ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

σχεδον καθημερινα πλεον(και αν οχι καθημερινα 3-4 φορες τη βδομαδα) ακουμε για τον καρκινο του μαστου.και γω ακουγα και εμενα εκει,στο ακουσμα και στο να το θεωρω κατι το απιθανο να ακουμπησει εμενα ή καποιον δικο μου.κατι το οποιο δεν θα εμπαινε ποτε στη ζωη μου.ποσο λαθος εκανα?χθες στη μαμα μου διαγνωστηκε κακοηθεια σε δυο κυστες που πηγε να βγαλει και υποβληθηκε σε μαστεκτομη και αφαιρεση λεμφαδενων.η μαμα μου ειναι και θα ειναι για παντα ο πιο δυνατος ανθρωπος που εχω συναντησει,ο πιο αισιοδοξος!ενας ανθρωπος που ποτε δεν το εβαζε κατω ετσι και τωρα.μπροστα της για κανενα λογο δεν ετρεξε ουτε ενα δακρυ.γυρνωντας σπιτι απο το νοσοκομειο εκλαψα τοσο πολυ οσο δεν εχω κλαψει ποτε στη ζωη μου,σκεφτομουνα γιατι σε μας?γιατι στη μαμα μου?οταν ηρεμισα μετα απο τοσο κλαμα ειδα τα πραγματα πιο καθαρα και πιο ηρεμα απο πριν.η κατατασταση δεν αλλαζει,ο καρκινος ειναι καρκινος ομως η μαμα μου απο την ταλαιπωρια των ακτινοβολιων και των χημιοθεραπειων προτιμησε τον πιο ευθυ δρομο!την μαστεκτομη και την αφαιρεση λεμφαδενων ελαχιστοποιωντας ετσι την πιθανοτητα δημιουργιας επιπλεον καρκινικων κυτταρων που υπηρχε αν αφαιρουσε απλα τις κυστες.(πριν την εγχειριση ο γιατρος την ρωτησε τι προτιμα,δικο της το σωμα δικη της επιλογη)ακολουθουν εξετασεις και επιπλεον θεραπειες πιθανοτατα αλλα εγω θα ειμαι εκει διπλα στη μαμα μου οπως ηταν αυτη παντα..δεν τη φοβαμαι,σημερα την ειδα πιο καλα απο ποτε,την ειδα σιγουρη, ηρεμη και καθολου φοβισμενη για το τι ακολουθει!το βραδυ δεν καταφερα να κοιμιθω γτ σκεφτομουν τη μαμα μου και το ποσα πραγματα εχει κανει για μενα,ποσες θυσιες,ποσους αγωνες εχει δωσει για μενα και πως ο,τι ειμαι τωρα σε αυτην το οφειλω..η αγαπη της ειναι δεδομενη καθε μερα σε καθε της πραξη και λεξη,σε καθε της βλεμμα και εγω την παραμελουσα.επειδη τη θεωρουσα δεδομενη γτ ηξερα πως θα ειναι παντα εκει. αυτο..μην θεωρειτε τιποτα δεδομενο στη ζωημην ειστε μιζεροικαι δωστε λιγη αγαπη που και που