ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πριν μερικά χρόνια γνώρισα μια κοπέλα σε μια κατασκήνωση. Μιλούσαμε στην αρχή φιλικά και μου άρεσε αρκετά η παρέα της. Μετά από 1 χρόνο περίπου μου ζήτησε να βγούμε γιατί ήθελε να μου μιλήσει. Παρεπιπτόντως κάθε φορά που μιλούσαμε τα βράδια μου έστελνε καρδούλες φιλάκια και τέτοια. Εγώ εκείνη την περίοδο περνούσα μια πολύ άσχημη φάση στην ζωή μου και δεν ήθελα τίποτε άλλο πέρα από την μοναξιά μου. Της αρνήθηκα να βγούμε αφού της εξήγησα πρώτα, στράβωσε αλλά συνεχίσαμε να μιλάμε. Μιλούσαμε κάθε βράδυ μέχρι αργά συζητώντας διάφορα πράγματα. Κάθε καλοκαίρι ερχόταν στο τόπο μου. Δεν μου το έλεγε απλά ανέβαζε τις φωτογραφίες της στο facebook αφού είχε φύγει ήδη και της έλεγα μετά γιατί δεν με πήρες τηλ να ερχόμουν να σε βρω αφού ήρθες στον τόπο και μου λέει κάθε χρόνο έρχομαι στο τάδε κλαμπ αλλά καμιά φορά δεν με παίρνεις τηλέφωνο. Ψιλομαλώσαμε γιατί εγώ τότε δούλευα και γυρνούσα αργά και ξυπνούσα μεσημέρι και δεν είχα χρόνο αλλά αν μου το έλεγε μπορούσα να κανονίσω να περνούσαμε μια μέρα μαζί. Με τα λίγα και τα πολλά περάσανε 2 χρόνια χωρίς ουσιαστικής επαφής. Σεπτέμβρη του 13 μου είχε ζητήσει να βγούμε αλλά όταν μου το είπαμε την επομένη ετοιμαζόμουν να φύγω για Αγγλία για να κάνω το μαστερ μου. Μέχρι και το Πάσχα του επόμενου χρόνου τα είπαμε δυο τρεις φορές και όταν γύρισα το καλοκαίρι της ζήτησα να βγούμε. Μου αρνήθηκε λέγοντας μου ότι έχει να πάει κάπου. Της είπα να την περιμένω αφού τελειώσει την δουλειά της για να βρεθούμε μετά να τα πούμε. Μου είπε ότι θα είναι με παρέα και ότι μετά θα φύγει. Μετά από αυτό δεν μιλήσαμε καθόλου όλο το καλοκαίρι. Εγώ εν τω μεταξύ είχα βρει δουλειά στην Αγγλία και κάθισα εκεί. Χριστούγεννα πάσχα και καλοκαίρι γυρνούσα Ελλάδα.Όταν γυρνούσα της έστελνα μήνυμα να βγαίναμε αλλά κάθε φορά έβρισκε δικαιολογίες. Πριν 3 περίπου χρόνια γνώρισα μια κοπέλα με την οποία είμαστε μαζί μέχρι και σήμερα. Εμένα ένα πράγμα που με ενοχλεί αφάνταστα είναι η δημοσιοποίηση της προσωπικής ζωής στα διάφορα κοινωνικά δίκτυα. Δεν ήταν το στυλ μου να ανεβάζω κάθε τόσο και από μια φωτογραφία από το ένα μέρος στο άλλο τι κάνω που πάω δεν μου αρέσουν αυτά. Η κοπέλα μου μια μέρα αποφάσισε να ανεβάσει μια φωτογραφία που την είχα αγκαλιά. Μετά από μια βδομάδα μου στέλνει αυτή η κοπέλα μήνυμα που μου έλεγε 'πες μου ότι έκανες σχέση να τρελαθώ;;;;;;'. Λέω εγώ ναι έχω σχέση με μια κοπέλα. Μου λέει γιατί δεν μου το πες και τέτοια. Λέω που να σου το πω αφού δεν μιλάμε πια και όσες φορές έρχομαι Ελλάδα και σου ζητάω να βγούμε μου λες διάφορα. Έχει τώρα ένα χρόνο περίπου που αυτή η κοπέλα έχει αγόρι και κάθε τόσο έβλεπα και μια φωτογραφία της στο facebook. Τέλος πάντων φτάσαμε στο 2017 και πριν από 5 μέρες είχε γενέθλια της στέλνω χρόνια πολλά πολύχρονη και τέτοια και της λέω ότι είμαι Ελλάδα γιατί προέκυψε κάτι και θα είμαι εδώ για δυο βδομάδες αν είναι να βγούμε. Μου λέει δεν μπορώ γιατί θα πήγαινε εκδρομή με το αγόρι της. Και τι μικρός που είναι ο κόσμος. Εκεί που πήγε με το αγόρι της πήγα και εγώ με την παρέα μου και την κοπέλα μου και καθίσαμε. Μόλις την είδα απέναντι τα έχασα. Όταν την αντίκρισα ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτή. Μετά από περίπου μισή ώρα με είδε και αυτή. Και το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να φιλήσει το αγόρι της. Εγώ έσκυψα το κεφάλι μου και γελούσα. Σκέφτηκα να σηκωθώ να πάω να της μιλήσω αλλά πολύ πιθανόν να μου έλεγε το γνωστό 'συγνώμη κύριε κάποιο λάθος κάνετε' γι'αυτό κάθισα με την παρέα μου. Μετά από αυτό την διέγραψα από παντού. Δεν θέλω παρτίδες με ανθρώπους που δεν μάθανε να μοιράζονται. Που κοιτάνε μόνο την πάρτη τους αδιαφορώντας για ανθρώπους αγαπούσαν και που, όπως μου είχε πει, με έχει στην καρδιά της. Φάνηκε αυτό γλυκιά μου γι'αυτό με κοιτούσες με μισό μάτι και εμένα και την κοπέλα μου. Μακριά λοιπόν από φαντάσματα του παρελθόντος. Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο. :)