ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είχα εργαστεί για ένα διάστημα σε ένα κατάστημα. Τις πρώτες δύο μέρες ένιωθα υπέροχα και είχα ξεκινήσει με την καλύτερη ψυχολογία. Γνώρισα τις κοπέλες που δουλεύαμε μαζί και μιλούσαμε όποτε υπήρχε χρόνος ελεύθερος για να περάσει ευχάριστα η ώρα. Όλα ωραία , όλα καλά. Την τρίτη περίπου μέρα εμφανίζεται μια κοπέλα στη θέση κάποιας άλλης και εκεί ξεκίνησαν τα προβλήματά μου. Ηδη η πρώτη ματία που μου έριξε ήταν πλάγια και ο τρόπος που με προσέγγισε ήταν παγερός και απότομος "Γεια σου ειμαι η ταδε και δουλευω 3 χρόνια εδώ". Της συστήθηκα παρά τον αγενέστατο τρόπο της και απλά σκέφτηκα πως θα την αγνοήσω για να μην μαυρίσω τις μέρες μου. Όμως αυτή είχε καλές σχέσεις με ανώτερους κι άρχισε να δηλητηριάζει γενικότερα τον κόσμο γύρω μου και να βάζει λόγια για μένα. Απόρησα γιατί συνέβαινε όλο αυτό, χωρίς να δώσω κάποια δικαίωμα (ίσως το γεγονός ότι έχω καλή εμφάνιση να την ενόχλησε). Το θέμα είναι ότι ζήτησε να με μεταφέρουν σε άλλο σημείο (μάλλον δεν της άρεσε η παρουσία μου μέσα στα πόδια της...) κι έτσι κι έγινε. Εγώ προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως δεν πειράζει και αυτά συμβαίνουν, πώς θα έπρεπε απλά να φροντίσω να κάνω σωστά τη δουλειά μου και πώς δεν πρέπει να αφήσω αυτό το περιστατικό να μου ρίξει την ψυχολογία. Εντω μεταξύ όποτε μου απηύθυνε το λόγο η χροιά και το ύφος της φωνής της ήταν υποτιμητικά απέναντί μου και τα σχόλια που έκανε ήταν του τύπου "καλά αφού δούλευες αλλού τόσα χρόνια εκεί γιατί έφυγες και ήρθες εδώ?". Στη συνέχεια ήρθε ένας υπεύθυνος και μου είπε πώς καλύτερα θα ήταν να επέστρεφα στο σημείο που βρισκόμουν στην αρχή και απορούσε ποιός μου είπε να αλλάξω θέση. Εγω ήμουν χαμογελαστή και του απάντησα πώς βεβαίως και δεν υπάρχει πρόβλημα. Η κοπέλα ήρθε προς το μέρος μας κι επέμενε πώς όχι, είναι λάθος η άποψη του υπεύθυνου και θα πρέπει να μείνω εκεί. Λοιπόν, στη συνέχεια δεν αντεξα αυτήν τη συμπεριφορά και κάλεσα ανώτερο στέλεχος που μου επιβεβαίωσε πως μπορώ να παραμείνω στην αρχική μου θέση. Από εκείνη την ώρα είχα ανοίξει πόλεμο παρά τη θέλησή μου. Το θέμα είναι ότι μου έκανε τη ζωή δύσκολη, συνεχώς μιλούσε πίσω από την πλάτη μου και με κατηγορούσε, με λάσπωνε σε όλους κι αντιμετώπιζα αρνητικές συμπεριφορές χωρίς να έχω προκαλέσει κάποιο ουσιαστικο πρόβλημα. Δηλητηρίαζε τους πάντες και με έκανε να νιώθω σαν παρίσακτη. Γενικά βίωνα συμπεριφορές τραμπουκισμού, γεγονός που μου έκανε εντύπωση, αφενός λόγο της ηλικίας της-23 χρονών(όχι πλέον έφηβη), κι αφετέρου λόγο του ότι όπως προείπα δεν είχα προκαλέσει ουσιαστικό πρόβλημα. Σε συζητήσεις της με άλλα άτομα είχα ακούσει ότι είχαν έρθει με τη μητέρα της από Ουκρανίαμ ότι είχαν προβλήματα μεταξύ τους και συχνά καυγάδιζαν καθώς κι ότι οι γονείς της ήταν χωρισμένοι-ίσως αυτό να είχε αντίκτυπο στη συμπεριφορά της. Το αποκορύφωμα ήταν όταν έφτασε στο σημείο να με σχολιάζει χαιρέκακα πίσω από την πλάτη μου την ώρα που εξυπηρετούσα τον κόσμο και να μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Ειλικρινά η ψυχολογία μου είχε πιάσει πάτο και είχα φτάσει στο σημείο να θέλω να φύγω. Στην πράξη βέβαια, δεν αντιδρούσα γιατί η συγκεκριμένη θέση ήταν πρόσκαιρη και προσπαθούσα να κάνω υπομονή αν και ένιωθα τρομερή αδικία μέσα μου. Εντω μεταξύ κάθε φορά που της μιλούσα πείραζε τη μύτη της ή τα μαλλιά της, έβηχε και απεύφευγε να με κοιτάζει στα μάτια. Δεν ήξερα πώς να την αντιμετωπίσω. Αυτό που με ενοχλούσε ιδιαίτερα ήταν ότι δηλητηρίαζε τους ανθρώπους γύρω μου με συνέπεια να δημιουργεί αρνητικό κλίμα απέναντί μου. Η απορία μου σε όλο αυτό είναι πώς εντιμετωπίζεις τέτοιους ανθρώπους που δρούν κατά αυτόν τον τρόπο κι εσύ καλώς ή κακώς αντιλαμβάνεσαι όλη την υποβόσκουσα κατάσταση, αλλά δεν μπορείς να κάνεις εμπρακτα κάτι γιαυτό, διότι θεωρείς ότι πιθανόν ρίχνεις λάδι στη φωτιά?