ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικότερα πάντοτε είχα μια προτίμηση στους μεγαλύτερους άνδρες. Θεωρώ πως ίσως να φταίει η κάποια έλλειψη πατρός. Γνώρισα έναν άντρα λοιπόν πριν κάποιους μήνες.Δεν έχουμε κοινούς γνωστούς τον γνώρισα εντελώς τυχαία. Βγήκαμε μερικές φορές χαλαρά κ βρεθήκαμε και στο σπίτι του και σπίτι μου άλλες μερικές. Κάποιες από αυτές τις φορές προχωρήσαμε κι ερωτικά αλλά μόνο στα προκαταρκτικά, μιας κι εγώ δεν έχω ολοκληρώσει ακόμη. Από την αρχή μου είχε πει πως τον φοβίζει η διαφορά ηλικίας μας αφού δεν του είχε ξανά τύχει με τόσο νεότερη. Παρόλα αυτά υπήρχε συμπάθεια ανάμεσα μας κ απ τις δυο μεριές κι εκτίμηση κ σεβασμός. Αυτές τις μέρες μου είπε ότι δεν μπορεί να το βρει λογικό το να είμαστε μαζί ως ζευγάρι. Λέει όσο κι αν δε το θέλει τον νοιάζει τι θα πουν οι τρίτοι, τ θα πει ο κόσμος. Δε μπορεί να δεχτεί το γεγονός οτι θα βγαίνουμε έξω σαν κανονικό ζευγάρι. Ντρέπεται με λίγα λόγια για αυτην την διαφορά ηλικίας μας. Από την άλλη δε θέλει να είμαστε μαζί μόνο κ μόνο για σεξ κ τιποτε άλλο, όσο ωραία κ να ήταν όταν κάναμε προκαταρκτικά. Λέει δε μπορεί να το κάνει αυτό μαζί μου διότι δεν είμαι τέτοια κοπέλα, κατά τη γνώμη του, μόνο για ξεπέτες δηλαδη. θα ήθελε πολύ να έχει μια όμορφη ολοκληρωμένη σχέση μαζι μου, αν δεν ήμουν τόσο μικρότερη. Επιπλέον θεωρεί πολύ μεγάλη ευθύνη το να είναι ο πρώτος μου(που τελικα δε θα ναι). Εγώ ομως τον θελω αρκέτα. Δεν με ενοχλεί η γνώμη των άλλων (μάλλον λόγω επιπολαιότητας κ ''νιότης'' :P) θα ήμασταν υπέροχα μαζί αλλά από ότι φαίνεται δε μπορεί να το δεχτεί. έχω στενοχωρηθεί αρκετά με αυτό το θέμα γιατί υπάρχει χημεία κ δν υπερβάλω. Τι να κάνω; Σίγουρα δν υπάρχει λόγος να προσπαθήσω να του αλλάξω γνώμη. Πως να σταματήσω να στενοχωριέμαι σχετικά μ αυτό το θέμα; Είμαι 19 και είναι 32Συγγνώμη για το σεντόνι.