ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρόσφατα γνώρισα κάποιον σε κοινή παρέα. Μου άρεσε, φαινόταν έξυπνος, του γυάλισα κι εκείνου, ξεκινήσαμε να μιλάμε στο fb. Με ξένισε κάπως το ότι άρχισε αμέσως τα πονηρά υπονοούμενα, αλλά προτίμησα να μην το παίξω μη-μου-άπτου. Μετά από 10 μέρες βγήκαμε ραντεβού, στο οποίο μου ξεκαθάρισε ότι έχει βγει από μεγάλη σχέση εδώ και κάποιους μήνες και γι' αυτό δεν ψάχνεται για κάτι συναισθηματικό. Που θα πει, μου πέταξε το μπαλάκι για το αν θα βγάζαμε τα μάτια μας, εγώ μπλόκαρα, εκείνος έδειξε κατανόηση και πήγε καθένας σπίτι του. Αυτό που με μπέρδεψε περισσότερο είναι ότι για άτομο που θέλει να οδηγηθεί σε κρεβάτι, δεν έκανε και πολλά για να με βάλει στο κλίμα. Ούτε δήθεν τυχαία αγγίγματα, ούτε φιλί... σαν να άνοιξε τα χαρτιά του πιστεύοντας ότι αυτό αρκεί για να συναινέσω. Όλο αυτό συμφωνεί με τη διπολική εικόνα που μου έδωσε μια κοινή μας φίλη, ότι έχει στόφα σχεσάκια, αλλά λόγω του χωρισμού το ΄χει ρίξει στην "κατανάλωση". Συνεχίσαμε να μιλάμε, εκείνος λογικά επειδή πιστεύει ότι ακόμα παίζει να κάνουμε σεξ (?), εγώ επειδή δεν εννοώ να αποφασίσω αν θέλω να το κάνω να τελειώνουμε, ή αν θίγομαι που δε με βλέπει πιο σοβαρά. Και ερωτώ: το να του κάτσω, με βάζει αυτόματα στην κατηγορία της ξεπέτας/καβάτζας? Και αν ναι, είναι μόνιμη αυτή κατηγοριοποίηση, ή μπορεί να με δει αλλιώς?