ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρετε πως ανακάλυψα την εν λόγω σελίδα;Πριν κάποιους μήνες, αρχές Δεκεμβρίου νομίζω ήταν, ένιωθα απαίσια. Γύρισα σπίτι, έκανα ένα μπανιο αργά το βράδυ και με βρεγμένα μαλλιά καθόμουν στο σαλόνι στις 3 τα ξημερώματα. Έκλαιγα αθόρυβα. Το βλέμμα μου έπεσε πάνω στο κινητό, ήθελα μία διέξοδο, κάτι, κάποιον, κάπου. Σκέφτηκα καθώς έπιασα το κινητό πως χρειαζόμουν μία εξομολόγηση. Εξομολόγηση, ναι, αυτό ήταν που χρειαζόμουν. Σε ποιον όμως; Πληκτρολόγησα στο google την αρχή της λέξης, μέχρι το "εξομολ" έφτασα όταν μου εμφάνισε το "εξομολογήσεις". Πάτησα πάνω στη λέξη και μου εμφανίστηκε πρώτη επιλογή το Εξομολογήσεις|Lifo. Μπήκα στη σελίδα και μου κέντρισε το ενδιαφέρον κατευθείαν η λέξη "εξομολογήσου". Κάπως φοβισμένη πάτησα πάνω στη λέξη και άρχισα να γράφω αυτά που σκεφτόμουν με μία κρυφή ανησυχία μήπως δεν διατηρηθεί η ανωνυμία μου. Έγραψα μία μικρή εξομολόγηση, αυτό κατάφερα να γράψω. Με ενημέρωσε ότι θα δημοσιευθεί σύντομα από τον διαχειριστή της σελίδας. Θεώρησα πως αυτό το "σύντομα" θα ήταν δύο-τρεις μέρες. Άρχισα να διαβάζω​ περίεργη τις υπόλοιπες​ εξομολογησεις, ώσπου πέντε λεπτά αργότερα έγινε ανανέωση και είδα και τη δική μου ανάμεσα σε άλλες. Θεώρησα πως θα φάω μεγάλο κράξιμο και απόρησα ιδιαίτερα όταν είδα τα πρώτα "ταυτίζομαι". Όμως ήταν πολύ αργά. Τα μάτια μου έκλειναν. Άφησα το κινητό και πήγα για ύπνο, νιώθοντας κάπως περίεργα, χωρίς να ξέρω τον λόγο.Την άλλη μέρα το πρωί, όταν ξαναμπήκα, είδα πως η εξομολόγηση μου είχε δύο σχόλια. Τα διάβασα. Μου έλεγαν περίπου αυτά που περίμενα να ακούσω, ότι περνάω φάση, ότι είμαι νέα και θα το ξεπεράσω κτλ κτλ, όμως εγώ ένιωθα ευγνώμων που έστω δύο άτομα αφιέρωσαν χρόνο για να μου γράψουν.Μετά από δυο-τρεις μέρες αποφάσισα να δημιουργήσω και εγώ λογαριασμό και πλεον μπαίνω καθημερινά και διαβάζω εξομολογήσεις, σχολιάζοντας και ρίχνοντας μία ματιά και στις υπόλοιπες στήλες της σελίδας.