ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα, έστειλα ευχές σε μία κοπέλα. Αυτή η κοπέλα μου άρεσε αλλά είναι αρκετά εσωστρεφής και γενικά δεν λέγαμε πολλά πολλά, αφενός επειδή είναι κλειστός χαρακτήρας και αφετέρου δεν το επέτρεπαν οι συνθήκες. Ωστόσο εγώ το προσπαθούσα αλλά όχι πολύ γιατί δεν ήθελα να την φέρνω σε δύσκολη θέση και το σεβόμουν αυτό. Μου είχε πει, ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας της και να μην το παίρνω προσωπικά. Το καταλαβαίνω γιατί είμαι κι εγώ κλειστός χαρακτήρας. Γνωριστήκαμε στην δουλειά, εκείνη πελάτισσα κι εγώ υπάλληλος. Κάποια στιγμή στην δουλειά, ήρθαμε αρκετά κοντά (επικοινωνιακά) και τότε σκέφτηκα να της ζητήσω το facebook ή το τηλέφωνο. Με πρόλαβε όμως εκείνη και μου ζήτησε το facebook. Της το έδωσα και με πρόσθεσε. Παρόλα αυτά, δεν έχουμε μιλήσει ποτέ απο εκεί. Δεν αποπειράθηκα να το κάνω, διότι βλεπόμασταν σχεδόν καθημερινά στην δουλειά και ίσως να της ζητούσα από κοντά αν θα ήθελε να βγούμε αλλά μονάχα όταν θα ήμασταν οι δυο μας. Από την άλλη λόγω του χαρακτήρα της ίσως η ίδια να προτιμούσε μέσω facebook. Πλέον δεν εργάζομαι εκεί, εδώ και δύο μήνες περίπου. Έκτοτε, δεν την έχω δει καθόλου, ούτε έχω μιλήσει ποτέ μαζί της αλλά ούτε έχω μάθει νέα της από τρίτους. Σήμερα ήταν η πρώτη φορά που της μίλησα και μου απάντησε σχετικά άμεσα. Απάντησε πολύ ευγενικά και όχι μονολεκτικά όπως περίμενα, η οποία απάντηση ήταν συνοδευμένη από μία χαμογελαστή φατσούλα με κλειστά μάτια (λέει κάτι αυτό;). Εδώ και λίγη ώρα σκέφτομαι τι να κάνω. Κοιτάζω και ξανακοιτάζω και διαβάζω και ξαναδιαβάζω, το μήνυμά της, να της μιλήσω; ή να μην της μιλησω; Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω κι εγώ ακριβώς τι αισθάνομαι, διότι με αποθάρρυνε ο χαρακτήρας της και δεν ήλπιζα σε κάτι και μπορεί κάπως να μου έχει περάσει αυτό. Αν όμως έδειχνε κάποιο ενδιαφέρον από την πλευρά της, θα το συνέχιζα. Απλά δεν θέλω να την ενοχλήσω, μπορεί να είναι και λιγάκι νευρικός χαρακτήρας και φοβάμαι :P.