ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσφατα μια κοπέλα που έχει το ίδιο σύνδρομο έκανε ένα πολύ αισιόδοξο ποστ,κανε μια αναζήτηση.Για το ocd νομίζω πως υπάρχει αγωγή και γενικά μπορείς να το ελέγξεις.Ασχημάντρα,μιλάς για το Attemberg,πολύ ωραία ταινία,δείχνει έναν ψύχραιμο τρόπο αντιμετώπισης του θανάτου,χωρίς υπερβολές.Γενικά θα συμφωνήσω μαζί σου,αλλά το θέμα είναι σε ποια κατάσταση είναι ο/η εξομολ. και όχι τόσο τι μπορεί να σκέφτεται ο περίγυρος.

δεν είμαι ούτε ειδικός ούτε κάποιος γνώστης περί του συνδρόμου που αναφέρειςΠάντως έχοντας παρακολουθήσει μια πολύ ωραία ταινία του Μουρίκη που με την κόρη του είναι κάπου μετανάστης, δεν μου φάνηκε κάτι περίεργο να έχει η κόρη του που υποτίθεται έπασχε απο το σύνδρομο asperger που λές, όσο δέ για το OCD νομίζω αυτό εννοούν οι αμερικάνοι ώς περιγραφή της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής, κοινώς διάφορες μικρές εμμονές, πχ να είναι αυτό εκεί και το άλλο στην θέση του και διάφορα άλλα τέτοια μικροπράματα.ειλικρινά σου μιλάω σαν τρίτος, δεν θα νόμιζα οτι θα έπρεπε να έχεις και κάποιον λόγο να νιώθεις άβολα για τα έτσι και τα αλλιώς τα δικά σου, τώρα απο κει και πέρα δεν είσαι και η μόνη που προτιμάει την ησυχία της και την ηρεμία της με καλή παρέα ,όμορφα και ωραία. Αυτο το νταβαντούρι, το άγχος η αγωνία ,η τρεχάλα κάθεμέρα ,ανθρώποι μεστην βιασύνη να τρέχουν να προλάβουν,δουλειές,χαρτιά,διεκπεραιώσεις , όλοι αυτοί θαρρώ μονάχα την στιγμή που θα μπούν στο σπίτι τους θα φτιάξουν ενα καφεδάκι, ίσως ανάψουν και ενα τσιγαράκι, βγάλουν και τα παπούτσια και αράξουν σε κανα καναπεδάκι να ξεπιαστούν πριν τσιμπολογήσουν ενα κατιτίς πρόχειρο απ οτι περισσεύει.Εχουν γίνει γρήγοροι οι ρυθμοί της ζωής πολύ, μάλλον εμείς το έχουμε κάνει έτσι αλλα τέλοσπάντων, δεν έχεις άδικο πάντως.