__________________
1.
Γεια σου α, μπα
Εδώ και λίγους μήνες βλέπω μία ψυχίατρο ψυχαναλύτρια γιατί έχω προβλήματα άγχους. Πριν δύο εβδομάδες μου είπε ότι καλό θα ήταν να πάρω κάποια ήπια αντικαταθλιπτικά για να με βοηθήσουν όσο συνεχίζουμε τη θεραπεία. Τα πήρα. Ok, όταν το έμαθε η μαμά μου το μετάνιωσα την ίδια στιγμή γιατί το πήρε απίστευτα βαριά κι είδα κι έπαθα να την καθησυχάσω, αλλά είναι η μαμά μου και είναι λίγο περίεργη και anyway δεν με απασχολεί και πολύ.
Πριν λίγες μέρες όμως, το είπα και σε μία φίλη μου. Της εξήγησα πως λειτουργούν και τι κάνουν και όλα καλά. Αλλά στην πορεία της συζήτησης (εκεί που λέγαμε ότι όλοι έχουν προβλήματα κλπ) λέει «νομίζω πως το όριο είναι μία λεπτή γραμμή». Δεν εννοούσε κάτι κακό για μένα (άλλωστε είναι ο πιο καλοπροαίρετος άνθρωπος που ξέρω και γενικά είναι πολύ ανοιχτή και δεκτική σε όλα), εγώ όμως σκέφτηκα μήπως θα νομίσει ότι είμαι τρελή πχ. Που το ξέρω ότι δεν είμαι αλλά νιώθω ότι υπάρχει αυτό το στίγμα προς τους ανθρώπους με ψυχικές διαταραχές ενώ αν ας πούμε κάποιος έχει πρόβλημα στο συκώτι και παίρνει φάρμακα όλα καλά αλλά ο εγκέφαλος είναι ταμπού.
Θα μου πεις, τώρα το κατάλαβες; Όχι αλλά τώρα άρχισα να το νιώθω. Και, βασικά, δεν έχω ερώτηση, απλά ήθελα να πω ότι δεν είναι κάτι τρομερό ούτε κακό όλο αυτό και όπως έχεις πει κι εσύ, ο ψυχολόγος δεν είναι η τελευταία λύση, είναι η καλύτερη λύση. Και πρέπει επιτέλους να τα ξεπεράσουμε αυτά τα ταμπού και τις προκαταλήψεις γι αυτό πρέπει να μιλάμε και να λέμε περισσότερα για να αρχίσουμε να συνηθίζουμε στην ιδέα όλων αυτών.
Αυτό. Δεν έχω ερώτηση
Και ένα ευχαριστώ γιατί με έχεις βοηθήσει αρκετά σε διάφορες φάσεις
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν έκανες ερώτηση, αλλά υπάρχει κάτι που θέλω να πω. Όταν κάποιος νιώθει ευάλωτος για κάποιο θέμα, δεν είναι υποχρεωτικό να πρωτοστατήσει και να το συζητά με άλλους για να σπάσει το ταμπού, σα να είναι κάπως χρέος του. Η νοοτροπία και το στίγμα είναι πασίγνωστα σε όλους μας. Όποιος δεν θέλει να ακούσει τις διάφορες αναμενόμενες ανοησίες για το θέμα που αντιμετωπίζει, νομίζω ότι είναι καλύτερο να μην το αναφέρει. Ειδικά όταν βρίσκεται εντός της διαδικασίας.
Σε σένα αυτό εφαρμόζεται στη μαμά σου. Δεν λες πώς το έμαθε, αλλά για να λες ότι «το μετάνιωσα την ίδια στιγμή» θα πει ότι δεν το έμαθε από ατύχημα, εσύ της το είπες. Επειδή την θεωρείς περίεργη, μάλλον κάπου περίμενες την αντίδραση της. Μην λες προσωπικά πράγματα σε ανθρώπους ελπίζοντας να βγάλουν τον καλύτερο δυνατό εαυτό τους. Το πιο πιθανό είναι να βγάλουν τον συνηθισμένο τους εαυτό, και θα απογοητευτείς.
Κατά τα άλλα μπράβο για όλα.
__________________
2.
Αγαπητή α, μπα,
Προσπάθησα να σου στείλω ξανά ερώτηση, ωστόσο μπερδεύτηκα δεν ήξερα τι ήταν αυτό που ήθελα να πω και κάνω ξανά την προσπάθεια. Είμαι 23 χρονών και πριν από περίπου δεκατρία χρόνια η μητέρα μου πέρασε αγχώδη κατάθλιψη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, είτε γιατί δεν μπορούσε είτε γιατί συγκριτικά με την ασθένεια της τα θεωρούσε ασήμαντα, να ασχοληθεί με τα δικά μου θέματα. Ναι το να ασχοληθεί με το τι θα φορέσω αύριο εγώ στο σχολείο είναι ασήμαντο για μια γυναίκα που στα 35 της δεν μπορούσε από τις ζαλάδες ή φοβόταν κάποιες άλλες φορές να περπατήσει κ να πάει στο μπάνιο. Εκτός όμως από αυτό η μητέρα μου, όπως και ο πατέρας μου προέρχονται από πολύ φτωχές οικογένειες και αυτό κατά την ταπεινή μου αποψάρα, τους οδήγησε στην αντίληψη πως αν το παιδί έχει όσα παιχνίδια, ρούχα κλπ θέλει θα είναι κ ευτυχισμένο. Δεν είχαμε εκείνη την επικοινωνία ώστε να νιώσω πως μπορώ να τους πω όλα όσα νιώθω. Δεν τους κατηγορώ φυσικά, κανείς δεν πήρε εγχειρίδιο μαζί με το νεογνό από το μαιευτήριο. Ούτε ήταν αδιάφοροι προς εμένα, απλά ίσως δεν ήξεραν τον τρόπο να με πλησιάσουν. Έτσι λοιπόν ως ένα πολύ συνεσταλμένο παιδί, έμαθα να αντιμετωπίζω μόνη μου συναισθήματα κ καταστάσεις ανάλογα της ηλικίας μου. Κάποια στιγμή στην εφηβεία μου, γύρω στα 13 ζήτησα από την μητέρα μου, να αλλάξει αυτή την στάση της και να συζητάμε για όλα αυτά που με απασχολούσαν. Όλο αυτό για την ιστορία τ έκανα με φωνές, κλάματα κλπ. Εκείνη αφού κατάλαβε την παράλειψη της αυτή, μου είπε να αρχίσω να συζητάω μαζί της για ότι μ απασχολεί. Κ εκεί έγινε η μεγάλη αποκάλυψη!!!! Δεν μπορούσα με τίποτα να μιλήσω ανοιχτά για κάτι που με απασχολούσε, μου φαινόταν αδιανόητο να ξέρει κάποιος άλλος αυτά τα πράγματα για μένα, η όλη διαδικασία χειρότερη από ανάκριση (στο δικό μου μυαλό, άλλωστε εγώ ζητούσα να μιλήσω). Κ από εκεί ξεκίνησε αυτό που με απασχολεί μέχρι σήμερα..... Σαφώς και στην ζωή μας είμαστε ουσιαστικά μόνοι μας, ωστόσο εφόσον τ επιδιώξουμε μπορούμε να βρούμε ανθρώπους να μοιραστούμε αυτή την μοναξιά, να μοιραστούμε χαρές, λύπες, βιώματα κλπ. Όταν όμως έρθει η ώρα να εξωτερικεύσω πράγματα από δική μου πρωτοβουλία δυσκολεύομαι, φοβάμαι κ τελικά δειλιάζω κ σιωπώ. Αυτό έχει να κάνει με τα πάντα, από την ανησυχία μου για τον καρκινοπαθή αδερφό μου, μέχρι τον όμορφο νεαρό που δεν μπορώ να πλησιάσω. Κ πνίγομαι. Κ φεύγουν άνθρωποι από την ζωή μου γτ δεν τους διεκδίκησα ποτέ. Δεν ξέρω τι ερώτηση να κάνω σε εσένα, ή ακόμα χειρότερα σ εμένα, ωστόσο σε ευχαριστώ που διάβασες αυτό το κείμενο κ που μέσα από απαντήσεις σου πολλές φορές απαντούσες κ σε μένα. Σε φιλώ.
-Δώρα
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η ερώτηση που δεν κάνεις είναι «πώς θα λύσω αυτό το πρόβλημα που έχω;» Όταν έχουμε μια συμπεριφορά που μας δημιουργεί προβλήματα με τους γύρω μας και στην καθημερινότητα μας και δεν ξέρουμε πώς να την αλλάξουμε, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πάμε σε ψυχολόγο. Συνήθως οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς έχει προκύψει το πρόβλημα συμπεριφοράς που έχουν, καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά μέσα από τις αντιδράσεις των άλλων. Εσύ ξέρεις πώς έχει προκύψει, οπότε έχεις ήδη προβάδισμα.
__________________
3.
Είπα σε μια φίλη μου να μην στείλει καλύτερα σε έναν καθηγητή ένα email γιατί μπορεί να θεωρήσει πως δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στο μεταπτυχιακό. Εκείνη μου απάντησε «Δεν νομίζω να έλεγε τίποτα τέτοιο. Εσύ τα λες αυτά». Αφού τη ρώτησα αν νευρίασε και τελικά μου είπε ότι δεν είναι ωραίο αυτό που είπα, της εξήγησα ότι δεν εννοούσα κάτι και ότι το είπα για το καλό της και σκέφτηκα όπως θα σκεφτόμουν για τον εαυτό μου αν ήθελα να στείλω. Μέσα σε όλα μου είπε ότι «απλά δεν μ' αρέσει ο τρόπος σου κάποιες φορές». Αφού εγώ είχα εξηγηθεί για τον εαυτό μου, της είπα πως δεν είναι σωστή αυτή η έκφραση. Αν κάποιον τον ενοχλεί κάτι πρέπει να το πει εκείνη τη στιγμή για εκείνο το συγκεκριμένο περιστατικό. Μπορεί επίσης κάποιος να εκφράσει τη δυσαρέσκειά του για μια συγκεκριμένη επαναλαμβανόμενη συμπεριφορά ενός ατόμου. Πιστεύω, όμως, ότι αυτή η γενική, αόριστη έκφραση δεν είναι σωστή. Θα ήθελα πολύ να ακούσω τη δική σου άποψη.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Κάποιος σου είπε ότι μερικές φορές δεν του αρέσει ο τρόπος σου και αντί να αναρωτηθείς ποιος είναι αυτός ο τρόπος, κάνεις σημειολογία στην έκφραση που χρησιμοποίησε. Αυτό που ρωτάς είναι στον πάτο της λίστας. Δεν είναι σωστό να κρατάμε μέσα μας τα αρνητικά μας συναισθήματα απέναντι στους άλλους και να τα βγάζουμε μαζεμένα. Όμως δεν γίνεται να λέμε κάθε φορά που μας πειράζει κάτι ότι πειραχτήκαμε. Δεν θα κάναμε άλλη δουλειά. Άλλες φορές δίνουμε τόπο στην οργή, άλλες φορές καταλαβαίνουμε ότι έχουμε δικό μας θέμα που πειραχτήκαμε, άλλες φορές δικαιολογούμε τον άλλον επειδή έχει τα δικά του, άλλες φορές το αποδίδουμε στην κακή στιγμή, άλλες φορές δεν έχουμε ούτε τον χρόνο ούτε την όρεξη να ανοίξουμε μια κουβέντα που σίγουρα θέλει προσοχή και θα δημιουργήσει άσχημο κλίμα. Το πότε είναι η σωστή στιγμή για να πούμε ότι ο τρόπος κάποιου μας πειράζει δεν είναι εύκολο να πει κανείς. Καμία στιγμή δεν είναι σωστή, γιατί θα πούμε κάτι που θα πληγώσει τον άλλον.
Με άλλα λόγια: η έκφραση αυτή είναι αόριστη γιατί όποιος τη λέει περιμένει από τον άλλον να ενδιαφερθεί να μάθει ποιος είναι αυτός ο τρόπος που είναι ενοχλητικός. Τη συνέχισες; Ξέρεις τι είναι αυτό που την πειράζει; Αν όχι, σε ενδιαφέρει να μάθεις τι είναι; Αν ναι, σε ενδιαφέρει να κάνεις προσπάθειες να μετριάσεις τον τρόπο σου;
__________________
4.
Αγαπητη Α, μπα, τα καυγαδακια, οι μικροτσακωμοι, η γκρινια, τα παραπονα τι αντικτυπο εχουν σε μια σχεση; Θεωρεις οτι ειναι μερος της καθημερινοτητας μιας σχεσης, κατι αναμενομενο; Η οτι ολα αυτα που φαινονται μικρουλια, στην ουσια μενουν μεσα μας, δεν τα ξεχναμε, λειτουργουν αθροιστικα, συσσωρευονται και καποια στιγμη η σχεση τελειωνει εξαιτιας ολων αυτων των μικρων θεματων που ομως ειναι πολλα; Θελω να πω ολα αυτα τα καθημερινα προβληματακια ενος ζευγαριου φθειρουν σιγα σιγα τη σχεση η δεν σημαινουν κατι για την εκβαση της;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Εξαρτάται από τους ανθρώπους. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε χοντράδες και τις ξεχνάνε το επόμενο λεπτό (τις ξεχνάνε απολύτως, και κυριολεκτικά το επόμενο λεπτό), και υπάρχουν άνθρωποι που πληγώνονται με το παραμικρό και κρατάνε μέσα τους πράσινο οξύ και γίνονται πικροί και διαβρώνουν τις σχέσεις τους. Υπάρχουν επίσης όλοι οι ενδιάμεσοι άνθρωποι με άπειρες διαβαθμίσεις και συνδυασμούς.
Δεν γίνεται να βγάλουμε φιρμάνι για όλες τις σχέσεις. Άλλωστε ούτε εσύ ρωτάς για όλες τις σχέσεις, για τη δική σου ρωτάς. Καμία συμπεριφορά δεν είναι αναμενόμενη. Κάθε ζευγάρι σχηματίζει ένα δικό του σύμπαν, με τους όρους που θέλει. Δεν χρειάζεται να βασίζεται στα στερεότυπα των ζευγαριών, εκτός κι αν θέλει. Αν σε ενοχλούν οι γκρίνιες και οι μικροτσακωμοί, σε ενοχλούν. Έτσι είσαι. Αν είναι πέρα από τα προσωπικά σου όρια, η σχέση φθείρεται. Αν έχεις μεγαλώσει έτσι ή έχεις συνηθίσει σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας, η σχέση μπορεί να συνεχιστεί.
__________________
5.
Καλησπέρα κι από μένα...
Είμαι 30 χρονών, ομοφυλόφιλη, και το θέμα μου είναι ότι δεν έχω κάνει σχέση εδώ και 4 χρόνια. Σε αυτό το διάστημα έχω βγει με αρκετές κοπέλες, χωρίς όμως να υπάρξει συνέχεια. Προσπαθώ να βρω αν κάνω κάποιο λάθος στα ραντεβού που βγαίνω, γενικά όμως είμαι άνετη, πάω χωρίς άγχος και είμαι αρκετά επικοινωνιακή - κάτι που μου το έχουν πει 2-3 από τις κοπέλες με τις οποίες βγήκα. Ίσως φταίει ότι είμαι αρκετά φιλική στο πρώτο ραντεβού και δεν μου βγαίνει από την αρχή το έντονο φλερτ ή το πονηρό, δεν ξέρω. Στο μεταξύ ξέχασα να αναφέρω ότι εδώ και ένα χρόνο έφυγα από την Ελλάδα, ζω κι εργάζομαι στο εξωτερικό. Δεν έχω προσαρμοστεί πλήρως ακόμα κι αυτό δυσκολεύει κι άλλο την προσωπική μου ζωή, η οποία νιώθω ότι είναι ανύπαρκτη πια. Έχεις κάποια συμβουλή ή εισήγηση; Ευχαριστώ!
-Ανώνυμη ξενιτεμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αφού κάνεις την προσπάθεια σου και βγαίνεις με κόσμο, αφού είσαι επικοινωνιακή και ανοιχτή, και εφόσον βρίσκεσαι και σε φάση προσαρμογής, απλώς δεν έτυχε. Συνέχισε να βγαίνεις – δεν χρειάζεται να βγαίνεις μόνο ραντεβού, απλώς να βγαίνεις και να γνωρίζεις κόσμο – και θα γίνει.
__________________
6.
αμπουλα μου, εχω μπλεξει για τα καλα. Αυτον το καιρο εχω συνειδητοποιησει οτι με πιανουν φιλοι μου και με πυρπολουν με ενα σωρο ασημαντες λεπτομεριες (κατ'εμε) της καθημερινοτητας τους. Μου αναλυουν με τς ωρες για τα γκομενικα τους, για τις καινουριες αγορες τους και εν ολιγεις ολο περιαυτολογουν και λενε πραγματα που πραγματικα δεν με αφορουν. Αν εχουν καποιο προβλημα εννοειται οτι θελω να τους βοηθαω, αλλα νιωθω να γινομαι το ''θυμα'' τους οταν με βαζουν κατω και δεν με αφηνουν να αναπνευσω. Δεν λεω, ισως και να ναι λογικο αυτο που γινεται γιατι οτι σε απασχολει με τον φιλο σου θα τα πεις. Εγω δεν ειμαι ομως ετσι ..εχω αλλαξει οπλεον, εχω τα δικα μου προβληματα και δεν εχω την αναγκη να τα μοιραστω με καποιον, Οπως και να χει, η ερωτηση μου ειναι πως μπορω να τους διαχειριστω ολους απο δω και περα , ωστε να μην με πρύζουν με τις τοσες ανιαρες και βαρετες σκεψεις τους? Δεν θελω να παρεξηγηθει κανεις και ουτε θελω να ξεκοψω μαζι τους, απλα οταν αρχιζουν τους μονολογους τους με κουραζουν οι λεπτομεριες που στο κατω-κατω δεν χρειαζονται, μου αρκει να ξερω το ρεζουμε..τι τους λεω λοιπον?
-μπιρι μπιρι
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν σε κουράζουν οι λεπτομέρειες. Σε κουράζουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Όταν συμπαθείς πολύ κάποιον και είναι φίλος σου, σου αρέσουν αυτά που λέει επειδή είναι αυτός που είναι και τα λέει όπως τα λέει, με τη φωνή του, με το χιούμορ του, με τα δικά του τσαλίμια που τον κάνουν ξεχωριστό και γι'αυτό τον θέλεις για φίλο σου. Οι φίλοι που αγαπώ έχουν ενδιαφέρον ακόμα και αν μου διαβάζουν την λίστα με τα ψώνια τους.
Άλλωστε το λες κι εσύ: έχεις αλλάξει. Αφού έχεις αλλάξει, πρέπει να βρεις άλλους ανθρώπους, που δεν θα σε κάνουν να βαριέσαι. Δεν χρειάζεται να ξεκόψεις από τους προηγούμενους. Μέχρι τότε, αν θέλεις το ρεζουμέ, πες τους το. Περιμένεις να καταλάβουν από μόνοι τους ότι άλλαξες;
_________________
7.
Γεια σου Α Μπίτσα !
Ηθελα να ρωτησω αν πιστευεις οτι ο δεικτης ευφυΐας και η κλιση στα μαθηματικα σχετίζονται.
Αν καποιος δεν εχει ταλεντο στα μαθηματικα και πρεπει να εργαστει πολύ πανω σε ασκησεις για να πετυχει ενα μετριο βαθμο σημαινει οτι ειναι ενας βλακας?
Πραγματικα τα μαθηματικα μου ειχαν στοιχειωσει ολη τη μαθητικη μου πορεια οχι επειδη τα εβρισκα δυσκολα ( αν διαβαζα ημουν αξιοπρεπης) αλλα μια φραση που ειχε πει ενας δασκαλος στην τεταρτη δημοτικου στη μητερα μου, εμελλε να μου καταστρεψει την αυτοεκτιμηση: " ειναι αδυναμη στα μαθηματικα". Απο τοτε ενιωθα παντα ενα κομπλεξ κατωτεροτητας που αυτο επεκταθηκε και σε αλλους τομεις της ζωης μου.
Αληθεια τι πιστευεις?
- τεμπελούλα
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η ευφυία είναι κάτι πάρα πολύ σύνθετο και πολύπλοκο και ως έναν πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, ακόμα απροσδιόριστο και βασικά, άγνωστο. Έχει πολλές μορφές και εμφανίζεται σε διάφορα αναμενόμενα αλλά και πάρα πολύ μη αναμενόμενα σημεία και ανθρώπινες στιγμές. Είναι απολύτως βέβαιο ότι η αδυναμία στα μαθηματικά δεν σημαίνει αυτόματα βλακεία. Η άνεση στη μαθηματική σκέψη είναι ένα πολύ συγκεκριμένο χάρισμα, όπως το ταλέντο στο πιάνο ή στις γλώσσες.
Πήρες μια πολύ τετριμμένη και κλισέ φράση δασκάλου, και μάλιστα στην Τετάρτη δημοτικού, και την έκανες τοτέμ. Αυτό είναι που μου κάνει την περισσότερη εντύπωση, όπως και η ευκολία με την οποία άφησες μια φράση να επηρεάσει όλη σου τη ζωή. Για να καταλάβεις ποια είσαι χρειάζονται πολλές γνώμες πολλών ανθρώπων, παράλληλα με προσωπική προσπάθεια. Η σούμα έχει σημασία. Όχι αυτό που είπε κάποτε κάποιος την ώρα που έτρωγε πασατέμπο. Αυτό που έκανες λέει κάτι για σένα, αλλά δεν έχει καμία σχέση με τα μαθηματικά, και καμία σχέση με την εξυπνάδα σου. Αν έχεις κόμπλεξ κατωτερότητας, δεν πρέπει να το αφήσεις έτσι, και δεν θα λυθεί αν γίνεις καλή στα μαθηματικά, γιατί δεν είναι αυτή η φράση η αφετηρία του προβλήματος. Ίσως είναι καλή ιδέα να το ψάξεις μαζί με έναν ειδικό.
σχόλια