Και τρολλια και πρωταπριλια... Χαθηκαμε ....
1.4.2017 | 17:37
Προδοσία και απογοήτευση
Είμαι παντρεμένος 4 χρόνια και έχουμε έναν γιο 20 μηνών. Ανέκαθεν είχα αμφιβολίες για το κατά πόσο είμαι ο βιολογικός του πατέρας, διότι το παιδί δε μοιάζει καθόλου ούτε σε εμένα, ούτε και στη σύζυγό μου. Είμαστε και οι δύο αρκετά σκουρόχρωμοι, ενώ το παιδί έχει ανοιχτά μαλλάκια και πρασινωπά μάτια. Η σύζυγος και η πεθερά μου συχνά αναφέρουν ότι τέτοια χρώματα είχε ο παππούς της πεθεράς μου και ότι στο dna μας κουβαλάμε πληροφορίες 8 γενεών. Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει κάτι τέτοιο, ξέρω όμως ότι ξανθός πρασινομάτης ήταν ο πρώην της γυναίκας μου, με τον οποίο είχαν σχέση από μικρά παιδιά και όσο ήμασταν αραβωνιασμένοι με είχε απατήσει μαζί του (μου το εκμυστηρεύτηκε η ίδια επειδή μετάνοιωσε και δεν ήθελε να χωρίσουμε). Μπορεί να σας φανεί κατινίστικο αυτό που έκανα, αλλά οι αμφιβολίες δε με άφησαν ποτέ να χαρώ την πατρότητα. Έκανα τεστ συμβατότητας dna στο παιδί και εμένα και ο χειρότερος φόβος μου έγινε πραγματικότητα... από χτες επιβεβαιώθηκα ότι το παιδί δεν είναι δικό μου. Γκρεμίστηκε ο κόσμος μου, δεν ξέρω πώς να αντιδράσω. Νιώθω ότι η ζωή μου είναι ένα ψέμα, με μια γυναίκα που λάτρευα και αποδείχτηκε ότι με κορόιδεψε με το χειρότερο τρόπο και ένα μωρό που έχει το όνομά μου, αλλά τελικά δεν είναι δικό μου. Δεν ξέρω πώς να φερθώ. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε τουλάχιστον εσείς, γιατί δεν τολμώ να το πω σε κανέναν.
5