ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Προσφατα σχετικά αποφοίτησα και απο το καλοκαίρι γύρισα μόνιμα Αθήνα στο πατρικό μου. Οι φιλοι μου μενουν μακριά και οι 3 απο αυτούς εκτελούν τις στρατιωτικές τους υποχρεώσεις, ενω οι υπόλοιποι κανουν μεταπτυχιακό ή συνεχιζουν τη σχολή τους. Το αγόρι μου κατοικεί στο τόπο που σπούδαζα και εκτελεί κ εκείνος την στρατιωτική του θητεία. Και εγω εδω στην πρωτεύουσα δίχως φίλους και παρέες, να προσπαθώ να ολοκληρωσω καποιες υποχρεώσεις μου και να διευρυνω οσο μπορω τις γνώσεις μου. Παράλληλα, αναζητώ εργασία πανω στο αντικείμενο μου, αλλα σε οσες δουλειές και αν έστειλα βιογραφικό δεν προκριθηκα στη φάση της συνέντευξης λόγω λογικά έλλειψης προϋπηρεσίας. Πρόσφατα, συνάντησα μια συμμαθήτρια μου απο το σχολείο (καναμε αρκετή παρεα στο Λύκειο αλλα διακοψαμε γιατι ήταν αρκετά πιεστική προσωπικότητα: ασχολούνταν με κατι και το εξυμνουσε τοσο πολυ με αποτέλεσμα να καταλήγει να σε πιέζει να ασχοληθείς και εσυ με εκείνο). Έδειξε εντονο ενθουσιασμό που με είδε και με ρωτησε "πωπω! Ποσα χρόνια έχουμε να τα πούμε; Χαθήκαμε....". Αυτή την υποκρισία δεν την μπορώ. Η συγκεκριμένη κοπέλα με το που βγήκαν τα αποτελέσματα των πανελλαδικών γυρισε και μου ειπε με ειρωνια ενα σωρο πράγματα για το τοπο που θα σπουδαζα, ξεκοψε και στα μεσα του πρωτου ετους με μπλοκαρε απο το φβ. Και ερωτώ, αν οντως ηθελε επαφή, δεν θα κρατουσε; Προφανώς και δεν ηθελε! Αλλα δεν ειναι πολυ υποκριτικό το να δείχνεις οτι θες να εχεις επαφή, ενω στην ουσία δεν θες; Στο συγκεκριμένο περιστατικό, έτυχε να είναι κοντά και η μητέρα μου, η οποία στη συνέχεια με επρηξε με το οτι δεν κανω παρεα μαζι της και πως θα ηταν καλο εφοσον εδω περα ειμαι μονη μου. Πως θα κανω παρεα με καποια που δεν θελει; Δεν μπορω...Προσωπικά, εχω προσαρμοστεί στο να ειμαι μονη μου. Πριν λιγο καιρό, γνώρισα κάποια άτομα μεσω του φροντιστηριου που πηγαινα, αλλα δεν ταιριαξα + το οτι οι περισσότεροι μενουν κεντρο και μόλις ακούν οτι μένω μακριά (σε προάστιο) καπως δυσανασχετούν και δείχνουν μια λύπηση. Προς το παρόν, νοιώθω καλά στη φαση που ειμαι. Πηγαίνω σε εκδηλωσεις, σε μαθηματα, για καφε, για βόλτα. Μπορει να μαι μονη, αλλα περνάω καλά. Το βλέπω σαν μια ευκαιρία να ζήσω και να καταλάβω καλύτερα τον εαυτό μου και τα θέλω μου. Επίσης, να ξεπερασω τυχον εμποδιο που μου ειχαν προκύψει όπως το να πάω για καφέ μόνη μου. ?