ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά Καλημέρα σας. Ειμαι φανατική αναγνώστρια του lifo και απαντάω πολύ συχνά κάτω από δημοσιεύσεις άλλων. Αλλα έχω πάθει πλάκα τώρα τελευταια γιατί βλέπω πολλούς και παραπονιούνται για τους γονείς τους και μου χτυπάει πολύ άσχημα στο μάτι. Ειχα την ατυχία στα 10 μου να χασω την μαμά μου από καρκίνο. Ειχα όμως την τύχη να έχω έναν ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ πατέρα που με μεγάλωσε και εμένα και την αδερφή μου και συνεχίζει μέχρι σήμερα με απίστευτη τρυφερότητα. Φροντίζει να μην μας λείπουν ουτε τα υλικά αγαθά παρόλο που δυσκολεύεται και αυτός λόγω κρίσης, αλλά ουτε η έμπρακτη αγάπη και να σκεφτείτε ότι όταν έμεινε χηρος τον έκαναν όλοι πέρα. Μονος του μας μεγάλωσε. Κανείς δεν τον στήριξε, μάλιστα κάποιοι τον εκμεταλλεύτηκαν γιατί τον βρήκαν ευάλωτο εκείνη την περίοδο. Κι όμως έχω από τους καλύτερους πατεράδες. Δεν υπολογίζει ουτε λεφτά, ουτε ανθρώπους , ούτε τίποτα για να με υπερασπιστεί. Λαμβάνω μόνο καλή αντιμετώπιση από τον άνθρωπο αυτό. Και για αυτό μου κάνει τρομερή εντύπωση που γράφετε καποιοι πόσο άσχημα σας φέρονται οι γονείς σας. Πόσο άσχημα σας μιλάνε, πως σας μειώνουν και γενικά σας κάνουν τη ζωή πατίνι. Μερικοί γονείς πρέπει να έχουν τρομερα απωθημένα και τα βγάζουν στα ίδια τους τα παιδιά. Τρομερή κατάσταση. Αμα εμένα μου συμπεριφέρονταν Έτσι τα πιο κοντινά μου άτομα θα έλεγα "αντε γεια " θα έριχνα και μια μουντζα και δεν θα με ξαναεβλεπαν ουτε σε φωτογραφία. Πόση κακία εκεί έξω?