ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εδω κι ενα χρονο ζω στην Αγγλια για μεταπτυχιακες σπουδες. Μου αρεσε πολυ στην αρχη. βολτες. αλλες κουλτουρες. αλλα φαγητα.αλλα μερη. πολλα εβεντς. λιγο μοναξια. τι ωραια που ειναι οι πρωτοι μηνες σαν τουριστας, νομιζεις οτι δε θες να γυρισεις πισω. Και μετα απο καποιους μηνες οταν αυτα απομυθοποιουνται με την καθημερινοτητα κι αρχιζουν και σου λειπουν ολα αυτα που αφησες πισω? οι φιλοι. η οικογενεια. ο πρωην. η ανεμελια. οι ελληνες ταξιτζηδες. η φασολαδα. και ο ηλιος.. αχ αυτος ο ηλιος. αλλα τι να τον κανεις τον ηλιο, οταν στον ηλιο μοιρα δεν θα εχεις? Και τωρα που τελειωσαν οι σπουδες τι γινεται?να κατσεις να βρεις εδω δουλεια να ζησεις αξιοπρεπως, να μη ζητας αλλο απο τους γονεις ρε αδερφε, δεν μπορουν αλλο, να κανεις και καριερα(ναι υπαρχη αυτη η προοπτικη) , αλλα να πιξεις εδω στο μεγαλονησι, που δεν εισαι 'κανενας', που οι Αγγλοι ειναι ετσι και αλλιως και και.. και να δουλευεις ολη μερα για τι? για να τα ξοδευεις στην aegean, πανε-ελα να δεις τους 'δικους' σου, επειδη φοβασαι οτι χανεις αυτα που συμβαινουν εν απουσια σου?Ή να γυρισεις στην ελλαδιτσα σου, σε τοσες αγγαλιες που σε περιμενουν, αλλα να γκρεμιστουν ολα τα ονειρα σου για καριερα και ταξιδια, να μεινεις ανεργος, να φας στη μαπα τη μιζερια που πληττει τη χωρα,αλλα να εχεις τους δικους σου ανθρωπους κοντα να τη ζησετε μαζι αυτη τη μιζερια?δυσκολη αποφαση.. δυσκολη η ξενιτια.. δυσκολη κι η ελλαδα.. ουφφ!