ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δε θέλω πια να μιλάμε. Δε θέλω να κάνουμε αστεία. Δεν θέλω καν να κοιτιόμαστε.Θέλω μονάχα να φιλώ το στοματάκι που με φιλάκαι θέλω μονάχα να με φιλά το στοματάκι που φιλώ.Με τα μάτια κλειστά. Και τις αισθήσεις όλες συμπυκνωμένες στα χείλη.Στα χείλη που ακουμπιούνται κι ασπάζονται ήσυχα.Στα χείλη που ανοίγουν μικρή ρωγμήνα ξεχειλίσουν οι ψυχές μας και να σμίξουνε.Σκατουλινικάκι μου,έχεις καθόλου αναρωτηθεί πώς μπλέξαμε;πώς βρεθήκαμε δίχως να πάρουμε χαμπάρισε τέτοια μυστήρια μεγαλειώδη;ποιος τελοσπάντων μας έμαθε ν' αγαπιόμαστεαφού εσύ λες πως σ' έμαθα εγώκι αφού εγώ το ίδιο θαρρώ πως μ' έμαθες εσύ; Αχ, αγάπη μου,αν είχαν όλ' οι άνθρωποι δυο χείλη να φιλούν σαν τα δικά σουνα μαλακώνουν την ψυχή τουςνα γλυκαίνουν την ανάσα τουςνα δαμάζουν το θεριό τουςαχ, δεν θα 'χαν ανάγκη από κράτη και νόμουςγιατί μονάχα η αγάπη - η μόνη φύση τουςθα τους έδειχνε το δρόμοδίχως ν' αρθρώνουν λέξη με το στόμα τους- το στόμα που θα 'χαν μονάχα για να φιλούν.