αλλιώς δεν είναι γυναίκα, και γράφει άρθρα και κείμενα για να νουθετήσει, απειλήσει, και να βάλει στη θέση της όποια γυναίκα δεν γίνεται κόμπος και χταπόδι για να είναι λίγο από αυτό χωρίς να είναι καθόλου από το άλλο. Όχι παιδιά. Αρκετά παλέψαμε με τα αντικρουόμενα μηνύματα για να ευχαριστήσουμε τον καθέναν και όλους μαζί, άσπρισαν τα μαλλιά μας για να βρούμε τη θέση μας στον κόσμο, τώρα θα προσπαθήσουμε να σώσουμε τις επόμενες γενιές.
ΥΓ. Τεράστια πίεση νιώθουν και οι άντρες που πρέπει να έχουν φέτες κοιλιακούς και να ξέρουν από καλή μπριζόλα και χρηματιστήριο, ενώ κυκλοφορούν με τα σκαλπ των αντιπάλων τους στη ζώνη, αλλά δεν έχω δεχτεί ανάλογη ερώτηση ποτέ, τώρα που το σκέφτομαι.
__________________
5.
Αγαπητή Α μπα πως εξηγείς το γεγονός οτι ενω όλες μου οι φίλες μιλούν με πολλές λεπτομέρειες για τις σεξουαλικές επαφές τους, προτείνουν πράγματα μεταξύ τους και γενικά για αυτές είναι καθοριστικό το πόσο καλές είναι οι επαφές τους σε μια σχέση, εγώ απο την άλλη δεν θέλω να τα συζητώ λεπτομερώς και δεν "λυσσάω" τόσο για καλό σεξ? Νομίζω οτι βοηθάει να πω οτι έχω σχέση και μια πολυ ικανοποιητική σεξουαλική ζωή και εννοείται οτι τ συζητούν και μαζί μου, επομένως δεν παίζει κάποιο θέμα ζήλιας ή κάποιο μειονεκτικό συναίσθημα. Ηλικίες 22, δεν ξέρω αν παίζει ρόλο.
To εξηγώ μέσω μιας πολύ απλής παγκόσμιας διαπίστωσης: ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι. Όλες οι φίλες σου δεν είναι όλος ο κόσμος. Έτσι τους αρέσει, και εσένα αλλιώς σου αρέσει. Γιατί να πρέπει να το εξηγήσουμε αυτό; Έχετε άλλη αντίληψη και άλλη σχέση με το θέμα. Ίσως και να επηρεάζει η μία την άλλη, ίσως και όχι. Αν δεν σε φέρνουν σε δύσκολη θέση, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε, και προσπάθησε να μην βάζεις μέσα ούτε ένα ίχνος ανταγωνισμού και σύγκρισης για το ποια στάση είναι σωστότερη, ακόμα και τη στιγμή που δηλώνεις ότι δεν έχεις τέτοια πρόθεση.
__________________
6.
Χώρισα πριν ένα μήνα περίπου από μια σχέση 8 μηνών. Δεν έγινε κάτι συγκεκριμένο ,υπήρχε ενταση στην ατμόσφαιρα τσαντιζόμασταν συχνα και ειχε επικρατησει μια μελαγχολία το τελευταίο καιρό. Εγώ του πα να χωρίσουμε πάνω σε εναν καβγα. Δεν ήθελα να χωρίσω απ τη μια , απ την άλλη η κατασταση δεν ήταν ευχάριστη. Τώρα, απ τη μία χαίρομαι που χώρισα διότι συνειδητοποίησα ότι αυτή η σχέση μου μονοπολούσε το μυαλό, σαν να ταν το πιο σημαντικό πραγμα στη ζωή μου , το οποίο δεν ήταν υγιές ούτε για την ίδια τη σχέση. Επίσης έχω γίνει πιο δημιουργική στον τομέα μου έχω έρθει πιο κοντα με τους συμμαθητές μου απ τη σχολή και νιώθω ωραία γι αυτό.Απ την άλλη κάποιες στιγμες ο φίλος μου μου λείπει πολύ.νιώθω ότι είμαι ακομα ερωτευμένη. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Τη πρώτη βδομάδα ήταν για μενα παρα πολύ δύσκολα . δεν μπορουσα να φάω να κοιμηθω εκλαιγα συνέχεια κτλ. κατέληξα να παίρνω μεθυσμένα τηλεφωνα στα οποια ώς επι το πλήστον ετρωγα χ .Τελικα μιλήσαμε πολιτισμενα.μου παι ότι και γι αυτον είναι πολύ δύσκολο ότι του λειπω ,αλλά τώρα νιώθει πιο ήρεμος.Λέω και γω οκ δεν μπορώ να κάνω κάτι προσπαθω να το αποδεχτω και κάπως να ηρεμίσω. Και την επόμενη βδομάδα αρχίζει αυτός τα μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα τύπου είμαι πολύ ερωτευμενος,σ αγαπω ,μου λείπεις ,δεν ξέρω τι να κάνω.Βρισκόμαστε απο κοντα του λέω ΄ότι θέλω να ξαναπροσπαθησουμε μου λέει ότι δεν ξερει αν μπορει να χει σχεση τωρα.βρισκομαστε αλλες δυο φορές που εγω είμαι μεθυσμενη και τον παιρνω τηλ και του λεω να ρθει.μετα όμως δεν ξαναμιλαμε για μια βδομαδα περίπου.Και εγω το αποδεχομαι ότι παει τελειωσε,γιατι νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω και κάτι άλλο στη τελική και ειμαι αρκετα καλα παραδόξως.. αν και συνεχίζει να μου λείπει ανα στιγμες ,αλλά δεν νιώθω ότι τον χρειάζομαι..Γενικά είμαι οκ και διατηρω μια ηρεμία..Μέχρι που την δευτέρα τον παίρνω τηλέφωνο για να δώ πως είναι χωρις καμία προσδοκία όμως,το κλείνουμε και είμαι οκ.και όλη την υπόλοιπη μέρα είμαι οκ.και το βράδυ αυτος με ξαναπαίρνει. και απο τότε μεχρι και σήμερα μιλάμε σχεδον κάθε μέρα με δική του πρωτοβουλία.Και σήμερα εγω του λέω ότι δεν είναι καλό να μιλάμε και καλύτερα να μην το κάνουμε.Και μου λέει ότι έχω δίκιο αλλά του λείπω πάρα πολύ και του ναι πολύ δύσκολο..Τον ρωτάω αν θέλει κάτι απο μένα και μου λέει ότι δεν ξέρει.Τον ρωτάω αν ό στόχος του είναι να με ξεπεράσει και μου λέει μάλλον ναι..
Τότε γιατί μου λέει ότι του ναι δύσκολο και ότι του λείπω? Σημαντικές πληροφορίες που δεν έγραψα έχουμε 8 χρόνια διαφορά,εγώ είμαι 21, όποτε είμαστε σε αρκετα διαφορετική φάση και αυτό για εμένα μπορεί να μην παίζει ρόλο αλλά γι'αυτόν να έχει βαρύτητα.Είναι η πρώτη σχέση που ένιωσα τόσο συνδεδεμένη με τον αλλον και είναι ο πρώτος μου χωρισμός ,οπότε ίσως γι αυτό το αναλύω τόσο και φλυαρώ χωρίς νόημα. Απλά τώρα νιώθω κάπως πιο αποστασιοποιημένη αλλά παράλληλα ακόμα θέλω τον πρώιν φίλο μου.Και σκέφτομαι ότι αν ημουν έτσι στη σχέση μου τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα γιατί συνειδητοποιώ ότι εγώ κυρίως εφερνα τη τσαντίλα και τη γκρίνια.Και χαίρομαι που χώρισα γιατί αλλιώς μαλλον δεν θα το συνειδητοποιούσα ποτε...Και θέλω πάλι να ξαναπροσπαθήσουμε ..αν και παλι μπορεί να πάει χαλια και εγώ να αναπτύξω μια ολίγον εξαρτημενη συμπεριφορα..Αλλα το θέμα δεν είναι αυτό γιατι η πιθανοτητα να τα ξαναβρούμε μπορεί τελικα να μην υπάρχει καν.Το θέμα είναι, να πώ για άλλη μια φορα ότι τελειώσε και να αγνο ήσω καθε θολή κινηση που μπορει να γίνει απ τον πρώιν μου ,και να απαγορέψω στον εαυτό να πράξει αντίστοιχα.;Ή να το αφήσω να κυλίσει κατα μία έννοια και ότι συμβεί; To πρόβλημα είναι ότι όταν μιλάμε μου δημιουργείται μια ελπίδα ..η οποια καταλήγει να με ενοχλεί.
Χώρισες μετά από οχτώ μήνες χωρίς να γίνει κάτι συγκεκριμένο, πάνω σε έναν καβγά, ενώ δεν ήθελες να χωρίσεις, αλλά μετά ήθελες, και αυτός πήρε τηλέφωνο και έκλαιγε και εσύ όχι, δεν, και μετά αυτός είπε ότι δεν ξέρει και εσύ είπες πως όχι άλλο ήθελες και θέλεις και αυτός, εε, είπε ότι δεν, και μετά πήρες τηλέφωνο και μετά ήθελες αλλά δεν ήθελες και μετά είπε όμως καλά, είναι καλά, και παράλληλα τον θέλεις αλλά καλύτερα γιατί συνειδητοποιείς και αυτός είπε ότι καλύτερα να μην του λείπεις αλλά γιατί όχι;
Αν ένιωθες τόσο συνδεδεμένη και ήταν τόσο σημαντική σχέση δεν θα χώριζες χωρίς να θέλεις να χωρίσεις πάνω σε έναν καβγά επειδή υπήρχε μια μελαγχολία, γενικώς, στον αέρα. Η συνέχεια μετά από αυτό το μπάχαλο είναι ένα αναμενόμενο μπάχαλο. It ain't over till it's over, λέει το τραγούδι, και θα το ζήσεις στο πετσί σου.
__________________
7.
Όταν διαβάζω ένα βιβλίο και ο ήρωας ετοιμάζεται να κάνει βλακεία, το κλείνω και το διαβάζω αργότερα. Το παθαίνεις και εσύ?
Εγώ διαβάζω με τριπλάσια ταχύτητα για να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται η δουλειά γιατί δεν αντέχω το βασανιστήριο. Είναι, όπως φαίνεται, ανάλογα με το χαρακτήρα του καθένα!
__________________
7.1 H παρακάτω ερώτηση – που δεν είναι και ερώτηση – δεν έχει τίποτα το κατεπείγον, αλλά ταυτίστηκα τόσο πολύ που δεν μπόρεσα να αντισταθώ:
Γεια σου Άμπα και από μένα!
Κάθε φορά που έρχεται το καλοκαίρι και κάθε φορά, που τελειώνει το καλοκαίρι, μου κάνουν συνεχώς το ίδιο σχόλιο: <<δεν μαύρισες>> ή <<δεν πήρες χρώμα>> ή <<έκανες τόσα μπάνια στη θάλασσα και όμως χρωματάκι δεν πήρες>>. Συνήθως χαμογελάω συγκαταβατικά και το προσπερνάω ή απαντάω: <<μέχρι τόσο μαυρίζω όσα μπάνια και να κάνω, δεν πάει παραπέρα>>. Μετά ακολουθεί το σχόλιο <<μάλλον δεν ήσουν αρκετά στον ήλιο>>. Λες και το να κάνει κανείς ηλιοθεραπεία με τις ώρες, είναι ακίνδυνο. Βαριέμαι πολύ αυτού του είδους τα σχόλια, τα οποία γίνονται με τέτοιο εμμονικό τρόπο, κάθε καλοκαίρι και τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, ακούγονται, σαν να υπάρχει κάποιος αόρατος, καλοκαιρινός διαγωνισμός, για την απόκτηση του <<πολυπόθητου>> μαυρίσματος. Τί μανία είναι αυτή με το βαθύ μαύρισμα; Και τι μανία είναι αυτή, να σχολιάζουν το πόσο δεν μαύρισε κάποιος;
Τώρα βέβαια που θα διαβάζεις την ερώτηση αυτή, θα έχουμε αλλάξει εποχή και θα βαδίζουμε προς το χειμώνα...
-μαύρη μπύρα-
Αχ, μαύρη μπύρα, μίλησες μέσα στην καρδιά μου. Δεν περνάει καλοκαίρι που δεν το ακούω αυτό. Είναι σχεδόν τραυματικό, από τα παιδικά μου χρόνια, που δεν κοιτάγαμε και αντηλιακά και τέτοια. Τα σχόλια έρχονται από ανθρώπους που δεν σε ξέρουν και δεν ενδιαφέρονται να σε μάθουν, αλλά θέλουν να σου πουν πάση θυσία ότι αποκλείεται να πέρασες καλά στις διακοπές, επειδή δεν ψήθηκες. Είναι το ένα ταυτόσημο με το άλλο, δεν πα να λες εσύ ότι καίγεσαι με το παραμικρό, ότι δεν σου αρέσει ο ήλιος, ότι πας στις 7 για μπάνιο – αν τα κάνεις όλα αυτά, δεν διασκέδασες, γιατί διασκέδαση στο ελληνικό καλοκαίρι είναι το αργό ψήσιμο στον ήλιο με λάδι. Είναι σχεδόν κοροϊδευτικό: αν δεν μαύρισες, τι πήγες να κάνεις;
Οι ίδιοι άνθρωποι είναι που σε ρωτάνε τα καλοκαίρια τις Δευτέρες τι έκανες το Σαββατοκύριακο. Αν δεν πεις «πήγα για μπάνιο» είναι σα να είπες «αλείφτηκα με τριμμένα γυαλιά και έσβηνα φωτιές με τις πατούσες μου». Τις Παρασκευές σε ρωτάνε αν θα πας για «κανένα μπανάκι» και αν πεις ότι θα κάτσεις στα αβγά σου επειδή κάνει ζέστη, σε κοιτούν με οίκτο, σα να είσαι παραιτημένος από τη ζωή, γιατί την Δευτέρα δεν θα μπορείς να πεις ότι «πήγες για μπανάκι», που σημαίνει ότι ήσουν τέσσερις ώρες στο αυτοκίνητο για να πιεις έναν πανάκριβο φραπέ ενώ ψήνεσαι στον ήλιο (αυτό είναι και το νόημα άλλωστε.) Το μαύρισμα είναι απόδειξη ότι είχες την πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου με στόχο τη διασκέδαση, απόδειξη ότι έχεις αυτοκίνητο/μέσο/τρόπο να φτάσεις στη θάλασσα και να πιεις φραπέ, άρα έχεις λεφτά για να διασκεδάσεις, άρα πάνε καλά τα πράγματα στη ζωή σου, άρα αν δεν μαύρισες με λίγα λόγια είσαι μια αποτυχία.
Και τα «μπανάκια» μας αρέσουν, και οι φραπέδες μας αρέσουν, αλλά δεν μαυρίζουμε, δεν θέλουμε να μαυρίσουμε, και δεν μας νοιάζει πόσο έχει μαυρίσει ο καθένας. Υπάρχουμε κι εμείς που όταν έχει καύσωνα στην πόλη προτιμούμε να κατεβάζουμε παντζούρια, να ανάβουμε το κλιματιστικό, και να βλέπουμε ταινίες στην ωραία ησυχία. Ευτυχώς που είμαστε κι εμείς, γιατί έτσι έχει λιγότερο κόσμο στην παραλία, και ένας λιγότερος στην τίγκα παραλία είναι μεγάλη υπόθεση.
σχόλια