__________________
1.
Αμπα και αναγνώστες δώστε τα φώτα σας παρακαλώ! Είμαι γυναίκα ετών 23 και βρίσκομαι για μήνες εκτός γηπέδου. Δεν είναι οτι δεν βρίσκω ωραία γκομενάκια , βρίσκω συχνά, αλλά τι γίνεται: παρόλο που βρίσκομαι σε σωματική έξαψη και έξαρση κανένας δεν με διεγείρει εγκεφαλοσωματικά. Ξέρω κάποια στιγμή θα βρεθεί το θύμα (γέλια) αλλά η εισαγωγή στοχεύει αλλού. Μήπως δεν είμαι του onenightstand ? ή εμείς οι γυναίκες είμαστε πιο περίπλοκες ? ή εγώ είμαι πιο περίπλοκη που για να κάνω σεξ με κάποιον δεν πα' να χει όλο το πακέτο , αν δεν μου στροβιλίσει τον εγκέφαλο, αν δεν καταφέρει να με σοκάρει/ αποστομώσει/εξιτάρει λεκτικά δεν προχωράω με τίποτα ? Είναι δυνατόν η σωματική ανάγκη να υποτάσσεται στην εγκεφαλική ?
-ελακαικοψεμεσταδυο
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η σωματική και η εγκεφαλική ανάγκη δεν είναι ο Βόρειος και ο Νότιος πόλος. Μια είναι η ανάγκη. Και τα σωματικά, και τα εγκεφαλικά, όλα μέσα στο μυαλό σου δημιουργούνται και με το μυαλό σου τα καταλαβαίνεις. Αυτό που μπαίνει και κάνει παράσιτα είναι η ηθική, οι τύψεις, η προσπάθεια για ένταξη στην κοινωνία, τα πρέπει και τα καθώς πρέπει, και αχ τι θα πουν οι άλλοι αν μάθουν για τα χαΐρια μας, και τι θα έλεγε η μαμά μου αν το ήξερε, και αφού είμαι κοπέλα με ποιότητα τι είναι αυτά που σκέφτομαι. «Εμείς οι γυναίκες» δεν είμαστε πιο περίπλοκες, ούτε είσαι εσύ η περίπλοκη, μην μεγαλοπιάνεσαι κι από πάνω – οι γυναίκες και οι άντρες είναι ο Άνθρωπος - έχουμε όμως λιγότερη σεξουαλική ελευθερία από τους άντρες, και αυτό κάνει τα πράγματα πάρα πολύ περίπλοκα. Μπορεί να μην είσαι άνθρωπος του one night stand, αν και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να διαχωρίσεις τι άνθρωπος είσαι, και τι άνθρωπος έγινες επειδή έτσι έμαθες. Μολαταύτα, δεν χρειάζεται να το διαχωρίσεις, ούτε να εναντιωθείς σε αυτό που αισθάνεσαι.
__________________
2.
Α μπα, τι να κάνεις όταν κάποιοι προσπαθούν να σου κάνουν "ψυχανάλυση" χωρίς να τους έχεις δώσει το δικαίωμα? Και δεν μιλάω για φίλους σου, αλλά για άτομα με τα οποία έχεις επαγγελματική σχέση και θέλεις να τη διατηρήσεις τυπικά επαγγελματική επειδή δεν τους συμπαθείς. Για να γίνω πιο συγκεκριμένη, είμαι 28 χρονών, δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός άνθρωπος, μάλλον φαίνομαι σοβαρή και δεν μπορώ να προσποιούμαι την ευδιάθετη όταν δεν είμαι, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είμαι μονίμως με μούτρα. Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι από τη μια να δυσκολεύομαι να κάνω φιλίες και να γίνω συμπαθής σε αγνώστους, και από την άλλη να μην μπορώ να υποκριθώ ότι συμπαθώ κάποιον όταν δεν τον συμπαθώ. Οι φίλοι μου λένε ότι αρχικά δίνω την εντύπωση ότι είμαι κλειστή και εσωστρεφής, αλλά όταν με γνωρίσει ο άλλος καταλαβαίνει ότι είμαι ευχάριστη και ανοιχτή κλπ. Όλα αυτά στα λέω για να σου δώσω μια εικόνα του πώς είμαι. Το πρόβλημά μου είναι όταν κάποιος μου παραβιάζει τα όριά μου και μου δίνει συμβουλές που δεν τις ζητάω. Όταν πήγαινα σχολείο, είχα 1-2 καθηγητές οι οποίοι το έκαναν αυτό. Δηλαδή μου έλεγαν: Γιατί δεν μιλάς πολύ, θέλω να συζητάμε, μην ντρέπεσαι, θέλω να έχουμε φιλικές σχέσεις κλπ. Ενώ εγώ απλώς δεν ήθελα φιλικές σχέσεις επειδή δεν τους συμπαθούσα, και όχι επειδή ντρεπόμουν. Στο πανεπιστήμιο, ο καθηγητής μου με πίεζε τρομερά να του πω τα προσωπικά μου, αν έχω αγόρι, τι κάνω τα σ/κ, γενικά ήθελε να αναπτύξουμε μια πιο φιλική σχέση αλλά εγώ δεν ήθελα διότι δεν μου ταίριαζε σαν προσωπικότητα για φίλος μου, οπότε άρχιζε μετά συζητήσεις του στυλ: δεν μιλάς είσαι πολύ κλειστή είσαι το ένα είσαι το άλλο δεν πρέπει να είσαι έτσι, πρέπει να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση πρέπει να δείχνεις πιο χαρούμενη κλπ. Πλέον με τον εργοδότη μου πάλι τα ίδια. Πιέζομαι με όλη αυτή την κατάσταση και δεν ξέρω πώς να τη διαχειριστώ, κυρίως γιατί οι σχέσεις αυτές δεν είναι ισότιμες και το θεωρώ και υποκρισία, δλδ πώς μπορείς να είσαι φίλος με το αφεντικό σου, από τη στιγμή που εσύ δεν μπορείς να του μιλήσεις όπως θα μιλούσες σε ένα φίλο σου γιατί αν δεν του αρέσουν αυτά που θα πεις μπορεί να σε διώξει! Ενώ αυτός μπορεί να σου λέει ό, τι θέλει με τη δικαιολογία ότι είναι φίλος σου! Σε τέτοιες περιπτώσεις πώς να τους κάνω να σταματήσουν να μου λένε την αποψάρα τους για μένα, χωρίς να τσακωθώ φυσικά, αφού πρόκειται για συνεργάτες/εργοδότες οι οποίοι είναι ανώτεροι και τους έχω ανάγκη?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αγαπητή φίλη πολύ φοβάμαι ότι αυτά που περιγράφεις είναι περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης και όχι απόπειρες δημιουργίας φιλίας. Ευτυχώς που είσαι κλειστή και δεν έμπλεξες χωρίς να το καταλάβεις, αλλά αν είσαι τόσο κλειστή που δεν μπορείς να διακρίνεις τις προθέσεις των άλλων όταν σε πλησιάζουν κινδυνεύεις. Ίσως η εσωστρέφεια σου δίνει μήνυμα ότι είσαι μοναχική και άπειρη, άρα ευάλωτη, και σε ανιχνεύουν οι διάφοροι επικίνδυνοι. Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά σκέψου πολύ καλά τι μηνύματα δέχεσαι, από ποιους, πώς, πότε, αν είσαι μόνη σου όταν γίνονται αυτές οι συζητήσεις, μίλα με τους φίλους σου, και γενικά, πρόσεχε.
__________________
3.
18 χρονών και δεν έχω φιλήσει αγόρι. Να ανησυχώ?
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Όχι. Καθόλου, ούτε χρειάζεται να βιάζεσαι. Θα γίνει όταν θα είσαι έτοιμη.
__________________
4.
Αγαπητή Α,μπα!!!
Τι κάνεις;;; ελπίζω καλα :)
Λοιπόν έχω κι εγώ έναν προβληματισμό και θα ήθελα την αποψη σου.
Είμαι φοιτήτρια στο 3ο πλέον έτος και έχω μια συγκάτοικο με την οποια εχουμε πολυ καλες σχέσεις. Η συγκάτοικος μου αν και είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της (πανεπιστημιο-πληρωμή λογαριασμών) στην προσωπική της ζωή ειναι πολυ άστατη. Είναι όντως πολυ ωραια κοπέλα και με πολύ καλο χαρακτηρα αλλα κατα καιρούς έκανε σχέσεις με δυο άτομα ταυτόχρονα μέχρι ενας απο τους δυο να ανακαλυψει την παρουσία του αλλου. το κίνητρο της για αυτό το σεξ που ηταν απολαυστικο με τον καθένα για διάφορους λόγους... Γι αυτόν το λογω φοβόμουν να της γνωρίσω στις αρχές το αγόρι μου αλλα οταν ήρθε η στιγμή να το κανω ήταν πολυ καθως πρέπει και σεβόταν απόλυτα τη σχέση μας. Αυτή τη συμπεριφορά την εχει γενικώς με ολες τις φίλες μας που εχουν κάποιον στη ζωη τους καθώς όταν βγαίνουμε για να γνωρίσουμε κρατάει τυπικές σχέσεις με τα δεσμευμένα αγόρια. Τον τελευταίο καιρο όμως εχει σχεση με έναν παντρεμένο ανδρα πολυ μεγαλύτερο της. Όταν ανακάλυψα ποιος είναι αυτός που έρχεται στο σπίτι τα βραδια αποφάσισα να συζητήσω μαζί της για αυτο. Η απορια μου ηταν "γιατί με παντρεμένο μπλέχτηκε ενω με τα αγόρια των φίλων μας κρατούσε τα τυπικά ακομη κι αν αυτοί ήταν κούκλοι;;;" η απάντηση της ήταν σύντομη "αλλο αγόρι με κοπέλα και αλλο παντρεμενος20 χρόνια με καποια... εκτός αυτού κάνουμε το καλύτερο σεξ μαζί... ξερω τι κανω" κι εφυγε να πάει να τον βρει.....
Ποια είναι η αποψη σου για ολο αυτό...?
-Duplex
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Η άποψη μου είναι ότι νομίζεις ότι μια γυναίκα που έχει πλούσια σεξουαλική ζωή και κάνει τα λάθη της δεν έχει απολύτως κανένα ηθικό φραγμό να κάνει σεξ με οποιονδήποτε άντρα περάσει από μπροστά της. Επίσης νομίζεις ότι μια γυναίκα που έχει πλούσια σεξουαλική ζωή είναι λογικό να αδυνατεί να είναι συνεπής με τις υποχρεώσεις της. Αυτό σημαίνει ότι μέχρι τώρα πίστευες ότι η σεξουαλική ελευθερία σημαίνει γενικότερη ηθική παρακμή, κατώτερη ποιότητα ανθρώπου, που δεν έχει κανέναν ηθικό κώδικα και γενικώς, ιερό και όσιο.
Φανερά, κάνεις λάθος. Μπορεί να έχει δύο άντρες την ίδια περίοδο – escándalo! – αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι λιγουρεύεται όποιον άντρα γνωρίζει, και προφανώς καταλαβαίνει τι είναι φιλία και σέβεται ό,τι συνεπάγεται αυτής. Με τον παντρεμένο δεν ξέρει τι κάνει, θα την πατήσει αργά η γρήγορα, αλλά είναι μικρή. Άλλωστε ούτε εσύ ξέρεις τι ακριβώς κάνεις, για την ώρα ακολουθείς οδηγίες ζωής, δεν τις έχεις φτιάξει μόνη σου. Προτείνω να μην είσαι επικριτική -που δεν είσαι πάρα πολύ, αλλά προσπάθησε να είσαι ακόμα λιγότερο - και να έχεις ανοιχτό μυαλό.
__________________
5.
Το αγόρι μου καπνίζει πάρα πολύ ενώ η μαμά του πέθανε πριν χρόνια από καρκίνο στον πνεύμονα. Του είπα πριν λίγες μέρες αρκετά ωμά πως εφόσον έχει και ιστορικό είναι πολύ πιθανό αν συνεχίσει έτσι να πάθει καρκίνο. Από τότε ταρακουνηθηκε και δεν κάπνισε ούτε ένα τσιγάρο όμως έχει τρομάξει πάρα πολύ. Πιστεύεις ότι έκανα το σωστό ή ήμουν πολύ σκληρή?
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Θέλεις να πεις ότι δεν του είχε περάσει ποτέ από το μυαλό αυτή η σκέψη, πριν του το πεις εσύ; Αν όχι (είναι δυνατόν;) ευτυχώς που του το είπες.
__________________
6.
Εχω επιχειρήσει να σου στείλω δυο φορές την ιστορία μου ! Εκ των οποίων και οι δυο κατέληξαν εικάζω μαλλον στον καλάθι με τα σκουπίδια. Με αφορμή και μια αλλη αναγνώστρια που είχε αναφερθεί και αυτη , στην επιλογή που κανεις στο να απαντάς επιλεκτικά . Και εγω απορώ με τα κριτήρια της επιλογής . Ενα που εντόπισα ειναι οτι απαντάς σε μικρές ιστορίες προφανώς ,γιατι βαριέσαι να το πω . Το δευτερο απαντάς σε κούλες απορίες τύπου το κεφαλι της καρφίτσας ειναι πιο μεγάλο απο κεφαλι ενός εξωγήινου ; Και αν ειναι πες μου τρεις λόγους που ειναι ! Και το τριτο κριτήριο απαντάς σε όσους στέλνουν "να ρωτησουν σε πιο γυμναστήριο να γραφτούν ; Τι κουρτίνες να προτιμήσουν στο σπίτι τους να βάλουν; Και εκεί απαντάς ψυχρά "μα καλα τα Google δεν τα χεις ακουστά".. Για να ανακεφαλαιωσω καθε μερα ανεβάζεις εφτα κείμενα στο σύνολο εκ των οποίων τα δυο με τρία μικρά σε έκταση , αλλα δυο που ρωτάνε κούλες απορίες , και αλλο ενα που παραθέτεις σελίδες στα Google που μπορει να βρει κανεις οτι ζητάει . Ωραια δουλειά , δεν μπορω να πω ....μήπως να άλλαζες λεω εγω κριτήρια .
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Απογοητευμένη, απαντάω στις ερωτήσεις που έχω κάτι να πω. Δεν συμβαίνει πάντα. Μερικές ερωτήσεις δεν έχουν απάντηση. Μερικές φορές η απάντηση είναι "είναι ακριβώς όπως τα λες" και δεν έχω να προσθέσω τίποτα. Μερικές φορές κάποιοι ζητούν να αλλάξουν ένα τμήμα του χαρακτήρα τους μέσα από μια απάντηση. Μερικά προβλήματα δεν έχουν λύση. Μερικές φορές κάποιοι γράφουν την ιστορία της ζωής τους και μετά λένε «πες μια γνώμη». Μερικές φορές είναι προβλήματα που δεν είναι καθόλου προβλήματα, είναι κάτι καπρίτσια ζωής που θα λυθούν από μόνα τους σε δύο βδομάδες, όσο και αν νομίζει αυτός που τα γράφει ότι πνίγεται. Η κατηγοριοποίηση που έχεις κάνει δεν ισχύει, και δεν ξέρω γιατί δεν απάντησα στην δική σου ερώτηση, μπορεί επειδή ήταν ιδιαίτερα δύσκολη· ποιος ξέρει. Τα κριτήρια είναι προσωπικά επειδή είναι προσωπική η στήλη. Δεν είμαι οργανισμός για να είναι δημόσιο ζήτημα.
_________________
7.
Αγαπητή Α, μπα
Θα προσπαθήσω να αποτυπώσω την ιστορία μου όσο πιο σύντομα και απλά γίνεται. Γνώρισα κι ερωτεύτηκα ένα νάρκισσο, ο οποίος, σε αντίθεση με πολλούς ανθρώπους που πάσχουν από το σύνδρομο αυτό, δε με χειραγώγησε ή υποβάθμισε ποτέ. Ο ίδιος ποτέ δεν κατονόμαστε το πρόβλημά του, αλλά μέσα από συζητήσεις μαζί του και με ψυχολόγο, έχω καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα. Γενικά, κατά τη διάρκεια της σχέσης μας, η συμπεριφορά του ήταν πάντα σωστή και πραγματικά περνούσαμε πολύ όμορφα (τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβανόμουν αν και μάλλον επέλεγα να μη δω κάποια αρνητικά του). Είχε όμως άσχημο τέλος, με εκείνον να εξαφανίζεται και να κόβει κάθε επαφή, απλά ζητώντας συγγνώμη, χωρίς καμία άλλη εξήγηση, ακριβώς στο σημείο που είχαμε αρχίσει να δενόμαστε και ανοιγόμαστε πραγματικά. Έτσουξε πολύ αλλά με τον καιρό το ξεπέρασα και κατάφερα να μη στενοχωριέμαι. Η ερώτηση είναι η εξής: Σε λίγο καιρό θα μετακομίσω στην πόλη του (αυτό είχε κανονιστεί πολύ καιρό πριν, πριν καν τον γνωρίσω και επειδή είναι ζήτημα δουλειάς δε μπορεί να αλλάξει - πολύ αστεία τα φέρνει καμιά φορά η ζωή τα πράγματα). Σίγουρα δε θέλω επανένωση μαζί του γιατί αναγνωρίζω πλήρως το ότι δε μπορώ να τον αλλάξω και πως πιθανότατα απλά πήρε ό,τι είχε αναγκη από τη σχέση μας και όταν αυτή σταμάτησε να τροφοδοτεί τις ανάγκες του σε επιβεβαίωση, ξέκοψε εντελώς. Δυστυχώς όμως συναισθηματικά έμεινε μέσα μου μια πικρία και απορία γιατί μέχρι και σήμερα πιστεύω ότι είναι ένας καλός άνθρωπος που υποφέρει μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. Ιδανικά λοιπόν, θα ήθελα να τον συναντήσω και να κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση που ίσως βοηθήσει στο να μου δώσει ένα οριστικό closure, που δεν ξέρω αν είναι διατεθειμένος να κάνει. Πιστεύεις ότι όσο περνάει από το χέρι μου θα έπρεπε να το προσπαθήσω; Είναι υγιές να προσπαθούμε να καταλάβουμε το γιατί κάτι δε λειτούργησε στη ζωή μας, ή οφείλουμε να προχωράμε έχοντας υπ'οψιν ότι δεν εξαρτώνται όλα από εμάς;
-Echo
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Ο ναρκισσισμός δεν είναι σύνδρομο. Ναρκισσιστικά στοιχεία έχουμε όλοι μας, μερικοί περισσότερο από άλλους. Είναι διαφορετικό να τα έφτιαξες με έναν νάρκισσο από το να τα έφτιαξες με κάποιον που έχει παθολογικό ναρκισσισμό. Το πρώτο τυχαίνει, το δεύτερο είναι σοβαρό και μπορεί να καταλήξει να είναι και επικίνδυνο. Τι από τα δύο εννοείς;
Νομίζω τίποτα από τα δύο. Νομίζω ότι κατέληξες σε αυτό το συμπέρασμα από την ανάγκη σου να καταλάβεις τι έγινε, κι έδωσες αυτή την εξήγηση για να βάλεις τα πράγματα σε κάποια κουτάκια. Είναι υγιές να προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί δεν λειτούργησε κάτι που θέλαμε να λειτουργήσει, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να ξέρουμε ότι τίποτα δεν εξαρτάται πλήρως από εμάς, και η χυλόπιτα είναι ένα περίτρανο παράδειγμα αυτού. Το γιατί αποφάσισε να διακόψει μαζί σου έχει περισσότερο να κάνει με τον ίδιο, παρά με σένα.
Η ειλικρινής κουβέντα που ονειρεύεσαι υπάρχει κυρίως στις ταινίες. Παίζεις με τη φωτιά. Ακόμη και αν αυτός αποφασίσει να σε συναντήσει και να μιλήσει de profundis, αν ακούσεις τον λόγο για τον οποίο εξαφανίστηκε, θα σε τσούξει ακόμη περισσότερο. Δεν θα είναι επειδή «φοβήθηκε τα συναισθήματα του» ή επειδή «παραήσουν καλή γι'αυτόν». Δεν θα είναι επειδή «ήταν μπερδεμένος». Δεν φταίει ο ναρκισσισμός του που σε χώρισε, και καλύτερα να είσαι πολύ προσεκτική στις εκτιμήσεις σου για το ποιος υποφέρει μέσα στον ίδιο του τον εαυτό και ποιος όχι. Δεν περνάει από το χέρι σου να πραγματοποιηθεί η συνάντηση. Αυτό που περνάει από το χέρι σου είναι να νιώσεις το closure χωρίς να σου το δώσει αυτός. Δεν τον χρειάζεσαι για να το καταφέρεις.
σχόλια