__________________
1.
Αγαπητή Α μπα,
είμαι με ένα παιδι εδώ και καμποσο καιρό. Όλα πηγαίνουν μια χαρά, περνάμε πολύ ωραία και υπάρχει αυτή η ωραία αίσθηση της συντροφικότητας, έρωτα, αγάπης και της ισορροπίας που έψαχνα καιρο. Το θέμα μου είναι ότι διαφωνούμε στον τομέα της θρησκείας. Εγώ είμαι ένα άτομο που δεν πιστεύει στον Θεό ενώ εκείνος είναι Χριστιανός. Θα νηστέψει καθε Τετάρτη και Παρασκευή, θα πάει εκκλησία την Κυριακή και γενικά το σπίτι του είναι γεμάτο εικόνες. Όλο αυτό με τη θρησκεία προέρχεται από τους γονείς οι οποίοι είναι hardcore Χριστιανοί και οι οποίοι προφανώς δεν ξέρουν οτι εγω δεν πιστεύω γιατι δε θα με άφηναν με τπτ να ξανακοιμηθώ σπίτι τους με το αγόρι μου. Δεν ξερω πως να το διαχειριστώ όλο αυτό βρε α μπα. Από τη μια αυτός δεν προσπαθεί να μου αλλάξει τα πιστεύω και αποδέχεται τη διαφορετική αποψή μου παρόλο που τη θεωρεί λάθος. Εγώ γιατί δεν μπορώ να κάνω το ίδιο?? Γιατί εκνευρίζομαι όταν μου λέει οτι θα πάει εκκλησία τις Κυριακές και γενικά οταν κανει κατι θρησκευτικό? Πως γίνεται να προσπαθώ πχ να τον πείσω οτι πρέπει να σεβόμαστε τις απόψεις του άλλου σε θέματα όπως πχ η ομοφυλοφιλία και να μου ανάβουν τα λαμπάκια όταν νήστευε τη Μεγάλη Εβδομάδα από το σεξ? Μήπως απλά τρώγομαι με τα ρούχα μου?
Υ.Γ. τους γονείς πως τους αντιμετωπίζεις σε τετοιες περιτώσεις?? να το παίξω διπλωματικά?? αλλά δε θελω να λέω και ψέμματα για τα πιστεύω μου.
Οι φανατικοί Χριστιανοί επιτρέπουν στο κορίτσι του γιου τους να κοιμάται μαζί του, στο σπίτι τους, χωρίς να υπάρχει καν υπόσχεση γάμου; Αυτά δεν τα επιτρέπουν ούτε οι γιαλαντζί. Μήπως σε έχουν παντρέψει στον ύπνο σου και δεν το έχεις καταλάβει; Κάτι δεν μου πάει καλά εδώ.
Για την ερώτηση, αυτός δεν ασχολείται με τις απόψεις σου γιατί τις θεωρεί τελειωμένη υπόθεση, κι εσύ ασχολείσαι γιατί πιστεύεις ότι υπάρχει περίπτωση να γίνει ένα ΘΑΥΜΑ και να καταλάβει ότι έχει άδικο κι έχεις δίκιο.
Η αίσθηση της συντροφικότητας είναι ωραία, αλλά υπάρχει επειδή την έψαχνες εδώ και καιρό. Αν διαφέρετε τόσο πολύ σε αυτό το θέμα, διαφέρετε πάρα πολύ. Αργά ή γρήγορα θα φανεί η απόσταση, και κυρίως θα φανεί αν πραγματικά «δέχεται την διαφορετική σου άποψη» ή όχι, και τότε θα δείτε και οι δύο πόσα απίδια βάζει ο σάκος.
ΥΓ. Οι γονείς του δεν σε απασχολούν εκτός κι αν σκοπεύεις να τον παντρευτείς. Μη δημιουργείς προβλήματα εκεί που δεν χρειάζεται, τα πιστεύω σου δεν είναι απαραίτητο να είναι γνωστά σε όσους γνωρίζεις στη ζωή σου.
__________________
2.
αν υπάρχει πιθανότητα κάποιος μετά από μακροχρόνια τακτική χρήση (περί τα 15-20 τσιγαριλίκια την μέρα επί 12 χρόνια μαριχουάνας και σκαγκ) και αφού το έχει πλέον κόψει εντελώς εδώ και 2 χρόνια να εμφανίσει νοσήματα νοητικά η ψυχικά?- Αντουανετα
Αυτή η ερώτηση είναι για γιατρό. Όμως, δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται το 2016 να υπάρχει ακόμα νέος κόσμος που δεν έχει καταλάβει ακόμα τι είναι το ίντερνετ και πόσες χρήσεις έχει.
Ας κάνω την αρχή από το σάιτ του ΟΚΑΝΑ.
«Από την κλινική πείρα έχει φανεί ότι σε νεαρά άτομα με ιδιοσυστασιακή προδιάθεση στην ψυχική διαταραχή, η χρήση της κάνναβης μπορεί να αποτελέσει εκλυτικό παράγοντα στην εκδήλωση ψυχωσικών επεισοδίων, καθώς και αυξημένο κίνδυνο υποτροπής της ψυχικής διαταραχής μετά την αποδρομή του επεισοδίου.»
Από το iatronet
«Η χρήση της κάνναβης μπορεί να προκαλέσει ψυχικές διαταραχές που προσομοιάζουν με τις πρωτογενείς ψυχικές διαταραχές όπως οι αγχώδεις, οι συναισθηματικές ή οι ψυχωτικές διαταραχές. Στη διαφορική διάγνωση μεταξύ των ψυχικών διαταραχών που προκαλούνται από τη χρήση της κάνναβης και των πρωτογενών ψυχικών διαταραχών ο κλινικός λαμβάνει υπόψη, εκτός από τα απαραίτητα τεκμήρια για χρήση της ουσίας, τη χρονική σχέση ανάμεσα στην έναρξη και τη λήξη της χρήσης και την έναρξη και τη λήξη των ψυχιατρικών συμπτωμάτων.
Θα πρέπει ακόμα να σημειωθεί ότι τίθεται πάντα το ερώτημα κατά πόσον η χρήση της κάνναβης συμμετέχει στην εκδήλωση των ψυχικών διαταραχών ως πρωτογενής αιτιολογικός παράγων ή ως εκλυτικός επί προϋπάρχουσας ευάλωτης προσωπικότητας, ψυχοπαθολογικής επιρρέπειας ή λανθάνουσας ψυχικής διαταραχής.»
__________________
3.
Τον Ιουλη θα γινω 19 και εχω μια πολυ αγαπημενη ξαδελφη στα -που ειναι 21 ετων- με την οποια επικοινωνουμε πολυ και συχνα. Γενικα ειναι σκεπτομενο ατομο, εχει κριση και φανατσια παρολο που δεν διαβαβζει ποτε βιβλια ή εφημεριδες η΄ενημερωνεται-ή αν το κανει, το κανει σπανια- Ακουει ομως ψαγμενη μουσικηκαι της αρεσει ο κινηματογρφαος. Παρατηρω οτι παρολο που ειναι ανοιχτομυαλη και φιλελευθερη αναπαραγει κατι στερεοτυπα, που ειναι οχι μονο ξεπερασμενα αλλα και καπως παραλογα. Για παραδειγμα θεωρει οτι στην πραγματικη της ζωη δεν χρειαζεται ο φεμινισμος γιατι δεν το αντιμετωπιζει σχεδον ποτε και οτι ολοι οι γκει ειναι αγιοι ανθρωποι, γλυκουληδες, ευγενικοι και με ωραιο στυλ. Οταν της λεω την αποψη -μενουμε μακρια αρα μιαλμε μεσω φβ- νομιζω ακουγομαι σα μαμα ή δασκαλα της γαιτι αυτη το απιρνει παντα στραβα και μπορει να μην μου ξαναστειλει για μια βδομαδα μηνυμα. Δεν ξερω αν παρξεηγειται αλλα διεσθανομαι οτι ξενερωνει. Δε ξερω πως να θετω την αποψη μου, και ειδικα οταν οι αποψιες των αλλων ειναι ακνευριστικες και ηλιθιες και απλα δε στεκουν χωρις να γινομαι προσβλητικη ισως?!? Ειδικα μεσω φβ. Σκεφτηκα να βαλω φατσουλες αλλα δεν το κανω ποτε οπε ισως να ειναι χειροτερο. Τι προτεινεις;;- Potterhead
Με μερικούς δεν μπορείς να κερδίσεις ό,τι και να πεις, και αν πρόκειται για άτομο που δεν διαβάζει ποτέ τίποτα, δεν μπορείς να αντικαταστήσεις αυτά τα κενά με κουβέντα, κι ας έχεις τη ρητορική δεινότητα του Ομπάμα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις προτείνω τα gif ή τα meme. Έχει δουλίτσα για σένα, αλλά έτσι τουλάχιστον θα διασκεδάσεις.
Ας πούμε, σου λέει «ο φεμινισμός δεν χρειάζεται.» Απάντηση:
__________________
4.
Εστω οτι ειχες δεσμο με καποιον ο οποιος ασχολιοταν με τη συγγραφη μυθιστορηματων/ ποιηματων κλπ - και ενιοτε αντλουσε έμπνευση για τις ιστοριες του απο στιγμες σας ή συναισθηματα που ετρεφε για το προσωπο σου. Εαν χωριζατε και γνωριζες οτι συνεχιζει να γραφει για σενα, θα τα διαβαζες; Θα αγοραζες πχ το βιβλιο ή θα εμπαινες στο ιστολογιο του; Εαν ναι ή οχι, γιατι;- Τιτος κατρικιος
Εννοείται! Δεν μπορώ να φανταστώ ούτε έναν λόγο για να μην το κάνει κανείς. Είναι εντελώς ανώδυνο, γιατί γίνεται από μακριά, και αν είναι επώδυνο, ο άλλος δεν το μαθαίνει. Ιδανικά μπορεί να γίνει καταπληκτική πηγή διασκέδασης για την παρέα, με αναπαραστάσεις, σκετς και άλλες περφόρμανσες.
__________________
5.
Ειμαι 18 ετων, και για να περναω την ωρα μου χαλαρα και ευχαριστα εχω τρια χομπι. Διαβαζω περιοδικα μοδας και κουτσομπολιου, βλεπω ελληνικες σειρες(απο Απαραδεκτους και Κων/νου κ Ελενης, μεχρι Παρα Πεντε και Τρελλη οικογενεια) και διαβαζω βιβλια ολων των ειδων. Επισης μου αρεσει το θεατρο το οποιο θα αριχσω σε λιγακι να σπουδαζω παραλληλα με την σχολη μου. Μου αρεσει ενας ανδρας 22 ετων ο οποιος πιστευει οτι τα περιοδικα και οτιδηποτε δεν προσφερει στον ανθρωπο γνωσεις ουσιαστικες και παιδευτικες ειναι ανοητο και για απαιδευτους. Ειναι ηθοποιος αλλα εχει και δικη του θεατρικη σκηνη και ανεβαζει παντα εξαιρετικα ποιοτικες παραστασεις που γραφει ο ιδιος και παντα κανουν παταγο.Δε βρισκεις να κατεις καθε φορα! θελω να ειμαι μαζι του και επαγγελαμτικα και ερωτικα λλα φοβαμαι οτι αν μαθει τα ενδιαφεροντα που εχω στον ελευθερο χρονο μου θα ξενερωσει και απλα θα με εχει στην πλακα. Και δεν θα με εμπσιτευεται για δουλεια ειδικα. Δε θελω να σταματησω να τα κανω γαιτι με χαλαρωνουν. Και δεν ξερω αν μπορω να ειμαι παντα μονη μου. Μοροει να στο μεσημεριανο να βλεπω Εθνικη Ελλαδος και πριν κοιμηθω Σαββατογεννημενες. Σιγουρα αν ερθουμε πιο κοντα θα το δει. Δεν ξερω πως να φερθω.. Εσυ τι λες πως πρεπει να κανω;;- μαρακι
Πάρε το Πόλεμος και Ειρήνη και κρύβε μέσα του τα κουτσομπολίστικα. Για τις σειρές προτείνω να τις βλέπεις σε λάπτοπ και ακουστικά με πρόχειρο ανοιχτό παράθυρο τα άπαντα του Μπέργκμαν. Για τα βιβλία «όλων των ειδών» προτείνω e-reader, είναι πρώτο καμουφλάζ. Είναι τόσο καλό καμουφλάζ, που όταν διαβάζω κάτι κουλτουριάρικο, εκνευρίζομαι που δεν μπορεί να δει κανείς το εξώφυλλο. Αν πάνε καλά τα πράγματα και ξεκινήσει το φλερτ, πες του ότι ασχολείσαι με την ποπ κουλτούρα γιατί ετοιμάζεις ένα πρότζεκτ, μια περφόρμανς ίσως (κάτι έχω σήμερα με τις περφόρμανσες), που φυσικά δεν θέλεις να συζητήσεις ακόμα.
__________________
6.
Α μπα μου, γιατι τρωμε κολλημα με τους ανεκπληρωτους ερωτες μας;- Μαρια
Ακριβώς επειδή είναι ανεκπλήρωτοι, συμπληρώνουμε την ιστορία με το μυαλό μας, και το μυαλό μας τα φτιάχνει και τα διορθώνει και τα αλλάζει όπως συμφέρει. Είναι λιγομίλητος επειδή είναι σοφός, τον απολύουν συνέχεια επειδή δεν συμβιβάζεται, κουτσομπολεύει τους φίλους του επειδή απλώς είναι καλύτερος από αυτούς, είναι τσιγκούνης επειδή... όχι, δεν είναι τσιγκούνης. Με τον τέλειο άνθρωπο είναι φυσικό να φάμε κόλλημα.
Το κόλλημα με ανεκπλήρωτο έρωτα δείχνει τα πάντα γι'αυτόν που τον παθαίνει, και απολύτως τίποτα για το άτομο του ενδιαφέροντός του.
__________________
7.
Ξαναστελνω αναδιατυπωνοντας τις αποριες μου γιατι περασαν μηνες - χωρίς να πιστευω οτι θα απαντήσεις. (Αλλωστε θα συνεχίσω να σε διαβάζω καθημερινά). Το status μου: 36 χρονών, σταθερή δουλειά, οικονομικα το κατιτις παραπανω, κοινωνική, με φίλους αληθινούς και άλλους όχι τόσο, με ταξίδια, εξόδους, μόρφωση, την εμφάνιση την παλευω, με όνειρα, αισιοδοξία, κύρος στην πόλη μου, δραστηριότητες, οικογενεια που στηριζει κτλ κτλ Όλα καλά αλλά με εναν διαλυμένο αρραβώνα απο εναν ανθρωπο φιλότιμο, ηθικό με τον οποίο σε επίπεδο προσωπικό κυλούσαν όλα όμορφα. Οι λόγοι χωρισμου: 1. Εθισμός στο ιντερνετικό στοίχημα (το σταμάτησα με τη μια- του είχα πει οτι αν συνεχισει και το αντιληφθω την ίδια μέρα θα φύγω. Τοξανακανε για καιρο, το πηρα χαμπαρι και την ιδια στιγμη έφυγα. με βαρύ ιστορικό πολλών χιλιάδων ευρώ χαμένων σε 5 μέρες) 2α.Εξάρτηση απο μαμά που καθορίζει τα παντα χωρίς να το παιρνει κανείς χαμπαρι μεσα στο σπίτι 2β Εξάρτηση από αδερφή της οποίας ο πρώην μου μεγάλωσε τα 3 παιδιά αν και υπάρχει άντρας υγιής και αρτιμελής και παράλληλα πανέξυπνος!
Απορία 1η: ποιό είναι χειροτερο το 1 ή το 2? Απορία 2η:υπήρχε σωτηρία? Απορία 3η:του πρότεινα απεξάρτηση, δέχτηκε αλλά αρνήθηκαν οι δικοί του και χάλασε εντελώς το πράγμα, χωρίσαμε βίαια γιατί όλοι έμαθαν τον πραγματικό λόγο παρά τις φιλότιμες προσπάθειες τους να μην το μάθει κανείς και να με σπιλώσουν με αισχρά ψευδή στην τοπική κοινωνία, με στήριξαν όλοι, φίλοι, οικογένεια, γνωστοί, ψυχολόγος με χίλιους δυο τρόπους, παράπονο δεν έχω... Αλλά εγώ ακόμη τον αγαπώ και τον συγχωρώ και τον σκέφτομαι διαρκώς. Δε θέλω να παψω να τον αγαπώ γιατί θα είναι σα να ακυρωνω την τοτε επιλογή μου και να αρνούμαι όλα όσα μου πρόσφερε. Αλλά δε γίνεται τίποτα καθώς αρνήθηκε οποιαδήποτε ευθεία επικοινωνία μαζί μου, κρατά μόνο μια άτυπη επαφη μαζί μου μέσω facebook πασπαλισμενη με μπολικο θυμό, θλίψη και απογοήτευση, την οποία και γω συντηρω μηνες τωρα και όλο αυτό δε βγάζει πουθενά - αν και ξέρω και νιώθω βέβαιη οτι κι αυτός δεν με έχει ξεχάσει και έχει μετανιωσει- ολες του οι κινήσεις αυτό δείχνουν- αλλά ο εγωισμός και η επιρροή απο την οικογένεια του δε θα τον αφήσουν ποτε να γυρίσει πίσω- η λογική μου αρνείται οποιοδήποτε πισωγύρισμα έτσι η αλλιως, αλλά η καρδιά περιμένει κάτι που δε θα γίνει ποτέ. Οποτε η απορία είναι πως ξεαγαπας κάποιον αφού αν συνεχίσεις να αγαπάς μένεις κολλημένος στα παλιά. Απορία 4η: είναι ηλίθιο να θέλω και να επιδιώκω έστω και φιλικά μονο να τον βοηθησω και να του ανοίξω τα μάτια σχετικα με την εκμετάλλευση στην οποία τον υποβάλλουν για να καταλάβει ποσο ευνουχισμένος είναι απο το περιβάλλον του και ποσο καταδικαστικό είναι αυτό για το μέλλον του και για όποια αλλη σχέση επιχειρήσει να κάνει αργότερα; (μεταξύ μας τις απαντήσεις νομιζω τις ξέρω αλλά κάπου χάνω ενα λεπτο καθοριστικό σημείο που τα ξεδιαλύνει όλα και φυσικά δεν πιστεύω ότι θα βρω χώρο στις απαντήσεις σου αλλά καθότι αθεράπευτα ρομαντική ελπίζω πως ναι... Η λογική και η καρδιά βλέπεις που λέω και πιο πάνω). Thanks ούτως η άλλως!
Νομίζω ότι δεν ολοκλήρωσες την προσπάθεια που έκανες με τον ψυχολόγο σου, και ότι είναι απολύτως κρίσιμο να ξαναπάς. Χάνεις το χρόνο σου. Χάνεις τον χρόνο σου με ονειροφαντασίες και διαστρεβλωμένη πραγματικότητα που σε κρατάει πίσω, με τεχνητά εμπόδια περί ευθύνης που σε σκαλώνουν ακόμη περισσότερο, και μοιάζει σα να το κάνεις εσκεμμένα για να μην προχωρήσεις μπροστά.
Το λεπτό σημείο που λες πράγματι υπάρχει (ας το πούμε λεπτό, γιατί είναι βόμβα αυτοκαταστροφής) είναι η φράση:
«Δε θέλω να πάψω να τον αγαπώ γιατί θα είναι σα να ακυρώνω την τότε επιλογή μου και να αρνούμαι όλα όσα μου πρόσφερε.»
Το γεγονός ότι το έγραψες με πλήρη συνείδηση και δεν καταλαβαίνεις το κακό που κάνεις στον εαυτό σου με κάνει να πιστεύω ότι άφησες μισοτελειωμένες δουλειές στη θεραπεία σου, και έχεις να κάνεις πολλές ουσιαστικές κουβέντες ακόμα.
Ρωτάς πώς θα ξεαγαπήσεις κάποιον; Μα, μόνη σου λες ότι ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ να σταματήσεις να τον αγαπάς. Όσο δεν θέλεις, δεν θα το κάνεις, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να παραμείνει κανείς στα ίδια, όσο άσχημα και να είναι, αν έχει σοβαρό κίνητρο. Συνήθως ο κόσμος μένει στα γνωστά, όσο χάλια κι αν είναι, γιατί φοβάται τα χειρότερα. Εσύ νομίζω ότι έχεις κι άλλο λόγο (ενώ βλέπεις τα προβλήματα, που είναι ένα κατεβατό, μόνο ένα από αυτά αρκεί για να λήξει μια σχέση). Τον εγωισμό σου. Επιμένεις γιατί νομίζεις ότι αν εγκαταλείψεις τώρα, θα είναι σαν να παραδέχεσαι ότι έκανες λάθος.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο μηχανισμός που σε έχει κάνει να πιστεύεις ότι πάνω από όλα, το σημαντικό είναι να έχεις δίκιο, ή, σε έχει πείσει ότι ο πετυχημένος άνθρωπος είναι αλάνθαστος, ή ότι όποιος χωρίζει είναι αποτυχημένος, και το «κύρος» που αναφέρεις στην αρχή, είναι κάτι που σε απασχολεί πάρα πολύ και είναι κάτι με το οποίο έχεις ανάγκη να ταυτίζεσαι.
Δεν γίνεται να αρνηθείς εκ των υστέρων όλα όσα σου πρόσφερε. Δεν γίνεται να κάνεις λάθος στο μέλλον. Υποθέτω ότι ξεκίνησες τη σχέση γιατί περνούσες καλά. Υποθέτω ότι συνέχισες επειδή δεχόσουν αυτά που σου πρόσφερε. Δεν είσαι Θεός για να μπορείς να ακυρώσεις τώρα όσα έγιναν στο παρελθόν. Ούτε καν εσύ δεν μπορείς να ξαναγράψεις αυτά που έγιναν στη ζωή σου. Αυτά που έγιναν είναι σα να τα έκανε κάποιος άλλος – και κατά κάποιο τρόπο, κάποιος άλλος τα έκανε. Μπορείς να πεις ότι τότε δεν είδες κάτι που θα έπρεπε να είχες δει, και αυτό μπορείς τώρα να αναγνωρίσεις ως λάθος. Αυτό δεν αλλάζει το πώς ένιωθες τότε. Το μόνο που προσφέρει είναι γνώση για το παρόν, οπότε και για το μέλλον σου. Αν δεν κάνεις τώρα την κίνηση, σκέψου τι θα μετανιώνεις σε δέκα χρόνια από τώρα, και αποφάσισε τι σου φαίνεται καλύτερο (ή χειρότερο).
σχόλια