ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έδινα το πρώτο μου μάθημα ως φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο και καθώς περίμενα μέσα στο αμφιθέατρο να έρθει η καθηγητρια με τα θέματα σκέφτηκα πόσο θα ήθελα να ζω σε μία άλλη εποχή, παλαιότερη..Θα ήθελα να είμαι φοιτήτρια νομικής ( αν και τη σχολή μου την λατρεύω και ήταν όνειρο ζωής να περάσω εκεί,ενώ η νομική ποτέ δεν με ενδιεφερε σαν σχολή) ,γύρω στη δεκαετία -70 ή -80 .Δεν ξέρω γιατί θα ήθελα να είμαι φοιτήτρια νομικής , αλλά εκανα μία εικόνα στο μυαλό μου ,που με γέμισε χαρά και θλίψη μαζί .Με φαντάστηκα εκείνα τα παλιά χρόνια φοιτήτρια νομικης στη Θεσσαλονίκη ,με τα ρούχα της εποχής εκείνης ( γενικά μου αρέσει πολύ το ντύσιμο εκείνης της εποχής) ,να πήγαινα να δώσω μάθημα μετά από πολύ διαβασμα στο φοιτητικό μου σπίτι και μετά να πηγαίναμε με τη φοιτητοπαρεα σε κάποιο φοιτητικό στέκι για να καθίσουμε και να μιλήσουμε περί ανέμων και υδάτων ,για τις απόψεις μας,τα όνειρα μας...Δυστυχώς όμως είμαι φοιτήτρια ναι μεν στη Θεσσαλονίκη αλλά ζω με τους γονείς μου ( μιας και πέρασα στην πόλη μου ) και νιώθω σαν να μην ανήκω στην εποχή αυτή ,στο 2017.Ειμαι 18 χρονών αλλά τίποτα της εποχής μου δεν μου ταιριάζει.Έχω βαρεθεί την τρέλα που έχουν όλοι με τα κινητά και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ,όλοι πάντα και οπουδήποτε ειναι με ένα κινητό στο χέρι και κυνηγάνε τα likes .Πρόσφατα διέγραψα το φβ μου και ένιωσα ΤΕΡΆΣΤΙΑ ανακούφιση .Θέλω να βγαίνω έξω και ΜΙΛΆΩ με την παρέα μου ,όχι να είμαστε σκυμμένοι όλοι πάνω από ένα κινητό και κυρίως να μιλάω για θέματα νεανικά ,για ιδέες ,για απόψεις ,για κοσμοθεωρειες ,για νεανικους ερωτες,για ενα τραγουδια εντεχνα ,να πηγαινουμε σε φοιτητικα παρτυ σε σπιτια συμφοιτητων και οχι απαραιτητα στο πιο ιν κλαμπακι με ολες τις κοπελες να ειναι πανομοιοτυπες( με το μαλλι ισιωμενο καρφι ,με τα ιδια ακριβως ρουχα και παππουτσια- λες και λιγη διαφορετικοτητα θα μας εβλαπτε!).Η εποχη μου δεν μου ταιριαζει ( και δεν αναφερομαι μονο στην τεχνολογια) ,εχει επελθει μια φθορα στην κοινωνια μας μία χαλαρότητα ηθών και συνειδήσεων .Ενώ εκείνα τα χρόνια ,παρόλο τα αρνητικά που και τότε σίγουρα υπήρχαν, είχαν μία αθωότητα ,μια ανεμελεια και ταυτοχρονα μια σοβαροτητα δεν ηταν αυτο το μπαχαλο που ειναι σημερα! Και ας μην ειχαν τοσες πολλες ανεσεις και ευκολιες τοτε! Εκεινα τα χρονια ειχαν κατι το γραφικο ,κάτι το απίστευτα γοητευτικο...Δεν ταιριάζω με την εποχή μου δυστυχώς και αυτό με θλίβει πολύ .Ας ζούσα έστω και για λίγο στη δεκαετία του 70-80!!!!