ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απ τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήξερα πως ο μπαμπάς μου έπινε... Ποτέ όμως δεν τον θεώρησα αλκοολικο μάλλον επειδή έλλειπε πολλές ώρες απ το σπίτι και γενικά η συμπεριφορά του σε μένα και την μητέρα μου πάντα ήταν καλή.... κάποια στιγμή χώρισαν οι γονείς μου και έτσι μετακόμισα με την μητέρα μου σε άλλη πόλη.. πήγαινα στις γιορτές και εμένα μαζί του.... συχνά ένιωθα πως με παραμελεί αλλά ήξερα πως μ αγαπούσε... Μεγαλώνοντας η μητέρα μ άρχισε να με αποτρέπει απ το να πάω να τον δω με ορθά επιχειρήματα όπως το ότι δεν με προσεχει πολύ ή ότι μέσω εμένα θέλει να τραβήξει τη μάνα μου κοντά του και δεν τον ενδιαφέρει πολύ για μένα και πως είναι παρτακιας πράγματα που στέκουν.... Εγώ σταμάτησα λοιπόν να πηγαίνω από τα 15 ... Με στεναχωρουσε αλλά δεν έδινα πολύ σημασίατότε... Στα 18 με κάποια σκηνικά που συνέβησαν συνειδητοποιησα πως ο πατέρας μου είναι αλκοολικός.... από τότε βιώνω έντονες κρίσεις πανικού, φοβίες , ψυχαναγκασμους.... Θέλω να τον δω .... φοβάμαι για εκείνον .... Η μητέρα μου επιμένει πως δεν πρέπει και πως θα ναι χειρότερα τα πράγματα .... Αν πάω θα δημιουργήσω πρόβλημα σε κείνη αλλά όσο δεν πάω πονάω μέσα μου... Ξέρω πως θα το εκμεταλλευτει.... αλλά αγαπώ τον πατέρα μου και δεν θέλω να τον χάσω χωρίς να του έχω πει από κοντά πως πραγματικά νιώθω και πόσο τον αγαπω... πλέον είμαι 21 χρονών και σχεδόν κάθε μερα που περνάει σκέφτομαι πως κάτι θα γίνει και θα το χάσω ..... δεν ξέρω τι μπορώ να κάνω ώστε να τον δω αλλά να μην δημιουργήσει και πρόβλημα στην μητέρα μου .... κάποιες φορές τσαντιζομαι μαζί του και σκληραίνω στο όλο θέμα ... αλλά μέσα μ θέλω πολύ μα τον δω ... αν και ξέρω πως θα με κάνει να το μετανιώσω.... Δεν ξέρω πως πρέπει να χειριστω την όλη κατάσταση....