ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου εκανε μεγαλη ζημια. Δεν ειχα ενα μηνα στο εξωτερικο οπου ηρθα για το μεταπτυχιακο μου, χτυπαει το κινητο. Μηνυμα απο τον συμπαθεστατο συμφοιτητη της κολλητης μου που τον γνωρισα μια εβδομαδα πριν φυγω απο Ελλαδα και μιλησαμε μιση ωρα. Το ενα μηνυμα εγινε δυο, τα δυο τρια και για να μη σας τα πολυλογω στον δευτερο μηνα βρεθηκαμε να μιλαμε 24 ωρες το 24ωρο. Επι δυο μηνες κοιμομουν στις 4 το χαραμα και ο μαυρος κυκλος ειχε φτασει στο πατωμα. Αυτος ειχε μολις βγει απο μια πολυετη σχεση. Εμενα παλι το ερωτικο μου παρελθον το ελεγες και φτωχο καθως ειμαι συναμα και κλειστος και δυσκολος ανθρωπος οποτε λιγοι ειχαν την υπομονη που χρειαζεται μαζι μου. Δεν ξερω τι ηταν αυτο που με εκανε να ανοιχτω αλλα το εκανα. Αυτος βεβαια ηταν παρορμητικος και ενθουσιωδης εξαρχης. Διαμαντι με ανεβαζε αστερι με κατεβαζε, ετρεχε 7 τα ξημερωματα να μου δειξει την ανατολη στην Ελλαδα γιατι ελεγα πως μου εχε λειψει ο ηλιος και καποια στιγμη μου πεταξε οτι ημουν οτι καλυτερο του εχει συμβει τον τελευταιο καιρο. Και ασ ειχαμε βρεθει μονο ενα μισαωρο. Αυτο εφτανε λεει για να καταλαβει τι ανθρωπος ειμαι. Εγω παντα ημουν πιο συγκρατημενη και δεν εξεφραζα αυτο που ενιωθα και αυτο τον πειραζε. Αλλα εμενα με τρομαζε ολο που συνεβαινε. Ειχα βρεθει σε μια ξενη χωρα να μιλαω στο κινητο με εναν ανθρωπο που ειχα δει μια φορα ολη κι ολη στη ζωη μου. Ειχα τις επιφυλαξεις μου καθως αρχισαμε να μιλαμε εναν μηνα αφοτου χωρισε. Οταν τον ρωτησα γιατι δε θελει να μεινει μονος του μετα απο τοσα χρονια σχεσης μου απαντησε οτι δεν μιλαει μαζι μου για να ξεπερασει την πρωην του αφου αυτο μεσα του ειχε τελειωσει πολυ πριν τον χωρισμο αλλα επειδη πραγματικα με θεωρει σπανιο ανθρωπο. Ο αλλος μου ενδοιασμος ηταν η απσταση. Αυτος το εβρισκε αστειο. Μολις ηρθα στην Ελλαδα για Χριστουγεννα βρεθηκαμε. Περασαμε 4 μερες υπεροχες. Αυτος ηταν σιγουρος οτι ηθελε να ειμαστε μαζι και οτι θα πετυχουμε σε αυτο που λεγεται σχεση απο αποσταση. Εγω του εξηγουσα οτι η δεσμευση υπο αυτες τις συνθηκες με φοβιζει. Δεν ηθελα να γινω απο αυτους που αντι για ποτο με τους συμφοιτητες του γυρνανε σπιτι για να μιλησουν στο σκαιπ και αντι να εκμεταλλευτουν οτι εχει να τους προσφερει η χωρα στην οποια βρισκονται και το πανεπιστημιο τουσ ψαχνουν εισιτηρια για Ελλαδα. Εκεινος απαντουσε οτι αν η λεξη σχεση με φοβιζει δεν θα τη λεει και οτι προφανως και δεν θα γινουμε ετσι γιατι ειμαστε συνειδητοποιημενοι και ξερουμε ποιες ειναι οι προτεραιοτητες μας. Μεσα στα Χριστουγεννα μου εκανε εκπληξη κα ηρθε να με δει στην πολη μου. Εκεινο το βραδυ ελειπαν οι γονεις μου και καποια στιγμη νωρις τα ξημερωματα προτεινα να γυρισουμε σπιτι μου. Θεωρησα οτι καθωσ θα εφευγα σε μια εβδομαδα για το εξωτερικο θα μπορουσαμε να περασουμε δυο ωρες παραπανω οι δυο μας πιο ουσιαστικες απο το να ειμαστε με ενα ποτο στο χερι σε ενα κλαμπ. Ειπε οχι. Εκανα μουτρα. Τσακωθηκαμε και εν τελει ειπε παμε. Και ηρθε. Και νομιζα οτι περασαμε υπεροχα. Μετα απο μια εβδομαδα με καλεσε σπιτι του να περασουμε υποτιθεται τις 4 τελευταιες μερες μου στην Ελλαδα μαζι. Αποφασισα και εγω οτι αρκετα υπεραναλυω τα πραγματα, οτι πραγματικα τον θελω στη ζωη μου και οτι ασ το δοκιμασουμε και βλεπουμε που θα μας παει. Μαζεψα λοιπον τα πραγματα μου και Παρασκευη μεσημερι ημουν σπιτι του. Και τοτε μου ειπε οτι δεν θελει να το συνεχισουμε. Οτι ξενερωσε με το σκηνικο που εγινε οταν ηρθε να με βρει και οτι δεν αντεχει την γκρινια., οτι τον πηρα απο τους φιλους του ενω περναγαμε καλα και οτι αυτος ηταν ο βασικος λογος που χωρισε καθως και οτι το γεγονος οτι κοιμηθηκαμε και ξυπνησαμε μαζι του θυμισε σχεση και αυτος απο σχεση βγηκε οποτε μαλλον δεν ηθελε.Μου ειπε οτι φανηκα πιεστικη και πως αν κανω ετσι οταν δεν εχουμε τιποτα φαντασου πως θα κανω αν πουμε οτι ειμαστε μαζι.Και λογω αυτου σκεφτηκε πως ειχα δικιο οταν επεμενα για την αποσταση και πωσ δεν ειναι διατεθημενος να κανει τοσες θυσιες για κατι που δεν τον κραταει. Και οταν ρωτησα τοτε εγω τι κανω εδω μου ειπε οτι μου ελειψεσ, ηθελα να σε δω πριν φυγεις και δεν ηθελα να στα πω αυτα απο το τηλεφωνο. Και βρεθηκα Παρασκευη βραδυ με δυο βαλιτσες στον καναπε τουυ κολλητου μου να κλαιω.Με αδειασε κανονικοτατα. Και μεχρι σημερα, 23 μερες μετα δεν εχει στειλει τιποτα. Ο ψυχραιμος εαυτος μου λεει οτι δεν ειχαμε τιποτα. Οτι ειχαμε ηταν μεσα απο ενα τηλεφωνο.Οτι περα απο τις 4 αυτες μερες δεν εζουμε ζησει τιποτα αλλο μαζι. Οτι πρεπει να το δω σαν εμπειρια και να παω παρακατω.Δεν ειναι ετσι ομως. Καλως η κακως εγω μοιραστηκα πραγματα μαζι του. Μπορει να ξερει πιο πολλα απο εμενα και απο οσα ξερουν οι δικοι μου ανθρωποι. Ειχε πει τοσα πολλα...εχε κανει τοσες μεγαλεπιβολες δηλωσεις. Και αυτο που δεν μπορω να καταλαβω ειναι πως βγαζεις τοσο ευκολα απο τη ζωη σου εναν ανθρωπο με τον οποιο μοιραστηκες τοσα πραγματα.Πριν φυγω του ειπα βαριες κουβεντες. Αλλα αυτο δεν δικαιολογει την αδιαφορια των τοσων ημερων. Εχω να κοιμηθω 23 μερες. Μου μιλανε και δεν τους ακουω. Εχασα ενα σψρο προθεσμιες στη σχολη γιαιτι δεν μπορω να συγκεντρωθω. Τα πρωινα δεν μπορω να σηκωθω απ' το κρεβατι. Καθε μερα κλαιω. Καθομαι πανω απο ενα κινητο και περμενω. Με διελυσε. Και δεν νομιζω οτι το εχει καταλαβει και εγω ειμαι πολυ εγωιστρια για να του το πω. Ισως παλι να ειναι δικο μου το προβλημα και να μεγαλοποιω τα πραγματα. Αυτο που σιγουρα ξερω ειναι οτι τετοια συμπεριφορα δεν μου αξιζε σε καμια περιπτωση. Συγγνωμη για το δακρυβρεχτο κειμενο αλλα ο φιλοι μου ποσες φορες να ακουσουν τα ιδια και τα ιδια?