Εγω και Αυτος

Γεια σας ! Θελω να σας πω και τη δικια μου ιστορια γιατι χρειαζομαι πρααγματικα μια συμβουλη.. τι πρεπει να κανω επιτελους. Ειμαι 1η Λυκειου και αυτος 3η Γυμνασιου . Ειναι κουμπαροι μας (ο μπαμπας μου εχει βαπτισει τον μικρο του αδερδο). Και ερχονται καποιες φορες σπιτι μας (γιατι μενουν στο Αγρινιο). Απο τη πρωτη στιγμη που τον ειδα τον ερωτευτηκα και δε θελω να πω πολλα για να μη καταντησω κινικη.. απλα τον ΕΧΩ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ.... δλδ δε μπορω να τον βγαλω απο το μυαλο μου εδω και 1.5 χρονο... τον σκεφτομαι παντα, κλαιω κ.λ.π. Τη πρωτη στιγμη ενιωσα πως υπηρξε κατι μεταξυ μας, οτι ειχαμε μια επικοινωνια (δλδ καναμε παρεα, καθομασταν κοντα, μιλουσαμε περισσοτερο, με χαϊδεψε στο γονατο, το μαγουλο, μου χαμογελουσε, μου εκανε ματια...) Με λιγα λογια περνουσα απλα απιθανα μαζι του !! Ενιωθα πως δεν θελω τπτ αλλο απο το να ειμαι συνεχεια μαζι του.. (αυτα εγιναν ενα χρονο πριν, δλδ : τριτη εγω και δευτερα γυμνασιου αυτος) Τα συναισθηματα μου ειναι πολυ πιο εντονα απλα δε θα τα πω ολα για να μπω κατευθιαν στην ουσια... Φετος ξανα ηρθαν στις διακοπες των Χριστουγεννων και πιστευα πως δε θα νιωθω σχεδον τπτ επειδη το καλοκαιρι ειχα σχεδον σταματησει να τον σκεφτομαι.. ομως οταν τον ξανα ειδα για 2η φορα συνειδητοποιησα ακριβως το αντιθετο.. τα συναισθηματα μου ηταν πιο δυνατα απο πριν και καταλαβα αμεσως πως ημουν πιο ερωτευμενη απο ποτε.... ομως δε μπορουσα να ειμαι διπλα του.. οχι.. γιατι μια στο τραπεζι, μια να παιξει λιγο με τα αδερφια μου κ.α. και οταν πηγαινα κοντα εφευγε (τουλαχιστον αυτο εδειχνε) και ειμαι απελπισμενη γιατι θελω σα τρελη να του πω τι νιωθω αλλα δε θελω να τα καταστρεψω ολα.. δε θελω να χαλασω εστω τη φιλια που εχουμε.. δε θελω να τον τρομαξω.. οταν εφυγε εκλαιγα πανω απο 2 ωρες.. δε μπορουσα να σταματησω.. ακομη θελω να του το πω αλλα φοβαμαι πολυ.. και για αυτο ακριβως θελω τη συμβουλη σας !! Τι πιστευετε οτι πρεπει να κανω δηλαδη ?? Να το αφησω ή να το παλεψω ??? Γεωργία.

Fraulitsa

12.1.2017 | 08:23

Γεωργία μου; Κάτσε διάβασε για το σχολείο αγάπη μου και άσε τους έρωτες με τον κουμπάρο... Σε θερμοπαρακαλώ. Έχεις χρόνο για ρομάντσα και άντρες όταν θα μεγαλώσεις ακόμα λίγο. Είστε ακόμα παιδιά και περισσότερο αυτός, αφού λες ότι όλο αυτό ξεκίνησε όταν ήσασταν 14 και 15 και ότι καθόταν να παίξει με τα αδέρφια σου... Έλεος. Παίξετε ακόμα.Καταλαβαίνω ότι υπάρχει μέσα σου αυτό το διάστημα ένα τρελό κοκτέηλ ορμονών της εφηβείας και όλα αυτά τα αθώα "μου χάιδεψε το γόνατο και το μάγουλο, μου έκανε ματάκια" είναι πολύ συνασπαστικά γιατί τα κάνεις για πρώτη φορά και δεν έχεις άλλη σύγκριση, αλλά προσπάθησε να συγκεντρωθείς στη ζωή σου και στο σχολείο σε παρακαλώ. Δεν πρόκειται ούτως ή άλλως οι οικογένειές σας να σας αφήσουν να έχετε κάτι μεταξύ σας σε αυτή την ηλικία και γιατί είστε μικρά και επειδή γνωρίζονται και δεν θα ρισκάρουν να επιτρέψουν μια εφηβική ανώριμη σχέση, που μπορεί να χαλάσει ανα πάσα στιγμή. Οπότε μην γίνεσαι τζάμπα ρεζίλι λεγοντάς του το οτίδήποτε. Θα υπάρξει αμηχανία και μεταξύ σας και στις οικογένειές σας αν πει στους δικούς του τι του εκμυστηρεύτηκες. Και να του το πεις, τι περιμένεις να γίνει; Να σου δηλώσει και αυτός τον μεγάλο του έρωτα και να το σκάσετε παρέα; Τι ακριβώς θέλεις να παλέψεις; Ρισκάρεις πολλά, να ξέρεις. Σταμάτησε επίσης να κλαις για κάτι τέτοιο΄. Καταλαβαίνω ότι πιέζεσαι από ένα συναίσθημα που έχεις μέσα σου και δε μπορείς να εκφράσεις, αλλά είναι αυτό και ένα μάθημα ζωής, ότι δε μπορούμε να λέμε πάντα αυτό που μας κατεβαίνει στο κεφάλι χωρίς να αναλογιζόμαστε τις συνέπειες, την αντίδραση του άλλου και το τι μπορεί να συμβεί μετά. Μεγαλώστε ακόμα λίγο και αν ακόμα σου άρέσει εκεί στα 18-20, θα δούμε. Το πιθανότερο είναι να σου φύγει πάντως και να το θυμάσαι σαν μια ευχάριστη αθώα εφηβική ανάμνηση. Αν θες να ρωτήσεις κάτι ακόμα, γράψε ελεύθερα.

| Μόνιμος σύνδεσμος