ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 23 ετών, δεν είχα ποτέ αγόρι,πάντα μοναχική εως τωρα.. Βυθισμένη ίσως στην κατάθλιψη...Δεν συνέχισα για σπουδές μετά το λύκειο,μιας και δεν ήμουν και πολύ καλή μαθήτρια έδωσα εξετάσεις για το απολυτήριο μονο, είμαι παχύσαρκη και είμαι χρόνια τώρα,δεν έχω παρέες,κλεισμένη στο σπίτι,δεν έχω όρεξη για τίποτα.. Βέβαια θα ήθελα να βρησκα μία ανειδίκευτη δουλειά να ξεφεύγω (αν και όλοι ζητάνε προϋπηρεσία και το κάνει ακόμη πιο δύσκολο (και γιατί όχι καμία φίλη και κάνα αγόρι(για μία αλλαγή πιο πολύ)...Αλλά πώς με τι προσόντα...Πώς θα γνωριστώ εφόσον δεν έχω πάει σε κάποια σχολή για να είχα κάνει φίλους.Τώρα πια η κατάσταση μου απωθεί ενδεχόμενες φίλες εφόσον θα φανεί ότι δεν έχω άλλες φίλες,δεν είχα ποτέ γκόμενο..Θα νομίζουν ότι είμαι κάνα ουφο,τελείως απροσαρμοστη,δεν σπούδασα και ίσως αυτό χτυπάει..Στις μέρες να χεις τελειώσει μόνο το λύκειο θεωρείται η πλήρης αμορφωσια.Τώρα για να βρω γκόμενο αστείο έτσι...Όλοι ονειρεύονται τις κορμάρες,ποιος θα κοιτάξει εμένα την χοντρή με ατέλειες (με πεσμένο στήθος απ το πάχος) βαρετή,χωρίς ενδιαφέροντα,χωρίς φίλες, που σίγουρα και να βρησκα θα με εκραζε για διάφορα στις παρέες του και ακομη και στους γονείς του (σύνηθες φαινόμενο σε πολλά ζευγάρια)αλλά εμένα με φοβίζει πολύ αυτό γιατί πιστεύω ότι είναι χειρότερο και από κερατο.... ή η μάνα του θα έλεγε τι κάνεις με αυτό το ξόανο και χωρις καποιο πτυχίο.Η μάνα μου,μου πετάει συχνά πυκνά να βρω κανα παιδί και με κάνει να μη νιώθω καλά, έχω μία αδερφή κοντά στην ηλικία μου,δεν τα πάμε καλά και καταβαθος χαίρεται με την κατάσταση μου καθώς έχει πιο "νορμάλ" τρόπο ζωής..Είμαι βουτηγμένη στα κόμπλεξ και στις ανασφάλειες και όχι άδικα φαντάζομαι..Και εδώ θέλω να ρωτήσω τι κάνει τον άλλον βαρετό σε μία σχέση...Και στα ραντεβού τι λέει το ζευγάρι πόσο να μιλησουν για την δουλειά/σπουδές του άλλου και για την παρέα του και γενικά τι συζητάνε αφού στα πρώτα ραντεβού θα έχουν αναλύσει τη μισή τους ζωη.. Έτσι όπως είμαι μόνο κανας τελευταίος πακιστανος μου ταιριάζει δυστυχώς...Όπως λέω και στον τίτλο είμαι αξία της μοίρας μου.. Βέβαια χωρίς σχέση είχα την ησυχία μου δίχως κλάματα,φοβίες για απιστίες,αν με χωρίσει κλπ.. γιατί αν δεν κάνω λάθος με το που μπαίνεις στο τρυπάκι της σχέσης τα κακα είναι πιο πολλά απ τα καλα..Επίσης κάποιος που είναι free γιατί τρελενεται να βρει ταίρι,γιατί να μπλέξει σε αμφιβολίες, ζήλειες άγχος για το αν θα τον κερατωσει η θα τον χωρίσει μόνο κ μόνο επειδή του άρεσε η μούρη του και που είναι τόσο αναμενόμενο ότι θα τον ερωτευτεί μετα από κάποια ραντεβού... μιλοντας για αυτό που καταλήγει σε σχέση από φλερτ μεταξύ αγνώστων...Δεν μπορώ να καταλάβω το γιατί κάποιος θέλει να αρρώσταινει από έρωτα απλα επειδή του αρέσει οπτικά.Εγω αν ηθελα να είμαι με καποιον,να μου αρέσει κάποιον καιρό από πριν,να τον κοίταζα και να χτύπαγε η καρδιά μου και όντως τότε μονο θα ηταν τέλεια να γινόταν σχέση μαζί του και ίσως αξίζε η "ταλαιπωρία" της σχέσης...Δυστυχως πολλές φορές έχω σκεφτεί να βάλω τέρμα στη ζωή μου καθώς δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον πιά,επίσης δεν ξέρω αν θέλω και αν μπορώ να αλλάξω αυτή την κατάστασή που βιώνω (την απραξία και όλα αυτα).Δεν ξερω αν βγάζουν νόημα αυτά που έγραψα, το είδα το site σήμερα και είπα με κάποιον τρόπο να τα βγάλω από μέσα μου.