__________________
1.
Βλέπω ότι οι όμορφες γυναίκες,(πάντα) θέλουν να είναι ο άντρας γυμνασμένος,να αθλείται,να είναι αποτριχωμένος κλπ.,ενώ γυναίκες μέτριας ή και άσχημης εμφάνισης,αδιαφορούν ή (και) δεν το θέλουν.Είναι απίθανο,αν όχι αδύνατο,να δεις μια όμορφη που να μην της αρέσουν οι γυμνασμένοι άντρες και οι αθλητές.
Αυτό μπορεί κανείς από τα ζευγάρια που κυκλοφορούν,σωστά?
Εκτός αυτού,όταν λένε σε κάποιον να μην δίνει τόση σημασία στην εμφάνιση,νομίζω το λένε για τη δική του.Π.χ. σε κάποιον όχι τόσο ωραίο,θα πουν να βρει μια καλή κοπέλα,ενώ σε κάποιον ωραίο,μια ωραία κοπέλα.
Μιας και είπα για ζευγάρια,δεν υπάρχουν αταίριαστα,τι λέτε?Συνήθως είναι ο ωραίος και καλογυμνασμένος,αθλητικός με την ωραία,οι μέτριοι μεταξύ τους κλπ.Κάτι που δείχνει πόσο πολύ μετρά η εξωτερική εμφάνιση.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επιχειρηματολογία ή παρατήρηση ή φιλοσοφία για να αποδείξει κανείς πόσο πολύ μετρά η εξωτερική εμφάνιση. Μετράει στα ζευγάρια, μετράει στην επαγγελματική ζωή, μετράει στις φιλικές σχέσεις, στις συγγενικές, στα πάντα. Μετράει. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι πιο όμορφοι είναι πιο ευτυχισμένοι, ούτε ότι οι άσχημοι είναι καταδικασμένοι στην Β' κατηγορία.
Η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι μόνο το πώς είναι κατανεμημένα τα κόκκαλά μας. Υπάρχουν πάρα πολλά μέσα για να βελτιωθεί το αρχικό υλικό. Η κομψή παρουσία είναι άλλο θέμα από το χαρτί που μας μοιράστηκε στη γέννα. Δυστυχώς αυτό χρειάζεται και χρόνο και λεφτά, αλλά και χωρίς αυτά νομίζω ότι αν προσπαθήσει κανείς με δίαιτα, γυμναστική και θαρραλέα αντιμετώπιση μπορεί να κάνει μικρά θαύματα στην εμφάνιση του, όλοι το έχουμε ζήσει αυτό με φίλους και γνωστούς που από ασχημόπαπα έγιναν κύκνοι. Για να βρεις την δύναμη να ασχοληθείς με το εξωτερικό σου χρειάζεσαι αυτοπεποίθηση, είναι πιο εύκολο να παραιτηθείς και να αφεθείς και να κρυφτείς πίσω από το «έτσι είμαι και σε όποιον αρέσω» (παρεμπιπτόντως αυτοί οι άνθρωποι είναι συχνά ιδιαίτερα επικριτικοί με την εμφάνιση των άλλων). Με αυτή την έννοια, η ομορφιά πραγματικά ξεκινάει από μέσα.
__________________
2.
Αγαπητή Α, μπα;
είσαι η καλύτερη παρέα για τον πρωινό καφέ! Δεδομένης την εκτίμησης που τρέφω στον τρόπο σκέψης σου, αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σου κάτι που δεν έχω μοιραστεί με άλλους εδώ και πολλά χρόνια.
Είμαι λίγο πάνω από 30 χρονών, ενεργή σεξουαλικά από τα 18 μου, με αρκετές εμπειρίες, τόσο με άντρες, όσο και κάποιους πειραματισμούς με γυναίκες, που με οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι είμαι καθαρά ετεροφυλόφιλη. Ο πρώτος άνθρωπος με τον οποίο έκανα σεξ, που λες, ήταν αρκετά μεγαλύτερος από μένα και μου είχε δηλώσει ξεκάθαρα από την αρχή της σχέσης μας πως από το παραδοσιακό σεξ με διείσδυση δεν αντλούσε ιδιαίτερη ικανοποίηση και έτσι, ενώ το έκανε για χάρη μου, προτιμούσε άλλους τρόπους, που δεν με άφηναν ανικανοποίητη σωματικά, αλλά μου δημιούργησαν ανασφάλειες σχετικά με την ικανότητά μου να τον κάνω να το χαρεί. Λόγω απειρίας και ηλικίας, θεωρούσα ότι έφταιγα εγώ και ήταν ο λόγος που τελικά χωρίσαμε. Συνέχισα για την επόμενη δεκαετία την ερωτική και σεξουαλική μου ζωή με ανθρώπους πρόθυμους και για τα πιο παραδοσιακά πράγματα που αυτός δεν ήθελε, κι αυτός έκανε άλλες σχέσεις, που σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ικανοποιούσαν αυτό που είχε στο μυαλό του.
Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις πως γίνεται να μην έχω νιώσει από τότε με κανέναν εξίσου έντονα πράγματα στο κρεβάτι, ενώ και ερωτευμένη ήμουν τις πιο πολλές φορές, και διάθεση για πειραματισμούς και δοκιμές υπήρχαν από όλες τις μεριές; Είναι απλά το απωθημένο που δεν κατάφερα να τον αλλάξω και να τον κάνω όπως θα ήθελα να είναι, ή απλά η χημεία με κάποιους ανθρώπους είναι απλά αξεπέραστη, ανεξαρτήτως συνθηκών;
-μπερδεμένο σαλιγκάρι
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Αν με αυτή την ιστορία θέλεις να πεις ότι πέρασαν δώδεκα χρόνια από την πρώτη σου σεξουαλική εμπειρία, ότι είσαι τριάντα χρονών γυναίκα, και ακόμα σκέφτεσαι τι ωραία που περνούσες με έναν άντρα που κατά πάσα πιθανότητα δεν του άρεσαν οι γυναίκες, τότε κάτι μέσα σου συμβαίνει που σε εμποδίζει να κατανοήσεις με ακρίβεια ποια είσαι εσύ και ποιοι είναι οι άλλοι και σε ποιο βαθμό είναι ανεκτός ο ετεροπροσδιορισμός.
Το «δεν μου αρέσει ιδιαίτερα η διείσδυση» δεν είναι σαν το «μάλλον δεν μου αρέσουν οι μπάμιες». Δεν θα αλλάξει γνώμη αν φάει τζαμπαλάια. Είσαι ολόκληρη γυναίκα, δηλώνεις ενεργή με αρκετές σεξουαλικές εμπειρίες και με πειραματισμούς με γυναίκες. Ώρα να κάνεις την πρόσθεση 1+1 αλλά για να βγάλεις το 2, και όχι το 1+1=και πού είμαι εγώ σε αυτή την ιστορία.
__________________
3.
Γεια σου Άμπα! Συγχαρητήρια για τη στήλη σου! Δεν έχω κάποια ερώτηση να κάνω, απλά να αναφέρω κάτι που θεωρώ ότι αξίζει να το ακούσουν κι άλλοι, με αφορμή ένα πολύ σημαντικό συμβάν στη ζωή μου.
Εγώ που λες Άμπα μου, τα τελευταία χρόνια ήμουν χάλια ψυχολογικά. Δυστυχώς έτυχε να είναι και τα φοιτητικά μου χρόνια. Μεγάλες περίοδοι να κοιμάμαι 15 ώρες την μέρα, να μην έχω καθόλου ενέργεια, να μην κάνω μπάνιο για βδομάδες. Κι αυτό δεν ήταν το χειρότερο για μένα. Το χειρότερο ήταν ότι είχα χάσει τον εαυτό μου Άμπα. Δεν ήξερα ποια ήμουν, γιατί υπήρχα. Στις παρέες ήμουν αμίλητη και ένιωθα ότι δεν είχα τίποτα να πω, καμία πλάκα να κάνω. Ούτε ιδιαίτερα δραστήρια ήμουν, και πολλές φορές έβρισκα δικαιολογίες για να μένω μόνη μου σπίτι. Είχα χάσει την ταυτότητά μου.
Κι όμως, ενώ έβλεπα την κατάσταση, πάντα δικαιολογούσα τον εαυτό μου. "Είμαι τεμπέλα". Αυτό έλεγα συνέχεια. Και κάθε φορά έπαιρνα την απόφαση να βάλω τη ζωή μου σε μια τάξη, και κάθε μέρα ξεκινούσα με αισιόδοξη διάθεση και όσο περνούσε ο καιρός έπεφτα πάλι στην μαυρίλα. Είχα αρχίσει να αμφισβητώ και κομμάτια του εαυτού μου. Δυσκολευόμουν να καταλάβω αυτά που άκουγα, έκανα ηλίθιες ερωτήσεις και απορούσα με τον εαυτό μου που όσο μεγαλώνω αντί να γίνομαι εξυπνότερη, ο εγκέφαλός μου δυσλειτουργεί όλο και περισσότερο.
Τέλος πάντων Άμπα μου, τελειώνουν τα φοιτητικά μου χρόνια, και αρχίζω να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο ότι έχω κατάθλιψη, κάτι που αργότερα και οι δικοί μου ομολόγησαν ότι σκέφτονταν. Και ενώ το σκεφτόμουν, αποφασίζω να κάνω κάποιες αλλαγές στη ζωή μου. Μία από αυτές ήταν να κάνω αιματολογικές εξετάσεις, τις οποίες είχα να κάνω ΧΡΟΝΙΑ. Και κάνω τις εξετάσεις και τι βλέπω; Έχω υποθυρεοειδισμό. Κι εγώ και όπως έμαθα πάρα πολύς κόσμος.
Γιατί τα λέω όλα αυτά Άμπα; Γιατί το πρόβλημα με αυτή τη κοινωνία είναι ότι μιλάμε τόσο επιφανειακά για τα πάντα και δεν βλέπουμε τα ουσιώδη. Δηλαδή, εγώ για τον θυροειδή το μόνο που είχα ακούσει στη ζωή μου είναι ότι χάνεις ή παίρνεις εύκολα κιλά. Για το ότι μπορεί να σου προκαλέσει ψυχολογικές φθορές, από καταθλιπτικές τάσεις μέχρι ακόμα και σχιζοφρένεια, δεν το άκουσα ποτέ από κανέναν.
Συμβουλεύω λοιπόν τους αναγνώστες σου, εάν βέβαια αποφασίσεις να το δημοσιεύσεις αυτό, να κάνουν ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ εξετάσεις και να μην βγάζουν γρήγορα συμπεράσματα για την ψυχολογική τους κατάσταση αν δεν έχουν πρώτα πάρει υπόψιν άλλους παράγοντες. Κι επίσης, να μάθουμε σαν κοινωνία να μιλάμε και για τα "άλλα" θέματα, τα κρυφά, αυτά που θεωρούμε αδυναμία, τα συναισθήματά μας. Όσο για μένα, σε λίγο καιρό ξεκινώ τα χάπια του θυροειδή και ευελπιστώ να με βοηθήσουν να βρω τη χαμένη μου χαρά και ενέργεια. Φιλιά πολλά!
- Ανακουφισμένη
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Να κάνουμε εξετάσεις, και περαστικά σου, σιδερένια. Όμως έτσι όπως τα γράφεις το συμπέρασμα που βγάζω είναι «ευτυχώς που έχω υποθυρεοειδισμό και όχι κατάθλιψη, φτηνά τη γλίτωσα», και είναι ένα μήνυμα που δεν θα ήθελα να μεταφέρω. Αν δεν υπήρχε το στίγμα που κι εσένα σε καθυστέρησε να ασχοληθείς με την υγεία σου, θα είχες πάει από την αρχή σε έναν ψυχολόγο που θα σε παρέπεμπε σε ψυχίατρο, ο ψυχίατρος θα σου έκανε εξετάσεις, και θα είχε βγει το συμπέρασμα μια ώρα αρχύτερα. Ακριβώς γι'αυτό, για να μην μιλάμε επιφανειακά, αν κάποιος φοβάται ότι έχει κατάθλιψη, πρέπει να πάει σε ψυχίατρο για να κάνει αυτός την διάγνωση αν πρόκειται όντως για κατάθλιψη ή για κάτι άλλο.
Το μήνυμα που θα ήθελα να περάσω εγώ είναι ότι η κατάθλιψη είναι μια ασθένεια ακριβώς όπως ο υποθυρεοειδισμός, και δεν βλέπω γιατί η μια ασθένεια θα έπρεπε να μου προκαλεί ανακούφιση σε σχέση με την άλλη, εξαρτάται από την βαρύτητα της καθεμίας. Ανακούφιση είναι να μην έχεις τελικά τίποτα. Άλλωστε και για την κατάθλιψη χάπια θα έπαιρνες.
__________________
4.
Λοιπόν... είμαι υπάλληλος και αυτός είναι πελάτης. Η φύση της δουλειάς μου είναι να είμαι πολύ ευγενική, για την ακρίβεια κάτι πάνω από ευγενική, γιατί πρόκειται για ένα είδος καταστήματος με μόνιμους-ίδιους πελάτες. Που σημαίνει, ότι αν κάποιος μου αρέσει: 1) δεν έχει νόημα να το δείξω διακριτικά, γιατί αυτό το "διακριτικά", θα μπορούσε να είναι η στάση που κρατάω απέναντι σε όλους (μπορεί να σκεφτεί ο άλλος και δίκιο θα χει). Δηλαδή να είμαι χαμογελαστή να ρωτάω τα νέα των πελατών και να συζητάω μαζί τους κλπ, είναι κάτι που το κάνω με όλους. 2) δεν μπορώ να μην το δείξω διακριτικά (δηλαδή να μιλήσω ευθέως), γιατί η θέση μου είναι πολύ δύσκολη και δεν θέλω να εκτεθώ με αυτόν τον τρόπο στον χώρο εργασίας μου. Θα σου φέρω και ένα παράδειγμα... Πριν από λίγο καιρό μου άρεσε ένα παιδί, ο Π. Να προσθέσω ότι είχα καταλάβει ότι του άρεσα κι εγώ. Μια μέρα καθώς έψαχνα τι θα πάρει, μπαίνει ένας άλλος πελάτης και τον εξυπηρετώ. Καθώς εξυπηρετούσα τον άλλον πελάτη, ο Π. είχε σταματήσει ό,τι έκανε και μας παρατηρούσε. Αισθάνθηκα ότι το έκανε για να δει τι συμπεριφορά έχω απέναντι στους άλλους πελάτες. Από τότε τον βλέπω πολύ αραιά, και η κατάσταση έχει παγώσει μεταξύ μας. Έτσι όπως είναι τα πράγματα επιβεβαιώθηκα ότι αυτό που είχε γίνει τότε τον ξενέρωσε. Τώρα μου αρέσει κάποιος άλλος και αντιμετωπίζω το ίδιο πρόβλημα. Έχεις να προτείνεις κάτι έξυπνο γι αυτές τις περιπτώσεις; Περιμένω με αγωνία και λαχτάρα. Σε φιλώ
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι και ευθύνη του άλλου να βάλει το μυαλό του να δουλέψει και να καταλάβει ότι εφόσον αυτός είναι πελάτης και εσύ υπάλληλος – υποθέτω δεν είναι δικό σου το μαγαζί – είναι σε θέση ισχύος, άρα είναι δική του δουλειά να σπάσει αυτό το όριο που αναγκαστικά υπάρχει μεταξύ σας, και να μην φέρεται σαν απατημένος σύζυγος επειδή κάνεις τη δουλειά σου. Εσύ δεν έχεις πολλά περιθώρια, γιατί αν κάνεις λάθος και δεν υπάρχει κάποιο φλερτ, κινδυνεύεις ακόμα και να απολυθείς αν πάνε στραβά τα πράγματα. Μήπως να κοιτάξεις να σου αρέσει κάποιος εκτός δουλειάς;
__________________
5.
Αγαπητή αμπά,
Εδώ και δύο μήνες δουλεύω στην Ισπανία. Ήρθα με την προοπτική να γίνω επιτέλους στα 25 μου ανεξάρτητη οικονομικά αλλά και να ανοιχτώ κοινωνικά. Ήδη νιώθω πολύ άσχημα που έφτασα σε αυτή την ηλικία που ξεκινάω να δουλεύω και τόσο καιρό απλά έτρωγα τα λεφτά των γονιών μου ως φοιτήτρια. Οι γονείς μου με στηρίζουν ακόμα εν μέρη καθώς ο μισθός μου είναι χαμηλός. Αλλά είμαι στο στάδιο να γίνω ανεξάρτητη οικονομικά και επιτέλους να σταθώ στα πόδια μου. Αυτό πιστεύω θα με βοηθήσει κ με τις σκέψεις που έχω ότι είμαι άχρηστη, δεν έχω καταφέρει τίποτα (δεν είμαι καν καλή στο αντικείμενο που έχω σπουδάσει) που έχουν βγει σε κοινωνικό άγχος (έκανα συνεδρίες για μερικούς μήνες-το μετρίασα αρκετά αλλά δεν έχω χρήματα πλέον να συνεχίσω). Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι είμαι κάθε μέρα δουλειά σπίτι-σπίτι δουλειά. Δεν έχω κάνει φίλους ούτε βγαίνω αρκετά με τη δικαιολογία ότι ήταν περίοδος προσαρμογής και επίσης ότι η δουλειά δεν είναι σταθερή και παράλληλα ψάχνομαι για άλλες και δεν έχω ούτε χρόνο ούτε όρεξη να βγω. Αυτό το καιρό μου λείπει να έχω κάποιον η κάποιους που να θεωρώ φίλους και να γελάμε και να τα λέμε και να κουτσομπολεύουμε αλλά και για να μπορώ να εμπιστεύομαι για πιο προσωπικά ζητήματα. Να έχω κάποιον να πω οκ μπορώ μετά τη δουλειά να πάω για ένα καφεδάκι ή μπυρίτσα χαλαρά να τα πούμε. Γενικά έχω δυο τρεις καλούς φίλους αλλά είναι μακριά και έχουμε μόνο ονλάιν επικοινωνία. Εχω ξεχάσει πως είναι να δημιουργείς φιλία από το μηδέν και να ανοίγεσαι σε κάποιον. Θέλω να ανοιχτώ καθώς και η ψυχολόγος μου έιχε πεί ότι δεν εμπιστεύομαι εύκολα αλλά όχι στη φάση απλά να πω ένα μυστικό αλλά τον εαυτό μου, να δείξω σε κάποιον αυτό που πραγματικά είμαι. Προσπάθησα να ανοιχτώ στη συγκάτοικό μου στις αρχές μια μέρα που είχαμε βγεί μόνες. Πάνω στη κουβέντα της είπα ότι είχα κοινωνικό άγχος και η απάντηση της ήταν αλήθεια?! Και μετά άλλαξε θέμα. Νιώθω ότι είμαι στην καλύτερη ηλικία για να κάνω πράγματα και να ζω την κάθε στιγμή. Αλλα δε ξέρω πως. Να σημειώσω ότι επιχείρησα να πάω σε ένα event ανταλλαγής γνώσεων αλλά οι περισσότεροι που μου μιλάγανε έβγαζε μάτι ότι είχαν πάει για να ρίξουν γκόμενα. Γενικά μου αρέσει η ζωή εδώ. Και πιστεύω μπορώ να εξελιχτώ σαν άνθρωπος σιγά σιγά απλά δεν ξέρω πως να ξεκινήσω. Καμία ίδέα;
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ είσαι σε καινούριο τόπο. ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ. Δεν ξέρω για το κοινωνικό άγχος, αλλά η απογοήτευση επιτρέπεται όταν οι προσδοκίες συμπλέουν με τον ρεαλισμό. Είσαι δύο μήνες σε ξένη χώρα και παραπονιέσαι που δεν έχεις ένα φιλαράκι να είσαστε άνετα και να πίνετε μπυρίτσα μετά τη δουλειά; Θεωρείς ότι είναι κάτι απλό, κάτι αυτονόητο, κάτι που έχουν όλοι (όπου και να μένουν, όσο καιρό και αν μένουν εκεί), ή κάτι που σου χρωστάει η ζωή και αναρωτιέσαι πού χάθηκε το τσεκ; Βγήκες μια φορά με τη συγκάτοικο και αμέσως προσπάθησες να την κάνεις να συμμετέχει στο βαθύτερο σου πρόβλημα. Δεν έχει όρεξη να ασχοληθεί με τα ψυχολογικά σου, φυσικά και δεν θέλει, μην σου κάνει εντύπωση. Δεν σε ξέρει. Δεν ασχολείσαι με τα ψυχολογικά των άλλων επειδή σου τα λένε, ασχολείσαι, όταν ασχολείσαι, επειδή υπάρχει πρώτα μια ψυχική σύνδεση, και η ψυχική σύνδεση θέλει χρόνο και κοινές εμπειρίες, και οι κοινές εμπειρίες δεν είναι ο καφές ένα απόγευμα. Δεν μπορείς να εκβιάσεις ψυχική σύνδεση με αποκαλύψεις πριν την ώρα τους.
Θα ξεκινήσεις από την αρχή, ως κάποιος που δεν ξέρει κανέναν, δηλαδή σιγά σιγά. Θα πας σε διάφορες δραστηριότητες που σε ενδιαφέρουν μόνη σου. Δεν ξέρω γιατί είναι τόσο κακό να θέλει κάποιος να βγάλει γκόμενα ώστε να απορρίψεις ολόκληρη διαδικασία. Δηλαδή θα ήταν κακή εξέλιξη να έβγαζες γκόμενο; Ίσα ίσα αν ήταν και ντόπιος θα γνώριζες ένα σωρό κόσμο.
__________________
6.
Αγαπητη α μπα....με ταλανιζει ενα προβλημα οπως διαπιστωνει κανεις απο το ονομα μου....Δεν ειμαι μεγαλος σε ηλικια...ειμαι 17..συνεπως δεν εχω και την μεγαλυτερη εμπειρια στο θεμα των σχεσεων...παρολα αυτα δεν εχω παραπονο απο τον αριθμο αυτων αλλα αντιθετως μεχρι τωρα οι σχεσεις που εχω κανει (οχι μονο ο αριθμος αλλα και σε θεμα ομορφιας των κοριτσιων) εχουν ξεπερασει τις προσδοκιες μου...Ωστοσο τον τελευταιο χρονο εχω παρατηρησει κατι το οποιο κανω και το κανω επειδη μαρεσει....Ισως σου φανει περιεργο αλλα εχω παψει να θελω να παρω απο μια σχεση οτ¹ μπορει να προσφερει και θελω απλα να παρω την ικανοποιηση και την φαση που θα προκυψει απο αυτην σε μια-δυο μερες...τι εννοω...ενω στην συζητηση μου με τα κοριτσια μιλαω για σχεση και αυτες δεχονται βγαινω μαζι τους για δυο μερες γινεται οτι ειναι να γινει και μετα τους στελνω μυνημα οτι δεν θελω να προχωρησω αλλο και βρισκω χαζες δικαιολογιες...αυτο εχει ως αποτελεσμα να με περνανε ολες για επιπολαιο και πεφτουλα και παραλληλα να στεναχωριουνται...Καιρο τωρα προσπαθω να καταλαβω τι φταιει ...ισως το οτι δεν εχω κανει σχεση πανω απο 5 μηνες ; ισως το οτι υποτιμαω τον εαυτο μου και παιρνω μονο την χαρα οτι εκανα κατι με καποια που φανταζομουν μονο στα ονειρα μου ; και το κακο ειναι οτι μαρεσει να το κανω αυτο ...!! Ζητω λοιπον την βοηθεια σου πως να το αντιμετωπισω
ΥΓ1: εχω προσπαθησει να κανω μεγαλη σχεση αλλα δεν μου βγαινει
ΥΓ2: δεν θελω να κανω σχεσεις των δυο ημερων γιατι αν το παω ετσι θα κανταντησω μπακουρης
- Προβληματισμενος
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν υπάρχει πρόβλημα για να λύσεις αν δεν θέλεις σχέση μόλις βγήκες από το αβγό. Πρόβλημα, και μάλιστα σοβαρό, υπάρχει, επειδή λες ψέματα για να καταφέρεις αυτό που θέλεις, και μετά ευχαριστιέσαι που τα κατάφερες. Ξέρεις πολύ καλά ότι οι κοπέλες της ηλικίας σου δεν πρέπει να θέλουν μόνο το κυνήγι και τη φάση της μιας μέρας γιατί κακοχαρακτηρίζονται, οπότε τους λες ψέματα για σχέση προκειμένου να σε εμπιστευτούν και όταν χαρείς που ξεγέλασες άλλη μια κοπέλα, εξαφανίζεσαι με μήνυμα λέγοντας κι άλλα ψέματα.
Θα είχες λόγο να καμαρώνεις για τις περιπέτειες σου αν ήσουν ευθύς και έλεγες αυτό που θέλεις. Μην καμαρώνεις που κερδίζεις σε ένα παιχνίδι που έχει φτιαγμένους κανόνες υπέρ σου. Αυτό που φταίει είναι ίσως ότι για την ώρα μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορείς να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση, με αυτόν τον τρόπο προσπαθείς να καταλάβεις ποιος είσαι. Αρέσω, άρα κάποιος είμαι.
Αυτό που είσαι είναι ένας ασχημάτιστος άνθρωπος που δεν θα καταλάβει μέσα από τους άλλους ποιος είναι πραγματικά ο χαρακτήρας του. Δεν είναι παράξενο που δεν ξέρεις τι θέλεις, πώς το θέλεις, γιατί το θέλεις. Δέξου ότι είσαι μικρός και χρειάζεσαι χρόνο. Αυτό που δεν χρειάζεσαι είναι να δείξεις στους άλλους και στον εαυτό σου «πόσο μετράς» μετρώντας τηλέφωνα κοριτσιών, με έμφαση στα όμορφα κορίτσια για έξτρα πόντους. Για να κάνεις σχέση πρέπει να είσαι πρώτα σε θέση να είσαι φίλος. Και με αγόρια, και με κορίτσια. Προσπάθησε να γνωρίσεις τους ανθρώπους χωρίς να έχεις το άγχος να τους κατακτήσεις. Δεν υπάρχει κάποιος διαγωνισμός για να κερδίσεις.
_________________
7.
Γεια σου, Α μπα μου!
Με λενε Νασια, ειμαι 36 και μενω στο Βελγιο. Εχω σχεση και συζω εδω και 5,5 χρονια με μια υπεροχη κοπελα και εχουμε συζητησει για γαμο στα μελλοντικα μας σχεδια. Πριν απο ενα εξαμηνο, η κοπελα μου (ας τη πουμε Μαρια) η Μαρια, μου ειπε οτι θα φερει μια καινουργια καλη της συναδελφο (ας τη πουμε Λ.) σπιτι για δειπνο. Κανενα προβλημα, της ειπα ευχαριστως να τη γνωρισω και να της κανουμε το τραπεζι. Οπως και εγινε και τελικα, ταιριαξαμε και εχει ερθει και εχουμε βγει αρκετα Σαβ/κα οι 3 μας. Το τελευταιο Σαβ/κο, αυτο που μας περασε, ηρθε σπιτι η Λ. για να παραγγειλουμε και να δουμε μια ταινια, πολυ χαλαρα και ομορφα. Σε καποια στιγμη, σηκωθηκε να παει στο μπανιο την ωρα που εγω ημουν απασχολημενη στην εξωπορτα παιρνοντας τη πιτσα μας. Δεν ηξερα που πηγε, εβαλα τη πιτσα στο τραπεζι και πηγα στο μπανιο και εγω. Ανοιγοντας τη πορτα, ειδα τη Λ. στο πατωμα, με μια ενεση, τη λεπιδα απο ενα ξυραφακι και εναν επιδεσμο διπλα της. Τρομαξε που με ειδε και εγω σοκαριστηκα τοσο που εκλεισα αμεσως τη πορτα. Πηγα στο σαλονι, οπου με περιμενε η Μαρια και με ρωτησε τι εγινε. Πρωτου προλαβω να της πω τι ειδα, βγηκε η Λ. απο το μπανιο και απλα εφυγε βροντωντας τη πορτα πισω της. Εξηγησα στη Μαρια το τι εγινε και τι ειδα και δε ξερουμε τι να κανουμε απο δω και μπρος. Ειναι χρηστρια. Η Μαρια δουλευει μαζι της και πρεπει να τη ξαναδει αυριο. Τη συμπαθουμε και οι 2 τη Λ. και δε θελουμε να την απομακρυνουμε, θελουμε να τη βοηθησουμε χωρις καθολου judgement αλλα δε ξερω αν ειναι η θεση μας ή αν παραβιαζουμε καποια ορια μιλωντας της. Εξαλλου ετσι που εφυγε, δεν εδειξε ιδιαιτερη ορεξη να το συζητησει και δεν εχει επικοινωνησει απο τοτε και η αντιδραση μου δεν ηταν και η πιο καταλληλη αλλα σοκαριστηκα ρε Α Μπα μου. Δε το περιμενα αυτο που ειδα. Τι λες να κανουμε; Να της μιλησουμε και να δουμε αν μπορουμε καπως να βοηθησουμε; Ευχαριστω.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ
Δεν εξαρτάται τόσο πολύ από εσάς το επόμενο βήμα, όσο από την κοπέλα. Ούτε συγγενής σας είναι, ούτε φίλη ετών για να ξέρετε τους συγγενείς της και την ευρύτερη της οικογένεια. Οπότε το πρώτο που πρέπει να κάνετε είναι να μην νιώθετε ότι η ζωή της είναι στα χέρια σας.
Φυσικά και είναι καλή ιδέα να της μιλήσετε, αν δεχτεί να σας ξαναδεί. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να την παραπέμψετε σε οργανώσεις που ασχολούνται με καταχρήσεις. Βρείτε ποιες υπάρχουν εκεί που μένετε, και μπορείτε να πάρετε τηλέφωνο για να σας δώσουν οδηγίες.
